Eskerê Boyîk

  Kurdistan weletekî mezin, pirr mîlyon û pirr pirsgirêk e. Dagerkirên wê jî yek nîne. Welat kirine çar parça. Şikir ji xwedê, li perçekî bi alîkarîya xêrxwezan êdî rêya çareserîyê hatîye dîtin û gel wê rêde dimeşe. Hersê perçên din bi pirsgrêkan dagirtî ne. Ziman, çand, nav, nasneme, mafê kurdewarî bi zorê, bi dewletî, bi leşkerî, bi çek-sîlihên here xezeb li gel hatine qedexekirin. Li her perçekî gelê deshilatdar, hukumdar bi ziman, çand, perwerde, bazirganî û cûrê xweyî zordarîyê û asîmlasîyonê jîyana gelê kurd kirine doje û bê wîjdan rêva dibin. Jîyana wusaye bi salan gelê kurd bi xeyset, perwerde, candê ve jî perçe kirîye. Qedera gelê kurd îro jî di nava astengî, kelem, dijwerî, bi gilîkî di nav devê gurên harbûyî re derbas dibe.

Li ser rêya azadîya welêt û gel ne ku tenê dagerkir lê wusa jî hêzên navxweyî yên paşverû û kevneperest sekinîne.

Ev komplêksa dijwerîyan li ser rêya azadîya gel bûne astengiyên çendqet û şerkarîya ji bo çareserîyê dijwertir dikin.

Gerekê wusa jî bi hurmet bê şêkirandin, ku ji van hemû astengîyan gelê Kurd neşkestîye, gel îrojî ji berê bi hêztir li ser pîya ne û ji bo çareserîya pirsgirêkên azadîya xwe şerkarîya layîq dimeşîne, tu mecalî wê oxirê de nahêvişîne.

Vê şerkarîya bi heq de mafê kesî tûne gazina li gel bike.

Armanca gelê Kurd îro yeke çareserîkê maqûl ji bo Azadîya xwe û welatê xwe.
Gerekê rind bê zanîn armanc yeke lê rêyên gîhîştina wê armancê hezarin.
Eva fikira min tiştekî nû nîne, zaroka di pêçekê de jî wê rastîyê zane.

Weletekî wek Kurdistanê giran, pirpirsgirêk, pirreng û pirdeng, nabe ku gel tev bi bîr û bawarîyê xwe, xwestin û fikirandina xwe yekrû bin. Ji bo wê jî şerkarî ji bo vê armancê nikare tenê cûrekî û tenê bi destê hêzekê bê mîaserkirin. Şerkarîya ji bo çareserîyê jî gerekê pirçûre, pireng û pirdeng be.
Eger her hêz (kes,) serkarîya xwe bi şîrhelalî, bi zanebûn, hevalên xwe re biqedir, tifaq-amin, ji bo kara gihîştina aemanca çareserîyê bimeşîne, serketin wê zû bê.

Gel di armanca xwe de kare serkeve, dema ew rêyên çareserrîyê, ew hêzên ji bo wê armancê şer dikin bi tifaq, bê qelpî, bihevre bimeşin, ji hevra alîkar bin.

A, ev rastîya sade cem me kurda nîne. Ev mêxanîzma çareserîyê nav hêzên kurda naxebite.

Ewe sebeb ku vê şerkarya dem dirêj de, gelê me bedelên mezin dide lê nikare bigihîje serketin ê. Gavekî pêşde diçe, du gava paşda.

Hêz û şexsyetên me kurdan, di şerkarîya berbi wê armancê, bêtir ji hevre nava konflîkt û dutîretîyê danin. Heyîtîya hev temûl nakin. Astengîya ji hev re çê dikin. Wek neyara li hev dinhêrin.

Ji bo wê jî gel çiqas berbi azadîyê diçe, azadî ewqas jê direve.
Hêza qewata gel jî parçe-parçe kirine. Gîhandine wê derecê ku parekî gel li yê din kirine neyar. Heta di derbaskirina cejnan, çalakîyan, meşên protêstoyê de jî gel parçe-parçe kirine.

Van roja cejina NEVROZÊ ye.
Newroz ji bo temamîya gelê Kurd bûye sîmvola serhidanê, berxwedanê, azadîyê. Maleke kurdan nîne, ew li kîjan qulçê cihanê be, bi kîjan bawarîyê be newrozê wek eyda xwe ya netewî, ya here pîroz nebîne. Çawa li welêt usa jî li weletên Ewropayê û cihanê kurd bi hezaran çalakî, şev, şayî û mêrasîmên newrozê yên cûrbicûr derbas dikin.

Cihan jî êdî newroza kurdan hisyaye.

Partîyên kurdan bi pîrozkirina Newrozê jî gelê kurd perçe kirine û eger destê wan bê wê nehêlîn xêncî wan tu hêzeke din wê eydê derbas bike.

Ji cûrê rêklama, ji nave hunermendan, kurdê herî xişîm jî tê derdixe êvarîya Newrozê ya kîjan hêzê ye, wê li wura çi bê gotin, çi silogan bên avîtin, çi al bê bilindkirin û hivd…

Vê dewyê çapemenîya kurdî de daxwiyaniya Rewşenbîrên Kurd hate ragihandin. Kîderê tehdîda TAK-ê a li ser ronakbîrên kurd hat protesto kirin.

Berê min tirê TAK wek „hizbûlah“ dezgehekî dewleta kor e, yanê jî organîzasîyoneke Ergenekonê yanê MîT ê ya, ku dijî tevgera gelê kurd hatîye demezirandin. Paşê, dema hevkî meselê ra bûme nas, ecêvmayî pê hisyam TAK-Tevgera Azadîya Kurdistanê ye û ew „Tevgera azadîya Kurdistanê“, dewsa şerkaryê dijî neyarên kurd û kurdistanê bike welatparêzên kurd yên wek nivîskar û sîyasetmedarê bi nav û deng Kemal Bûrkay, kubarîya dengbêjya gelê Kurd Şivan Perwer û hinek rewşenbîr û nivîskarên welatparêz tehdît dike…

Seva çi?

Meriv dema van sosretîya dibîne, ji kurdîtîya xwe jî poşman dibe.…
Gelo Şivan Perwer li dilê Kurdistanê-Amedê bi mîlyona Kurda re bistirê û wana rake ser pîya wê xirab be? Sîyasetmedarekî wek Kemal Bûrkayi bi tercûbe, ku temamîya jîyana xwe hebsa û xerîbyê dederbas kirîye, sehet-qewata xwe dîyarî şerkarî û rewşenbîrya gelê xwe kirîye, ku tucar ber kesî serî netewandîye û rastîya xwe bi mêranî gotîye welêt de wê bêtîr kêrî şerkarîya gelê xwe neyê?

Dema li Îmralîyê rayedar û şexsyetên dewletê serokê PKK birêz Ebdûlla Ocelan re hevditina pêk tînîn, şexsyet û hunermendên Kurd rastî serokên Tirkîyayê tên çira gumanê dilê mirov dê vê dikeve. Mirovê kurd difikire: „çareserî nêzîke, aramî û aşîtîyê bê…“

Gelo navbera Şivan Perwer, Kemal Bûrkay û rayedarên dewletê de dîalog çê bibe, wê ew dîalogê çi xirabîyê tevgera kurd re bîne?

Her welatparêzek, her hêzeke kurd bi cûrê xwe şerkarya ji bo çareseryê dimeşîne, mafê kesî nîne wan bide kerkirin. Dewsa qedir bidine hev, amintîya xwe ji hev bînin, alîkarya hev bikin, hev ji xêrnexweza biparêzin ji hevra dibin asteng, hev reş û biçûk dikin, sîyê davêjin ser emekên hêja …

Zûtirekê Tirkîyayê de bijartinên pêk bên. Hinek dezgehên „kurdan“ tê bêjî bi zanebûn agirê dutîretîyê, bêtifaqîyê di nava gelê Kurd de gurtir dikin.

Ji pêvajoya hazirîya bijartinan tê zanîn, ku hinek hêzên Kurd hazirin her partîyake Tirk re (nav wanda yên heyîtîya kurda înkar jî dikin) bikevin nava hevkarîyê, tek ne kurda re.

Bi vê meşê Kurde herine kû?

Dewyê ez bangî hemû serokên hêza, şexsiyet û ronakbirên Kurd yên xwe welatparêz dibînin dikim, pişta hev bisekinin, alîkarîya hev bikin, emekê hev bişêkirînin, amintîya xwe li hev bînin, eger wan nakin jî, li ber xelkê hev reş, biçûk û bêhurmet nekin, neyartîya hev nekin.

Dem hatîye, gerekê rewşenbîrya kurd li ber van nerindîyan bêdeng nemînin, gilîyê xwe yê bê teref bêjin.

12.03.2011