KAMPA KOMCIWAN- 2010

CUXHAVEN
Liyan Nazdar Çamlibel

Roja yekşemê programa me wextê xwe da destpê nekir. Ji ber ku herkes êvarê hat,tenê kesên Îngilterê bi şev hatin. Tiştekî nabe! Me hêj jî govend digirt û me hêj jî kilam digotin! Me leyîztikekê jî leyîst: Çiqas ku dile me dixwast em dikarîyan kart hildin. Paşîna jî, gava herkes ji me kart hildan, ji me ra gotin em kart ji bo çi gerek bi kar bînin. Çend kartên te hebûna, ewqas te tiştan gerek bigota seba xwe. Mesela min 3 kart kişandin:

- Nave min Liyan Nazdar Çamlibel e.

- Ez sêzde salî me.

- Mala min li Hollandayê ye.

Saat sisiyê şevê her ji me xew ra ket, rojeke giran bû.

 Kî mêr be û dereng radizê, gerekî eynî mêr be û zû rabe! Saet heşt nîvan da me taştê xwar roja duşemê da. Piştê taştê konferansa me a yekemîn destpê kir; apê min Yilmaz Çamlibel behsa sî saliya Duwanzdê Îlone dikir. Ew sê saet kişand, meselekê gelek giran e. Piştê wî me xwarina xwe ya navrojê xwar: Mirîşk! Me mirîşka xwe xilas kir, paşîna jî konferansa me ya duwemîn destpêkir. Piştê wê me xwarina xwe a evarê xwar.  Saet nehan da me bi programa evarê destpêkir. Ew program her jî me hez dikir! Me leyîstik leyîst û me muzîkê vekir û me govendekê xweş danî! Apo Sedat jî tembûra xwe hilda û me ra kilam gotin.

Roja sêşemê em dîsa zû rabûn, piştê taştê konferans destpê kir. Me behsa KOMCIWAN kir, me bi hevra xeberda seba konsepta KOMCIWAN û kêmasiyên me. KOMCIWAN çima heye, em KOMCIWAN çawa dikarin ç êtir çêkin? Me bersivên van pirsan da, herkes ji me jî fikra xwe got. Me prezentasyonek çêkir ku fikra xwe nişanê kêsên mayîn bikin. Ew tiştek baş bû ji me ra. Paşî me xarna navrojê xwar û gava me zikê xwe têr kir, me dest bi konferansa teze kir. Me behsa întegrasyonê û partîsîpasyonê kir. Du grûp hebûn: A û B. Di nav wan grûpan da xeber didan seba vê meseleyê. Çi positive e, çi negative e? Me li ser wan tiştan zef xeber da. Konferans xilas bû û me xwarina xwe ya evarê xwar. Kek Mesud Tek wê demê da hat. Rojtira bê konferasa wî destpê dikir.

Roja çarşemê me piştê taştê guh da kek Seyîtxan Kurij. Kek Seyîtxan sê pirtûk û pirtûkeke Dimilî ji bo zarokan nivîsandiye. Kek Seyîtxan bawerîya xwe tîne ku kelîmeya 'Zazakî' ji Kurdan nayê. Ji derva tê. Kurmanc Dimilî dibêjin. Piraniya ji me kelîmeya Kirmanckî jî zef bi kar tînin.

Piştê wî jî me xwarina xwe a navrojê xwar.'Gerek em guh nedin dilê xwe, em gerek guh bidin mêjiyê xwe.' Kek Mesud Tek behsa federasyonê kir. Ser wê meseleyê me dîsa grûp çêkir û xeberda. Çend grûp jî tiyatro dikirin. Temam, me ewî xilas kir. Paşê herkes ji me cilên xwe ên delal wergirtin, ji ber ku ev roja dawî bû û me partiyekî xweş çêkir! Herderê me delal çêkir û xwarin ekstra xweş bû. Me têr kêf kir, kampek zef xweş bû!