Örnek Bir Aydın, Örnek Bir İlişki

Yılmaz Çamlıbel

Mahmut Kılınç’ın Dema Nû’nun 75. sayıdaki veda yazısını üzülerek okudum. Çünkü ben, kendisinin iyi bir okuyucusuydum. Bazı görüşlerine katılmama rağmen, tüm yazılarını ilgiyle okurdum. O, yazılarıyla gazeteye de farklı bir renk, farklı bir koku veriyordu.  Olaylara farklı bir açıdan bakan bir yazıyı okumak, insanların düşünce yetisini besler, beynini daha fonksiyonel hale getirir ve ufkunu genişletir. Mahmut Kılınç’ın köşesindeki yazıların, okuyucularda böyle olumlu bir etki bıraktığını düşünüyorum.

 Kılınç’ın bu yazısı, Kürd insanları ve kurumlarında fazla rastlanmayan çağdaş bir niteliği yansıtıyor. Ortadoğu’daki diğer halklar gibi Kürd kültürü de üniter bir yapı üzerine oturuyor. Herşeye kadir bir ulu önderle, yeteneklerini kullanamayan bir cemaatin ilişkilerini yansıtan bir kültürdür. Bu yüzden aydın ve politikacılarımızın büyük bir bölümü, farklı düşünerek, hatta çelişerek de beraber iş yapmanın mümkün olabileceğini düşünemiyor. Ve bu yüzden, ulusal çıkarını elde etme ve koruma konusunda, el ele tutuşmakta ve ortak projeler yapmakta zorlanıyoruz.

Kılınç, veda yazısında şöyle diyor. “Hêvî, Roja Teze ve Dema Nû gazetelerinde yazdım. Bu yayınlar PSK ye yakın olan Kürd gazeteleriydi. Gazete redaksiyonlarından hiçbir zaman bir öneri ve müdahaleye maruz kalmadım. Düşüncelerimi dilediğim şekilde özgürce yazdım.

Yazı yazmaya başladığım günlerde, İmralı dönemi başlamıştı. Bana yönelik haksız ve insafsız eleştiriler yapılıyordu. Adını verdiğim gazeteler, bu eleştirilere yanıt vermemi, kendimi savunmamı sağladı.”

Ve yazı şöyle devam ediyor.” Biz, bir birimiz gibi düşünmek zorunda değiliz. Ayrıca, bir birimizi methettiğimiz gibi, tenkit de edebilmeliyiz. Demokrasi bunu gerektirir ve Kürdlerin de demokrasiye ihtiyacı var.”

İşte örnek bir Kürd aydını. Bir birinden farklı düşünen bir Kürd aydınıyla bir Kürd kurumunun örnek ilişkisi. Böylesi demokrat ve çağdaş ilişkilere hasret bir toplum olarak, bu örnekten etkilenmemek mümkün mü?

Dünyamız hızlı bir değişim, dönüşüm sürecine girmiş bulunuyor. Tüm değerler alt üst oluyor. Başka insan ve gurupların varlığını kabul etme, ona saygı gösterme, kendisi için istediği şeyleri başkası için de isteme, toplumdaki renkliliği koruma, çelişerek de barış içinde yan yana yaşama, evrensel bir özlem ve istek haline gelmiş bulunuyor. Çağdaş bir yaşam, ancak böyle bir kültürel bir doku içinde kurulur ve yaşatılabilir. Tekilci, üniter kültür ve yönetim anlayışı, artık tarihin çöplüğüne atılmış bulunuyor.

Kürd sorunu gibi çok ağır ve karmaşık bir sorun da ancak bu tür çağdaş yaklaşımlarla çözebiliriz. Kürdlerin de bu çağdaş kültüre ihtiyacı var. Ayrıca bizi ezen üniter yönetim anlayışlarıyla mücadele ederken onları taklit etmek, bir çelişki değil midir?

Hayat, biz Kürdleri el ele tutuşmaya itiyor. Kürd ulusal birliğini, çok renkli, çok sesli, barışçı, demokratik, çoğulcu bir kültür üzerine oturtmamız halinde, başarı elde edebiliriz. Bireylerimiz, halkımız ve örgütlerimizin böyle bir kültüre ihtiyacı var.

Mahmut Kılınç ile Dema Nû gazetesi arasındaki çağdaş ilişkisi, işte böyle bir zemine oturmaktadır. Kürt birey ve örgütleri arasındaki bu tür ilişkilerin yaygınlaşıp kökleşmesi için herkese büyük bir görev düşmektedir.

Bu vesile ile, eli kalem tutan ve yazmak isteyenleri, Dema Nû’ya yazı yazmaya davet ediyorum. Bu gazete, Mahmut Kılınç’a gösterdiği saygıyı sizlere de gösterecektir.

Seni candan kutlarım, sevgili Kılınç. Halkımız için iyi bir örnek oldun. Dilerim bundan öte, bu yapını daha da geliştirirsin ve Kürd ulusal birliğinin sağlanmasına katkı sunarsın. Sevgi ve saygılarımla.....