Xortekî Delal û Hêja-M îrze Cizîrî

Salihê Omerî

Belê divê ku ez qala biraderekî gelek min jê hez dikir, pir dilsoz û hevalekî devli ken bû, hevalekî Rîya Azadî, Mîrze Cizîrî bikim. Mîrze wê çaxê hîn xortekî hîjdeh-nozdeh salî bû. Bûyerek di nava gundê wan de bibû, hatibû girtin, berê jî di warê sîyasî de jî hatibû girtin û gelek tada û îşkence lê hatibû kirin. Lê Mîrze Cizîrî di wî temenê xweye biçûk de, me derbna minaqeşe dikir li ser sîyasetê, sîyaseta min wêçaxî û a Mîrzê ne yek bû, min dixwest ez wî bikim hevalê xwe. Lê Mîrze jî dixwest ku ez bibim hevalê wî yê sîyasî. Lê min zanîbû ew hevalê kîjan sîyasetê ye(Rîya Azadî) ye. Lê wî di zanîbû sîyaset min çîye û kîjan sîyasetê (PDK-T) diparêz im.

Lê rojek ji rojan ez li malikê ku ew mal jî mala Rîya Azadî bû, û wêçaxê jî ez bibûm hevalê Rîya Azadî û hayê Mîrzê devliken û rûgeş jê tunebû. Mala ku ez lê bûm, zengilê derî hate lêxistin, ez rabûm min derî vekir, min çawa derî vekir ku Mîrzê delal û hêjaye, û girtîyê minî girtîgeha bajarê Mêrdîna xopane.

Mîrze çavê xwe girt û çavê xwe vekir, bi rastî ev tu kîye? Ji min pirsî: “Tu û van dera?.. Yan jî ez ez şaş hatime vira, yan jî ez di xwede xewnê dibînim? Min jêre got: ”Kekê minî delal û rûken û rûgeş, na, ne xewn e rastî ye.” Û piştre me hevdû himbêzkir, kêfa wî gelekî hat ku ez dîtim û bi teybetî jî li mala Rîya Azadî.

Lê heyîf û mixabin kekê Mîrze di temeneke gelek biçûk de, li welatê xeribîyê, li swêdê ji ber nexweşîna penceşêrê temenê bîst û du salî bû çû ser dilovanîya xwe. Bila cîhê wî li nav haval û hogirên wî be, cîhê wî bihûşta baqî be.

Kekê Mîrze di sala 1981 an de, ji welatê bav û kalên xwe, ji ber hikmê faşîst derket dervî welat. Li swêdê bi cîh û war bû. Di 22ê Îlona 1984an de, ji nav heval û hogirên xwe koç kir û çû ser dilovanîya xwe, di 22 salîya xwe de, li stockholmê paytaxta swêdê. Mîrze Cizîrî ji hila Mêrdînê herêma Omerya gundê Qurdîsê bû.

Kekê hêja û delal, tu miraqa nexwe, dew û doza gelê Kurd hey berdewam e, heval û hogirên te li ber xwe didin weke mêran, sûnda ku te pê xwaribû, cîhê ku tu lê mabû sekinandin û te xatirê xwe ji me xwest, bi wê cûwanbûna xwe, me te ji bîr nekirîye, tu rehet bî li gora ku tu lê dimînî gundê bav û kalên xwe, mizgînya min li te hemû hevalên bi wê hisreta azadîya Kurdistanê bûn, perçak Kurdistan azad bûye, xebat dibe ku hersî perçên dinê jî azad bibe, bila tu û hevalên xwe yên şehîdên  rîya azadîya Kurdistanê rehet û bi bawer bin.