UNUTMAK YA DA HATIRLAMAK

Sevda Kuran

      İnsan çocuğuyuz. Çok ama çok şeyi çabuk unutuyoruz. Gereksiz, zarar verenleri de bazen bir ömür boyu hafızamızda tutuyoruz. Bizi içten içe kemiren bir kurt gibi yiyip bitirse de…

      Seveni, öleni, ihaneti çabuk unuturuz. Ölenlerin ardından ya acıklı ya ajite dolu nutuklar çekip, daha üzerinde otlar bitmeden unuturuz…

      Severiz, seviliriz sonra başka zamanların, başka dünyaların hayali başımızı dönderir yıllarca emek vereni bir kalemde kenara koyarız. Sevsek de sevmemiş gibi yaparız basımızı döndüren vaatler uğruna… Vefasız mıyız ya da dostlar bizi alış veriş de mi görsün isteriz? Unuturuz, unuturuz işte!

      En çok da ihaneti unuturuz. Acımız çok mu derindir, darbe çok mu ağır inmiştir? Ne aklımız ne y üreğimiz mi kaldırmaz bu ihanet ağırlığını? Unuturuz....

      Kinci olmak ya da unutmak birbirinin zıddı değildir.Yani unutmadığınız vakit kin tutuyorsunuz anlamına gelmez. Kin, öfkenize yenilip bazen aptalca, bazen anlamsızca bir davranışı uzun süre sürdürmektir. OYSA UNUTMAMAK, KENDİNİ KORUMAKTIR! EN ÇOK DA KENDİNİZE OLAN SEVGİNİZİ, SAYGINIZI KORUMAKTIR! Çünkü bu sevgi ve saygı, nedenleri ve niçinleri ile, o neden ve niçin sorularına verilen cevaplarla sizi siz yapar, sizi ayakta tutar.Yaşamda yeriniz sağlam, duruşunuz tutarlıdır.

      Kürt halkını düşünelim. Ne kadar çabuk unutmuştur zulümleri, ihanetleri, sevdiklerini, ölenlerini...Her katliamdan, her zulümden sonra `kardeş ´ olmayı seçmiştir. Gün gelmiş celladını `atam` yapmıştır. Bu ´atam´ yapma o çok sevdiklerini de zaten unutturmayı getirmiştir. Birileri yaban otlarının arasından inadına boy veren kır çiçekleri gibi ona kim olduğunu ve geçmişi hatırlatana kadar. Bu bazen bir sessiz direniş, bazen de ismi bir güneş gibi kürdistana doğan bir gazete sayfası bile olsa...

      Bazen unutma eylemi bir alışkanlık haline dönüşür ve çağlar boyu tekrarlanıp gider. Bu da bir halk olarak ayakta durmanı, özgür ve onurlu bir yaşama geçişi geciktirir.

      Türklere baktığımızda neredeyse hiç ama hiç unutmadıklarını görürüz. Kürtler ve Kürdistan onlara biz kardeşiz, dostuz dedikçe  yüzümüze gülümseseler bile çoğumuz bize dair 50 yıllık, 100 yıllık planlar yaptıklarını biliriz, öğreniriz ama biz unuturuz, onlar unutmazlar!  Onlar, ordusu, milleti, ille de genel kurmayı ile unutmazlar. Planları tıkır tıkır işler...

      Bence kürtlerin en büyük sorunu unutmaktır. Hem dostunu, hem düşmanını…