Kürtler Ne İstiyor?

Yılmaz Çamlıbel

Politika; toplumsal sorunları çözen, insanlara hizmet eden, adalet dağıtan ve onları mutlu etmeye çalışan soylu bir meslektir. Ben, bu yüzden politikayla uğraşmaya başladım. Türkiye’de bu meslek ne yazık ki sorun yaratan, adaletsizlik ve zulüm getiren, insanları mutsuz eden bir konuma getirilmiştir.

Bu nedenle, zaman zaman politikadan bıkıyorum, ondan uzak durmaya çalışıyorum. Bunu başarmak için de, kendimi mizahın yaratıcı, sevecen, sıcak kollarına atıyorum. Böylece kendimi rehabilite ediyorum. Şimdi de öyle yapacağım.

Ama daha önce kısa bir istatistiki bilgi vermek istiyorum. Kürdistan’da ortalama yaşama süresi 58 yıl, Türkiye’de ise 75 yıldır. Yani Türkler Kürtlerden 17 yıl daha fazla yaşıyorlar.

Kürdistan’da okuma yazma oranı %44, Türkiye’de ise % 93 tür. Kürdistan’da okula gidenlerin oranı % 28, Türkiye’de ise % 93 tür.

Kürdistan’da kişi başına düşen Gayri Safi Yurtiçi Hasıla, diğer bir deyişle satın alma kapasitesi 2300 dolar civarandadır. Türkiye’de ise bu rakam 20 bin dolar civarındadır. Örneğin Kocaelin’de yaşayan bir aile, Şırnakta yaşayan bir aileden tam 10 kat daha fazla gelire sahiptir.

Türk yöneticileri bu tablo karşında hala utanmadan „Kürtlerin neyi eksik, bizden ne istiyorlar“ diyip duruyorlar. Sahiden bunu merak ediyorlar mı? O halde buyursunlar, okusunlar....

Zoro Axa, Marmaris’ta alacağı villa için, devletin kendisine şöyle kallavi tarafından “Hayvancılık kredisi” vermesini istiyor.

Zaza Husso, seçim nedeniyle hükümetin tüm Zaza ailelerine birer çuval soğan dağıtmasını istiyor.

Kibar Temo, Türk güvenlik güçlerinin Kürtlere ateş ederken „Pardon canım kardeşim“ demesini istiyor.

Teşqele Mızo, Anıt Kabir’deki Türk bayrağının yanına Kürt bayrağının da asılmasını istiyor.

Şêx Şahabettin, yapılacak yeni anayasada kadınların göbeğine yazı yazmanın serbest olduğuna dair bir maddenin yer almasını istiyor.

Şarapçı Selo, afyonlu şarap fiyatının %50 oranında düşürülmesini istiyor.

CHP li Kürt Tanju, Kürdistan’daki panzerlerin üzerine „Taş atma acılı lahmacun at“ yazısının yazılmasını istiyor.

Hacı Cabbar, haç farizesinde harcanan paraların vergiden düşürülmesini istiyor.

Açlık sınırında yaşayan Kürtler, senede bir defa olsun, pilav üstü az döner yemek istiyor.

Heval Devrim, Tüm resmi mekanlarına Atatürk ile Apo posterlerinin yan yana asılmasını istiyor.

Canavar Hesso, Kürtçeye „Anlaşılmayan bir dil“ diyen Türk hukukçularının Elazığ tımarhanesine konulmasını istiyor.

Avukat Rızgo, Türk Anayasası’nın ilk dört maddesinin şu şekilde değiştirilmesini istiyor. „Türkiye’nin rejimi sözde cumhuriyettir. Türkiye, sözde laik ve sosyal hukuk devletidir. Tüm insanlar sözde vatandaştır. Buna itiraz etmeyi düşünenin kellesi, söyleyenin ise dili kesilir. İşte o kadar.“