Dezgeyê 12 İlonê Divê Nemîne
Tiştê ku ji Tirkîyê ra Divê Aşitî û Demokratî ye

Ji derba eskerî ya 12 İlonê vir da 20 sal derbaz bû. Lê ew birînên kûr ku hukma eskerî di warê sîyasî û civakî da vekirin hîn jî xweş ne bûne. Sazûmana faşîst ku piştî 12 İlonê ava bû îro jî berdewam e.

Generalên ku di 12 İlonê da dest danîne ser hukim, gotin: “Amanca me sekinandina terorê ye. Usa nebe, welat û millet wê parçe be..” Lê ev gotin vir û derew bû. Ji ber ku, teror berhemê wan û piştgirên wan bû.

Dezgeyên xirab wek CÎA, MİT û Kontrgerîlla, teror kirin mane û xwestin bi vî awayî pêşî li tevgera gelî bigrin ku berî 12 İlonê geş û xurt dibû. Wan xwestin berxwedana gelên Kurd û Tirk ji bo azadî û demokratîyê vemirînin. Lê di pişt bûyerên terorê da ew bi xwe hebûn. Destê wan him di nava rêxistinên rast him jî di yên çep da bû û wan bi rîya ajan provakatoran teror germ kirin, wek bûyerên Meraşê qetlîamên mezin bi darxistin û bi vî awayî meydan ji bo Cunta eskerî hazir kirin.

Cuntaya 12 İlonê, bi derewa li ser terorê û bi demagojîya di derheqa xilaskirina welat û millet, tevgera xebatkar û xortan, tevgera çep û tevgera netewî ya Kurd, ango hêzên demokratîk bi eza û cefa, bi zindan û qetlîam belawela kir û xwest welat ji bo împeryalîyê û sermîyana hundir bike baxçê gulan. Sazûmaneke faşî çêkir û dezgeyên wê yek bi yek avakir.

Vê sazûmana faşî xirabîya herî mezin bi gelê Kurd kir, şerekî qirêj derxist dijî gelê me yê azadîxwaz. Ji ber vî şerî Kurdistan ser û bin bû, bi hezaran gund û bi dehan bajar hatin hilweşandin û şewitandin, çar mîlyon Kurd ji warê bav û kalan derketin, koçber bûn, bi dehhezaran kurd hatin kuştin, yan jî birîndar û seqet bûn.

Di rûbarî vî şerî da zirara gelê Tirk jî ne kêm e. Şer him bû sedemê mirina bi hezaran xortên Tirk, him jî heyîyên welat di rîya vî şerê bê mane da telef bûn. Gor gotinên fermî Tirkîyê ji bo vî şerî 100 mîlyar dolar serf kirîye. Lê dema meriv xirabbûna aborîya Kurdistanê, zirarên tûrîzma Tirkîyê û zirarên dinê jî ku di rûbarî şer da çêbûn bide ber çavan, temamîya zirara Tirkîyê, gor hin pisporan 400 mîlyar dolar e.

Gelo, eva ne dînîtîyeke mezin e, ji bo dewlet û hukumetekê ku destê xwe ji bo mîlyar dolarekî li ber ÎMF vedike, lê heyîyên ewqas mezin jî davêje avê.

Ev şerê hanê welat di nav xwîn û şewatê da hişt, dezgeyê aborî ser û bin kir û civak nexweş xist. Di rûbarî şer da demokratî ji berê jî jar û sisttir bû; leşkerperestî, nijadperestî û şovinî gelek xurt bû û Tirkîyê ji dinyaya medenî zêdetir dûrket.

Di van bîst salên borî da, piştî ketina dîwarê Berlînê û piştî şerê sar, li dinyayê gelek sazûmanên faşî û zordest hilweşîn çûn, ji ber ku êdî hewcedarîya hêzên mezin bi wan nema. Li Arjantîn û Şîlîyê dezge guharî. Pînoşe rezîl û kepaze bû; nuha him li der him li hundir welat pirsa kirinên wî yên kirêt tê kirin. Lê Pînoşeyê me îro jî li Marmarisê kêfê dike. Dîsa qîmeta wî tê girtin û gelek caran wek “Serokkomarê Heftan” xwe li vir û wê nîşan dide.

Ango sazûmana 12 İlonê piştî 20 salan û piştî ewqas hilbijartin û hatin çûna çend hukumetan jî dîsa berdewam e. Ew dezgeyên ku bi destê vê sazûmana faşî hatin avakirin, wek Qanûna Esasî -ku wek kirasekî dînan e li pişt civakê- bi MGK, bi DGM, bi YOK, bi RTUK û sazîyên dinê hemû li cîyên xwe ne, tiştek bi wan ne hatî ye û îro jî wek Seddê Çînê ne li pêş demokratî û guhartinê.

İro li ser hukum cuntayeke leşkerî xuya nake, lê bi rastî leşker hemû daxwazên xwe bi rîya MGK dide kirin. Hukumet jî, parlamen jî ew çi bêjin dike. Sîyaseta welat ya hundur û der bi destê leşkeran tê rastkirin.

Li vî welatî hîn azadîya bîr û bawerî tune û eza û cefa bi xurtî berdewam e.

Li vî welatî parêzgerên heqên mirovî, aşitîxwaz, zana, nivîskar û rojnamevan, dîsa wek berê, lingekî wan li zindanan e. Di zindanan da bi hezaran kesên sîyasî hene.

İro jî astengê herî mezin li pêş aşitî û demokratîyê dîsa ev dezgeyê 12 îlonê û ew sîyaseta kevn e ku ji gel û welat ra rê rast dike. Ev sîyaset îro jî daxwazên milletê Kurd yên meşrû û heq qebûl nake. İro jî heyîyên welat ji bo şer û silahan serf dike. Berpirsîyarê feqîrî, birçitî, betalî û hemû êş û derdên dinê ev sîyaset û ev aqlîyet e.

Ger Tirkîye dixwaze ji vê neqeba teng xilas be, divê dezgeyê 12 İlonê nemîne. Hêfa xelkê Kurdistanê û Tirkîyê ku piştî 20 salan jî hîn ev sazûmana xirab li ser pîyan e.

Ji bo Tirkîyê jî guhartin, himçaxî, serketina şerê bajarvanîyê bi avakirina sazûmaneke aşitîxwaz û demokrat divê.

Pirsa Tirkîyê ya herî mezin, şik tune ku pirsa Kurd e. Ji bo çareserkirina vê pirsê, divê heqên gelê Kurd bên naskirin, çareserîyeke sîyasî û çandî pêk bê li ser bingehê vekhevîyê. Şiklê vê jî federasyon e. Amerîka, Kanada û gelek welatên Ewrûpa federal in. Li welatekî pir netew û pir hûrgel, ger ew dixwazin bi hevra bijîn, wekî din pirsa netewî çareser nabe.

Divê berî hertiştî rewşa taybetî li Kurdistanê bê rakirin, sazîya qoricî û tîmên taybetî bên belavkirin, Kurdên nefîbûyî bikaribin bi serbestî vegerin ser axa xwe û birînên wan bên dermankirin.

Divê efeke giştî derkeve ku girtîyên sîyasî jî bikaribin jê îstîfade bikin.

Divê Qanûna Esasî ya 12 İlonê, ango ev kirasê dînan nemîne û li cîyê wê yeke azadînas û demokratîk bê çêkirin.

Divê ew astengên ku li pêş zman û çanda Kurd di Qanûna Esasî û qanûnên dinê da cî digrin bên rakirin û mektebên bi zmanê Kurdî vebin, radyo û têlevîzyonên bi zmanê Kurdî dest bi weşanê bikin; partîya me jî di nav da, partîyên Kurd bikaribin di warê legal da bi nav û bernameya xwe bi serbestî kar bikin.

Ew MGK ya ku li ser hukumet û parlamenê ye û welat bi usûl û aqlîyeta zeftîye, bi darê zorê îdare dike, divê nemîne.

Ew dezgeyên faşî yên dinê ku berhemên 12 İlonê ne, wek DGM, YOK, RTUK divê nemînin.

Bi kurtahî, dezgeya 12 İlonê divê nemîne!

Tirkîye û Kurdistan hewcedarî aşitîyê û sazûmaneke himçax û demokrat e.

Divê bona vê yekê em Kurd û Tirk, hemû xebatkar, ronakbîr û hemû kesên ku ji welatê xwe hez dikin dest bidin hev. Hingê em dikarin bi serkevin.

Azadî bo herkesî, demokratî bo herkesî!

Partîya Sosyalîst a Kurdistan (PSK)

12 İlon, 2000