Daxuyanî

Bi Êrîşgerî Pirs Çareser Nabin

Gelê Kurd, ji şerê Kendavê vir da, ev deh sal e, li beşekî welatê xwe yê parçekirî, li Kurdistana Başûr di rewşeke azad da dijî. Di saya biryara Rêxistina Milletên Yekbûyî û parastina “Hêza Çakûç” Saddam nikare destê xwe dirêjî vê heremê bike.

Tevî Saddam, hemû neyarên Kurdan li heremê, bi taybetî jî Dewleta Tirk, ji vê yekê gelek aciz in. Ev deh sal e ku ji bo xirabkirina aramîyê û hilweşandina sazîya netewî ya Kurd li vî parçeyî, çi ji destê wan tê dikin. Ji dubendîyên nav Kurdan îstîfade dikin, carina wan berdidin hevdu, carina jî bi hêzên xwe yên eskerî dikevine mintiqê.

Dewleta Tirk, bi vî awayî, bi taybetî hebûna PKK li heremê kir mane û bi dehan car kete Kurdistana Başûr. Tevhevî derxist û gelek caran bombebaran kir.

Berpirsîyarên dewleta Tirk, ji parlamen û hukumeta Başûr gelek aciz in, serê gotinê dibêjin “em rê nadin dewleteke serbixwe ya Kurd!” Bi taybetî vê dawîyê, ku Amêrîka hazirî dike êrîşî ser İraqê bike, ew jî şematê dinê dikin, dibêjin “Kurd hazirîyê dikin dewleteke serbixe çêkin.”

Kurd bi dehan carî gotin nîyeta me tune ku em dewleteke serbixwe avabikin, lê em İraqeke demokrat û federal dixwazin. Amêrîka û hevalbendên xwe Îngîlîzan bi dehan caran gotin em rê nadin dewleteke Kurd a serbixwe.. Lê dîsa jî ewqas soz û îqrar têra berpirsîyarên Tirk nake. Dibêjin: “Naa, Kurd hazirîya dewletekê dikin û emê bikevin başûr, şer bikin!..”

Xuya ye nîyeta berpirsîyarên Tirk, hêzên şovîn û êrîşger xirab e.

Digel vê jî, dewleteke Kurdî çêbe çi dibe? Çima herkesî ra dewlet minasib e, ji Kurdan ra na? Çima jı 100 hezar Tirkê Qibrisê ra, ji du mîlyon Çeçenan ra, ji du-sê mîlyon Boşnak û Kosowîyan ra dibe, ji 40 mîlyon Kurd ra na?.

Em bêjin Tirkîye tu heqî nade 20 milyon Kurdê Tirkîyê, heya heqê mektebê jî, lê ji Kurdên wi ali sinor çi dixwaze? Ma ev dinya malê bavê wan e?.

Ewqas dijminahîya Kurdan ma ne şerm e! Ka em Kurd û Tirk bira bûn?.

Ew pirsa Tirkmenan jî ji xwe ra dikin mane ku têkilî karê İraqê û Kurdistana Başûr bin. Bi rastî li Kurdistana Başûr pirseke han jî tune. Tirkmenên vir hindikahîyeke piçûk in, lê xwedî gelek heq û azadî ne ku 20 mîlyon Kurdên Tirkîyê jê pêpar in. Wek nimûne, partîyên Tirkmenan li Kurdistana Başûr serbest in, rojname û têlewîzyona wan heye, mektebên wan û sazîyên wan ê çandî hene.

Lê nîyeta şovîn û êrîşgerên Tirk her usa jî dagirkirina Mûsil û Kerkûkê ye. Dı medyaya wan da bi salan e ev daxwaz xwe nîşan dide. Vê dawîyê jî Wezîrê Parastinê Çakmakoglu ev daxwaz wek mesûlekî hukumetê eşkere kir. Got:

“Kerkûk û Musil malê me ye, di nav sînorê ‘Mîsakî Mîllî’da ye, ji me bi neheqî hatîye stendin, divê em bistînin!..”

Ev yek jî nîşan dide ku, dewlet û hukumeta Tirk dev ji êrîşgerî û dagirkerîya xwe bernedaye. Ne ku tenê 20 mîlyon Kurdê Tirkîyê hêsîr kirîye, lê dixwaze beşên Kurdistanê yên din jî dagir bike, wek Qibrisa Bakûr îlhaq bike.

Piştî vê beyana bê pergal û bê dezge, li Kurdistana Başûr di rojnama Birayetî da sernivîsek derket. Di sernivîsê da ev nîyet û beyana êrîşger hat rexnekirin û hat gotin ku:

“Mûsil û Kerkûk ne malê Tirkîyê ye, tu heqê Tirkîyê tune ku têkilî karê İraqê û Kurdistana Başûr be. Em naxwazin ku evder bibe wîlayetekî Tirkîyê û zarokên me jî wek yên Kurdistana Tirkîyê li İstembol, İzmîr û Enqerê bibin boyaxçî.. Divê berpirsîyarên Tirkîye ji dîrokê dersê bistînin, di dema Osmanî da çi pêkhatin, bînin bîra xwe… Di rewşeke han da emê welatê xwe biparêzin û Kurdistana Başûr ji dagirkeran ra bikin gorîstan.”

Ser vê nivîsê, berpirsîyar û sîyasetmedarên Tirk û medyaya wan gelek aciz bûn, gotin “Çawa dibe ku Barzanî tiştên hanê dibêje!”

Lê ger ji gotinên han aciz dibin, divê ew bi xwe jî xelkê bi gotin û êrîşên xirab aciz nekin. Ew tiştê ku  ew bi salan e dikin û dibêjin çi ye? Çima têkilî karê İraqê û Kurdistana Başûr dibin? Çi heqê wan li ser Kerkûk û Mûsilê heye? Ma mêrasa Osmanî hemû ya wan e? Madem usa ye, bila ji İraqê bigir heya Fas û Yemenê temamîya Erebîstanê, heya “Derîyên Wiyana” Balkanan û Kırımê jî careke din fetih bikin!..

Herkesek jî zane ku Kurdên Başûr di warê pêvendîyên xwe bi Tirkîyê û cîranên xwe yên dinê ra gelek maqûl in, nerm in, naxwazin wan biêşînin. Lê yê ku bêperwa ne, êrîşger in berpirsîyar û medyaya Tirkan e. Wan dev ji hewes û nîyetên dagirkerî bernedaye. Duh Bakûrê Qibrisê girtin, nuha çav berdane Kerkûk û Mûsilê.

Wezîrê Parastinê Çakmakoglî, ji partîya şovîn û faşîst e. Ev kesana di saya vê şovînî û Tirkperestîyê da dijîn. Nuha jî hilbijartin nêzîk bûye û provokatorî dikin da ku rayan kombikin. Bapîrê wan Enwer û Talatê Turanî jî, bi vê aqlîyetê ketin Şerê Yekem, doza Kafkasan û Asya Navîn kirin û belayeke mezin anîn serê Dewleta Osmanî, ewê parçe parçe kirin…

Sîyasetmedar û medyaya Tirk jî, li cîyê ku ji Kurdan aciz bin, divê berî hertiştî dijî helwesta merivên xwe yên şovîn û êrîşger derkevin.

Lê mixabin, ev kes careke din, şaşî û rûreşîya xwe nabînin, naxwazin bibînin, rastîyê vedişêrin û bi vir û derewan, bi laf û gefan dixwazin careke din çavê Kurdan bitirsînin.

Divê ev kesana baş bizanin ku êrîşgerî û dagirkerî ne usûlê vî zemanî ye û goştê her çivîkekê nayê xwarin. Bi vî şiklî pirs û problem jî çareser nabin.

Li himber êrîşgerî helbet heqê milletê Kurd e ku xwe û welatê xwe biparêze.

Em wek Partîya Sosyalîst careke din ji berpirsîyarên Tirk dixwazin ku dev ji zordestî û neheqî berdin. Têkilî karê Kurdistana Başûr nebin.

Pirsa wan ne li başûr e, li Bakûr e. Heya ew heqê 20 mîlyon Kurdên Bakûr nedin, ji wan ra rehetî û aramî tune. Divê ew dev jî sîyasetên kevn û hovane berdin, rastîyê qebûl bikin û pirsa Kurd li ser esasê wekhevîyê çareser bikin. Da ku aşitî û demokratî bê welat û pirsên aborî jî çareser bin.

Rîya çareserîyê ne êrîş û dagirkerîyên teze ne, lê aşitî ye bi Kurdan ra û bi cîranên dinê ra.