Yerle bir olan binalardan biri de  yatılı bölge okulu. Daha üç yıl önce tamamlandığı söylenen bu yeni bina iskambil kağıdı gibi çöktü ve yüzlerce öğrenci altında kaldı.

Türkiye’de ve Kuzey Kürdistan’da bu kaçıncı deprem. Nerdeyse iki yılda bir böylesine yıkıcı bir deprem yaşanıyor. Yüzlerce binlerce can yitiyor, büyük acılar ve maddi yıkım...

Aslında bu depremlerin bir bölümü orta şiddette, yani bu kadar yıkıma ve can kaybına yol açmayabilir. Açmasının nedeni binaların çürük zemin üzerinde yapılması ve yeter sağlamlıkta olmaması. Son Bingöl depremi de bu türden, 6,4 şiddetinde. Bu tür depremler örneğin gerekli tedbirlerin alındığı Japonya’da yıkıma, can kaybına yol açmıyor.

Bingöl de bilinen deprem kuşağı üzerinde; ama burda da gerekli tedbirler alınmamış.

Yıllardır nedenler biliniyor, çok konuşuluyor, ama sonuç değişmiyor. Bunu nedeni ise bu ülkenin düzeninin bozul olması, insan hayatına değer verilmemesi. Kaynakların yanlış yerlere harcanması, telef edilmesi.

Son depremden sonra da, yetkililer gerekli tedbirleri almanın mali bedelinden söz ediyorlar. Yani yeterince kaynak yok, diyorlar. İyi de silaha neden o kadar para var? Savaş uçağı, savaş gemisi, tank, top, roket projeleri için onmilyarlarca dolar harcanıyor. Daha yeni 3-4’ü AVAKS olmak üzere, beş-on kadar uçak için 3,5 milyar dolar ayrıldı. Milyon değil, milyar dolar!

Bu Avakslara gerek var mı? Bu ülkeye Avaks, kel başa şimşir tarak! Bu para deprem bölgelerindeki binaların sağlamlaştırılması ve yeni sağlam konutlar yapılması için harcansa belki binlerce, onbinlerce insanın yaşamı kurtulur.

Ama hayır, bu ülkede paralar yapmaya değil, yıkmaya; yaşatmaya değil, öldürmeye harcanıyor. Türk devletinin Kürdistan’da son yirmi yılda Kürt halkına karşı yürüttüğü kirli savaşta yüzmilyarlarca dolar harcandı. Salt bu para bile olumlu amaçlar için harcansaydı, yalnız depreme karşı dayanıklı konut sorunu değil, ülkenin sağlık, eğitim ve bir dizi başka sorunu çözülürdü, halkın ekmek ve iş sorunu çözülürdü. Ülke köşeyi dönerdi.

Ama kaynaklar yapmaya değil yıkmaya harcanıyor, dışardan alınan yüzmilyarlarca borç da. Nitekim söz konusu yüz milyar doları aşkın dev kaynaklar Kürdistan’ı yakıp yıkmakta kullanıldı. Dört bin köy yerle bir edildi, Kürdistan ekonomisi tam bir çöküntüye uğratıldı. Halk evsiz, işsiz, topraksız kaldı; 4 milyon insan göçtü.

Bu devlet halka düşman bir devlet. Beslediği bir milyonluk ordu ve 250 binlik ikinci polis ordusu halka karşı mevzilenmiş. Kendi ülkesini işgal ediyor.

Depremden sora bile, kurtarmaya değil, dövmeye, vurmaya, ezmeye geliyor. Nitekim Bingöl’de, hala süregelen sert kış koşullarında halka çadır ve battaniye dağıtılmadı, valiliğin önüne gidip çadır isteyen, barışçı protestoda bulunan halkın tepesine cop ve dipçik indi. Panzerler kitlenin içine daldı, insanları ezdi. Jandarmalar ve yüzleri maskeli özel timler tarafından halka süngüler çevrildi, ateş edildi.

Bu ülkede bir banka soyguncuları, yani gansterler yüzlerini gizliyor, bir de bu “Özel Timler...”

İşte bu devletin Kürtlere karşı gerçek yüzü... Kara peçeli Ku Kluks Klan yüzü...

Bu devlet yalnız Kürt halkına değil, Türk halkına da yabancı. Zorba, çağdışı. Halkı bir düşman gibi gören bu anlayış, ırkçılık ve militarizm, ülkeyi yönettikçe hem Kürtler hem Türkler daha çok acı çekecekler demektir.

Depremde yakınlarını kaybeden insanlarımıza başsağlığı, yaralananlara sağlık diliyoruz. Bir bütün olarak Bingöllülerin acısını paylaşıyoruz.

KürdistanSosyalist Partisi (PSK)

2 Mayıs 2003