BOŞ PAKETLER ve PİŞMANLIK YASASI

AKP hükümeti de, kendisinden öncekiler gibi şu anda parlamentoya “demokratikleşme paketleri” sunuyor. Bunlar  da sözde AB´ye uyum sağlamak için. Hem hükümet, hem birkısım basın, her zaman yapıldığı gibi bu paketlerle ilgili olarak da, demokratikleşme yolunda büyük adımlar atılmakta olduğu havasını veriyorlar.

Gerçekteise söz konusu paketler bir kez daha bölük pörçük ve sorunlara cevap vermekten çok uzak. Örneğin yeni öneriyle TMK´nın 8. Maddesi kaldırılmak isteniyor. İtirazlar üzerine ise Adalet Bakanı Cemil Çiçek şöyle diyor: “Bu maddenin kaldırılmasıyla bir boşluk doğmaz; çünkü TCK´nın 312 maddesi buna cevap veriyor...”

Doğrudur da. TCK´nın yalnız 312. Maddesi değil, onda ve diğer yasalarda, en başta da Cunta Anayasası´nda daha bir sürü engel ve tuzak var. Onların sayesinde düşünce özgürlüğünü engellemek, can sıkıcı görüşlerin sahiplerini cezaevine tıkmak, onları susturmak mümkün.

Demek ki değişen bir şey yok. TMK´nın 8. Maddesini kaldırmak da dostlar alışverişte görsünler türünden.

AKP hükümetinin hazırlıklarından biri de yeni “pişmanlık yasası”. Bu da dağdaki PKK militanlarına yönelik, “onları topluma kazandırmayı” amaçlayan bir af yasası gibi sunuluyor.

Gerçekte ise söz konusu “pişmanlık yasası”nın da, basına yansıdığı kadarıyla, kendisinden öncekiler gibi, iç barışa hizmet etmediği ve tümüyle onur kırıcı bir tuzak olduğu görülüyor.

Teslim olanlardan yine işledikleri “terör suçlarını itiraf etmeleri”, arkadaşlarını ele vermeleri isteniyor. Buna rağmen cezaları affedilmiyor, bir miktar indirim yapılıyor.

Diğer bir deyişle, rejim bununla bir kez daha PKK´lılara diz çöktürmek istiyor. Amaç ne iç barışa hizmet, ne de bu insanları topluma kazandırmak.

Kürt halkının hak ve isteklerinin ise esamesi okunmuyor.

Bu da gösteriyor ki, AKP´nin bu konudaki tutumu da kendisinden öncekilerden farklı değil. Yapılanlar bir kez daha iç ve dış kamuoyunun gözünü boyamaya yönelik görtermelik şeyler ve aynı zamanda dağdaki insanlar için de tuzak.

Bu “pişmanlık yasasının” da kendisinden öncekiler gibi bir sonuç vermesi beklenemez. Şu günlerde yeniden gündeme getirilmesinin nedeni ise son Körfez Savaşı´nın ardından Irak´ta ve Güney Kürdistan´da ortaya çıkan yeni durumdur. Rejim kendini sıkışmış hissediyor. PKK-KADEK´in silahlı güçlerinin de Halkın Mücahitleri´ne benzer biçimde, silah bırakıp bölgede barınma imkanı elde etmesinden korkuyor. Böyle bir durumda terör bahanesini yitirecek, Güney Kürdistan´dan birliklerini çekmek zorunda kalacak.

Biz, Kürdistan Sosyalist partisi olarak, Türk yönetimini bir kez daha bu tür sorun çözmeye hizmet etmeyen oyun ve tuzaklardan vaz geçmeye, gerek Kürt sorununun çözümü, gerekse demokratikleşme yönünde ciddi adımlar atmaya çağırıyoruz.

Bunun için gerekli olanlardan biri, koşulsuz bir genel aftır. Ama bu yetmez, düşünce ve örgütlenme özgürlüğünün önündeki tüm engellerin kaldırılması, Kürtlerin temel haklarının tanınması gerekir.

Bunun için yeni ve demokratik bir anayasa yapılmalı, Kürt kimliği bu anayasada tanınmalıdır.

Kürt halkının temel haklarının tanınması yönünde ciddi adımlar atılmalıdır. İlk elde, ilkokuldan üniversiteye kadar Kürtçe eğitim, kısıtsız radyo ve televizyon yayını ve Kürt parti ve derneklerinin serbestçe örgütlenmesi sağlanmalıdır.

Kirli savaş döneminde yurtlarından sürülen milyonlarca Kürdün dönmesine olanak sağlanmalı ve yaraları sarılmalı, zararları tazmin edilmelidir.

Bölgenin yıkılan ekonomisinin canlandırılması için, ciddi ekonomik programlar uygulanmalıdır.

İç barış ancak böyle sağlanabilir. Bunun dışında yapılacak şeyler havanda su dövmekten öteye geçmez. Böylesine göstermelik yöntemlerle ne Kürt halkı, ne dış kamuoyu kandırılabilir. Sorunlar ise ağırlaşarak, büyüyerek devam eder.

Kemal Burkay
KürdistanSosyalist Partisi
Genel Sekreter

22 Mayıs 2003