Mesud Barzanî û Serokatiya Herêmê Kurdistanê

Casim Rênas

Di van rojên dawiyê da li Kurdistana Başurê dihat gotin, ku Kak Mesud Barzanî nexwaze bibe Serokê Heremê Kurdistanê, ger neyê hilbijartinê.

Demek e, li Başûrê, bi taybetî navçeyên, ku di bin qontrola Partiya Demokrata Kurdistan-PDK da ne, li ser Serokatiya Herêmê Kurdistanê tên axaftin. Gelek maqale, lêkolîn derbareyê vê babatê di rojname û kovaran da ci digrin, ku ji aliyê ve partiyê ve têne belavkirin. Radyo û televîzyonên PDK, gelek bername û giftogo li ser vê babatê belav dikin.

Serokatiya Heremê Kurdistanê cara yeka di hilbijartina sala 1992’an da, di rojeva Kurdên Başurê da ci girtibû. Lê belê ji ber hinek sebeban heta wan rojên dawiyê li ser vê babetê behs û giftogo nehate kirin.

Pişti hilbijartina îsalî, cara yeka Mam Celal Talabanî bi eşkere behsa Serokatiya Heremê Kurdistanê  kir.

Tê zanin, him berê hilbijartinê, him ji paş hilbijartine serokatiya YNK û PNK zu bi zu dihatin ba hev, civînên hevbeş dikirin û carna Mam Celal û Mesud Barzanî jî beşdarê civinan dibûn.

Di civîneka çapemeniyê da, ku paş civinek hevbeş ya YNK û PNK hatibû amade kirin, Mam Celal Talabanî ji aliyê Mesud Barzanî ve ji bo serokatiya posteka giring ya Iraqê, Mesud Barzanî jî ji aliyê Mam Celal va ji bo Serokatiya Heremê Kurdistanê hat pêşniyar kirin.

**

Bê guman avakirina Iraqeka demokrat û fedaral, her usa faktoreka bi hez e di proseya demokratîze kirina navçeya Rojhilata Navîn da. Meriv dikare bêje, çarenusî vê navçeyê her weha bi proseya Iraqê va girêdayî ye.

Îro bizava netewiya Kurd bûye hezekî serekî ji bo damezrandina Iraqeka demokrat û federal, bûye yek ji wan hêzan, ku paşerojê Iraqê destnişan dikin.

Lê bêlê îro jî pirs û pirsgirêk heye li ber gelê Kurdistana Başur,  ku çespandina federasyon di qanuna esasiya Iraqê da, yekxistina herdu hikumeta Kurdistanê, pirsa Kerkuk û pêşmerge, girêdana heremên nu azadbûyî wekî Şîngar, Xanîqin, Musul, Maxmur û hwd. bi Federasyona Kurdistanê beşek in ji wan pirs û pirsgirêkan.

Avakirina hikumet û Parlamentoya Kurdistanê, serketina Kurdan di hilbijartina Iraqê da, bi kurtî bi hêzbûna tevgera Kurdî, berhema yekitî û biratiya partî û rêxistinên Kurdistanê ye, berhema yekdengî û yekhelwesta siyasî ye. Ger yekitî û hevkariya hêzên Kurdistana Başurê nebaya, ne destkevtiyên netewî dihatin parastin, ne jî Kurdan di hilbijartinê da serdiketin û ne jî dibûn hêzekî serekî.

Bê guman di prosesa yekitiya hêzên Kurdistanî da, bi taybetî li yek nêzik bûn û hevkariya YNK û PDK da rola serokên wan herdu rêxistin, Mam Celal Talabanî û Mesud Barzanî eşkere ye û li ber çav e.

Hevkarî û hevahengiya herdu serokên Kurd ne tenê zaminê parastina deskevtiyên netewî ye, her usa zaminê cespandina mafên reva yên Kurdan di Qanuna Esasiya Iraqê da ye û rêka çareserkirina pirsa Kerkuk û pirsên din yên giring xweş dike.

Wekî tê zanin Mela Mistefa Barzanî, pişti Beyana 11 Adarê, wekî Serokê PDK ma, beşdarê bi rêva birina îdarî nebû. Mafê Kak Mesud  Barzanî heye, ku di vî warê da jî rêbaza Mela Mistafa Barzaniyê bidomîne. Lê belê bizava Kurdistana Başûrê gihiştiyê qonaxeka gelek girîng û nazik. Parastin û çespandina desketviyên geleke zilm û zordarî ditî li meydanê da ye.

Ji ber vê yekê divê Kak Mesud Barzanî guhê bide dengê gelê xwe û bibe Serokê Heremê Kurdistan. Daku rêka parastin û çespandina desketviyên netewî xweş be.

Daku, ronahiyê, ku Parlamana Kurdistanê belav dike û dilê hemû Kurd bi vî şad e, bi hêz be.