Derdê Tirkan dîsa Kurd in..

Tirk ku dîroka wan li ser şer û dagirtinê, êrîş û talanê çêbûye û hatîye rêsandin, di vî warî da gelek pesna xwe didin, gelek ecêb e, dijî şerê  Kendavê bûn. Bi çep û rastê xwe, bi esker û sîwîlê xwe… Belkî cara pêşîn bû ku dijî şer bûn. Gelo çima?

Gelo çi ecêbek qewîmî bû ku milletê Tirk bûbû “aşitîxwaz”?..

Na, ew ne ji aşitîxwazî, ne ji heqnasî bû. Ew ji tirsê, ji derdê Kurdan bû!

Tirkan digotin ku êrîş bê ser Îraqê, rejîma Saddam hilweşe, dibe ku İraq parçe be, yan dewleteke Kurdî, serbixwe, yan jî sazîyeke federal çêbe û û Kurdîstan jî bibe beşekî vê federasyonê…

Bona vê yekê Tirkan ji bo şer xetên sor danîn. Gotin dewleta Kurd tucar nabe, federasyon jî nabe. Mûsil û Kerkûk jî nakeve nav sînorê Kurdistanê… Sîlahê kurdan divê ji wan bê stendin… Parlamen û hukumeta heremî, ango otonomîya heyî jî divê nemîne. Heya divê dibistan û zanîngehên Kurdî û telewîzyonên wan jî bêne girtin, li cîyê wan yên Tirkî bêne avakirin!..

Bona vê yekê divê leşkerê Turk, bi hêzeke 60-70 hezarî bikeve Kurdistana Başûr dagir bike…

Ango Tirkan wek dînan qisedikir.

Gotina dînan ne bû. Kurdan li welat û li der welat ber xwe dan, dijî êrîşgerîya Tirkan nerazîbûna xwe nîşan dan, dinya alem hişyar kirin û Amêrîka û İngîlîz jî gor daxwaza Tirkan ne kir.

Plana Tirkan di avê da çû. Hevpeymanan bê alîkarîya wan şer kirin û di demeke kurt da bi ser ketin. İraq di 21 rojan da ket bin destê wan.

Xetên sorê Tirkan tu pere ne kir, Kurdistana Başûr seranser ket bin destê Kurdan. Tirkên şovîn şîn girêdan. Di nav wan da hin kesên bi aqil û îzan gotin: “Usa nabe, divê êdî em sîyaseta xwe ya İraqê û sîyaseta xwe ya derheqa Kurdan da biguhurin, dev jî dijayetîya Kurdên başûr berdin, bi Tirkmenan nelîzin. Heya pirsa Kurd di nav sînorên Tirkîyê da bi rêyeke aşitîxwaz çareser bikin…”

Lê kî guh dide van gotinan. Leşker û rêvebirin wan ên sîwîl dîsa dev ji sîyaseta berê bernedan. Vêcar xwestin bi fen û fût, bi rîya  komplo û bi terorê İraqê, bi taybetî Kurdistana Başûr tevdin, aramîya heremê xirab bikin. Tirkmenan bi kar bînin û wan û Kurdan berdin hevdu, mane çêkin da ku bikaribin hêzên xwe bikin Kurdistanê.

Ango derdê Tirkan dîsa Kurd bûn!

Lê bi bûyera Silêmanîyê curmkarî û komplokarîya Tirkan eşkere bû. Eskerê wan, “tîmên taybetî” tevî haletên curm û plan û dafikan hatin girtin. Ango Amêrîkî û Kurdan ew plan eşkere kirin û rê li ber girtin.

Tirk rûreş bûn. Kî li cîyê wan da ba rûreş dibû. Lê tiştê xerîp Tirk rûreşîyê nagrin ser xwe. Serda jî zirtan didin xwe û xelkê gunekar dikin. Çima di ser eskerê wan da hatîye girtin û ew birine?.

Hinekan gotin, emê pêvendîyên xwe bi Amêrîkê ra qut bikin. Hinekan gotin bila emêrîka ozra xwe ji me bixwaze…Hin eskerperestan jî kire firsend, êrîşî ser hukumetê kirin û bangî esker kirin ku cardin dest dayne ser hukim.

Lê ewqas qîrîn û şemate pere nekir, Tirk, bibê nebê di cîyê xwe da rûniştin. Bi taybetî hukumeta AKP nexwast pêvendîyan bi Amêrîkê ra tûjtir bike. Ji xwe hayê xwe ji gelek lîstik û planan tunebû. Esker û çeteyan, ango “dewleta kûr” bi rîya tîmên taybetî, JİTEM û Koontrgerîllayê gelek xirabî dikir û hukumet jî dikir tengasîyê.

Piştî bûyera Silêmanîyê pêvendîyên Tirkan û Amêrîkê xirabtir bû. Nuha jî cardin li rêyan digerin ku pêvendîyên xwe bi Amêrîkê ra baş bikin.

Wezîrê Derva yê Tirkîyê, Avdilla Gul duh (23’yê Tîrmehê) çû Amêrîka.

Gelo Gul ji Amêrîkîyan ra wê çi bêjeû çi bixwaze? Tu dibê Tirk êdî baqil bûn? Tirk êdî dev ji serkêşîyê, ji komplokarîyê, ji dijminahîya Kurdan berdin?..

Xwezî biba! Lê xuyaye hîn guhartineke han tune û bi hêsanî nabe.

Tirkan hîn jî hêvî û xeyalên berê yên pûç dev bernedane. Ji ber ku hêzên Saddam di dema şer da baş ber xwe nedan, Tirk xeyalşikestî bûbûn. Lê vê dawîyê ku eskerê Amêrîkanî li Bexdayê û dorberê wê têne kuştin, Tirk cejnê dikin. Dibêjin yan Amêrîkanî bêzar bin, birevin û meydan ji me ra bimîne, yan jî muxtacî me bin, ji me alîkarî bixwazin. Hingê em jî şertên xwe daynin pêş û xetên sor yên berê cardin bi kar bînin.

Rojnamevanekî Tirk, Yalçin Doxan di Rojnama Hûrrîyet’ê, 23’yê Tîrmehê da nîyet û daxwaza Tirkan baş eşkere dike. Doxan dibêje ku Amêrîkanî ketine tengasîyê û ji Tirkîyê hêza eskerî dixwazin ji bo İraqê. Lê ew alîkarî bê şert û şûrt nabe. Gul ji Amêrîkîyan van daxwazên jêrê bike:

1-     Ji du alîkarên Paul Bremer divê yek Tirk be..

2-     Ji  du alîkarên fermandarê Amêrîkanî, General Abuzaîd, divê yek Tirk be..

3-     Li İraqê tenê butçeyeke dewletê hebe, butçeya dudoyan ji bo Kurdistanê nebe..

4-     Bila federasyon nebe..

5-     Tirkmen jî qasî Ereb û Kurdan xwedî heq bin..

6-     Sîlehên Kurdan divê ji wan bê stendin..

Belê xwendevanên delal, dînê me dînê berê ye, islah ne bûye. Derdê Tirkan dîsa Kurd in. Xuyaye ewê bi vî derdî biçin…