QIRARA   MAQÛLÎ

Eskerê BOYÎK

Dema  min  bihîst  ku  kek  Kemal  dest  ji  Sêkrêtarya  Giştî  ya  Partîya  Sosyalîst  a  Kurdistan  berdaye, rast  bêjî  kaserek  hate  min...

Salên  dirêj e   dostanya  min  bi vê  partîya  Kurdistanî  ra heye... Rîya  wê, kar   û  barê  wê, destûr  û  armancên  wê  nêzîkî  ruhê  min  in.  Her  kurdek, eger bi rastî  xîreta  miletî  jêra  heye  nikare  derheqa  azaya  welat  û  gelê  xwe  da nefikire. Ew  jî  derheqa gel  û  welatekî  usa  ku  bin  nîrê  çar  dagerkiran  da  perçekirî  dizêre  û  heta  navê  wê  jî  bi  zulm  û  zorê  hatye qedexekirin... Ev  tiştek  xezayî  ye  û  fikirandina  usa  dijî  tu  kesî  nîne. Di  rêya  şerkarya  azaya  Kurdistanê  da  bawarya  min  pir  bi  sîasya  vê  partîyayê  tê. Ji  bo  wê  jî  dostanya  me  dostanîke  zelal, xurt  û  bê  qelp  e. 

Serketina  sîyasîya  şerkaryê – azadaryê  bi rê  û  rêbazên  rast, gîhîştina  armanc  û  xwestekan  çawa di  kar û  xebatên  hemû  partîyayên  sîyasî da, usan  jî  yên  kurdan  da  bi  gelekî  ji xebat  û têgihîştina  rêvabirya  wan,  ya  aqil  û  dûrdîtî   va  girêdaye... 

Îsal  dibe  sî  salî  ku  kek  Kemal  rêvabiryê  li  vê  partîya  Kurdistana  Bakur  dike. Ewî  hîmê  wê  partîyayê  danye  û  bi  destê  xwe  bi  alîkarya  hevalan  dîwarê wî  avayê  delal  kevir  bi  kevir  bilind  kirye, gîhandiye  roja  îroyîn...

Em  tev  jî  zanin,  ku  ev  sal  salne  çiqas  zemet  û  dijwer  bûn  seva  hêzên  wek  PSK  ê. Ew  dem di  jîyana  gelê  kurd  da  dema  hişyarbûn, şerkarî  û  serhildanên  dîrokî  bû. Pêra  jî  qetil  û  qanê  mezin  hatin  serê  kurda....Gelek  hêz  di  wê  rîya  dijwer  da, bin  giranya  zulm  û  qetila  dewleta  Tirk  û  hêzn  der  û  hundur  da  helyan, herifîn, yan  sêrek  bûn. Hinek  jî  mîna  hewildanga  werimîne  nizanin  kuda  bimeşin, çawa  xwe  ra  rê  bivînin...

Kê  çawa  difikire, nizanim, lê  çiqasî  ez  zanim, di  wê  rîya  dirêj  e, dijwer  e  bi  kelem  ra  kek  Kemal  û  partîya  xwe  bi  maqûlî, serbilindî  derbaz  bûne û  di  şerkarya  rizgarîxwezya  gelê  xwe  da  gavek  jî  paşda  navîtin e, neketin e  nava  lîstikên  dijminan.

Çarîneke  wî  dikeve  bîra  min:

Rêberî  ne  hêsan e, ey  mervê  delal, bi  êş  û  jan  e
Karkir  û  hoste, hunermend  e  ew, bi  dil  û  can  e
Li  ber  qirş  û  qal, li  dest  gêziyek, bimal  ha  bimal !
Tim  li  pê, tim  li  rê  divê, li  pişt  barekî  giran  e.

Kek  Kemal  ne  ku  tenê  rêvabirî  partyake  Kurdistanî, ya  sereke  kirye  lê  sîyasetmender, şoreşger, fîlîsof, nivîskar, zimanzan, dîroknas, werger  bi  gilîkî  rewşrmbîrekî  kurdî  dema  meyî  herî bi  nav  û  deng  e, xweyê  berhemên  giranbiha, kûltûra  bilind  e.

Berhemên  wî  yê  nivîskî  û  weşandî  ewqas  pir  û  cihêrebgin, karê kirî  ewqas  berfire, kûr  dewlemende ku  qewata  kêm  rewşembira  dane.

Bi  du  zimana  / kurdî  û  tirkî / berevokên  wî  yê  helbest, çarîna  û  çîrokan, bîranînan, wergeran, xebatên dîrokzanî, zimanzanî, edebyetzaî, sîyasî, têorêtîkî  îro  kitêbxane  û  textê  her  kurdekî  xwende, welatparêz  û  xweyê  sidqê  qenc  dixemilînin.

Eva  çend  sale  ez  tim  hîvya  hejmarên   nû  yên rojnemên  Azadî, Ronahî, Hêvî, Roja Teze  bûme, ku nivîsê  wî  yê quncika  bixwinim...Wan  da  nivîskar  bi  zarekî  kurmancîyî  xweşî  zelal, bi  kêranîna  gotin, meselê, xeberokên  pêşyan  û  gotinên  şexsên  dinyayêye  mezin,    pirsgirêkên  demê, yê  here  aktûal  ku  li  ber  Kurd û  Kurdistanê  sekinîne  pêşda  kişandiye, analîz  kirya, rîya  çaresrkirna  wane  here  optîmal  û  maqûl  daye...

Bi  texmîna  min  sîyasetmedar  û  şoreşgerên  kurd, dîroknivîs  karin  gelek  tişt  ji  van  berhemên   giranbiha  hîldin.

Ew  fikirên  ku  wî  derheqa  Cegerxwîn  da  gotye /  Pêşgotina  Dîwana  Yekan – ŞÊWRA  AZADÎ /  mirov  kare  ji  bo  wî  bi  xwe  jî  bêje: „ ... bi  jîyan  û  xebata  xwe, karê  sîyasetê  û  çandî  bi  hev  ra  ajot  û  bi  wî  awayî  derseke  gelek  mezin  da  wan  kesan, ku  dixwezin  van  herduyan  ji  hev  veqetînin...“

Çîroka  jîyana  wî  destaneke  fêrbûnê  ye, dibistneke...Maqûlî, nevs biçûkî, merivhizî, xebathizî, hevalhizî, kultûra  bilind  tim  bi  wî  ra  ne.

Gelek  rêber  û  serokê  me,  ji  vê  kirina  wî  ya  van  rojên  dewî  jî gerekê  dersê  hîldin... Bizanbin, ku tu kar, tu  kes  heta  hetê nîne...

Dewya  bedew  jî  maqûltîye û  dest  her  kesî  nakeve...Gelê  me  berêda  gotye: „Mêranî  û  maqûlî kirasek  nîne, ku  meriv  bi  pera  xwe ra  bikire...“    

Rast  bêjim  bûyar, tişt, kar, demsal  hene  mirov   hîvya  dewî  hatina  wan  e, lê  tişt  jî  hene    dewî  hatina  wan  qet  fikira  mirov  ra  jî  derbaz  nabe... 

Dema ez  pê  hisyam, ku  kek  Kemal  dest  ji  Sekrêtarya  Giştî ya  Partîya  Sosyalîst  a  Kurdistan  berdaye  kesereke  kûr  hate  min... Lê pêra  jî gotineke  wî  kete  bîra  min: „ Karê  rêxistinî  karekî  kollêktîf  e, ha  mirov  li  serê  refê  be, ha  li  dewî, hemû  jî  hêja  ye...“

Ez  bawarim, ku kek  Kemalê, dîsa bi  temamya  qewat, tercibe û  zanîna  xwe  wê  bi  partîya  xwe ra  be.

Bi  vê gotara  biçûk, meremê  min  nîne  xwendevana  temamya  kar  û  barê  vî  mirovê  bi  herfê  mezin  ra  bikim  nas, yan  pesnê  wî  bidim. Emekê  gewre, yê salan  li  ber  çevan  e…Dibêjin:  „  Êl  maka  mêra  ne...“

Xwestina  min e  çawa   mirovekî  kurd, çawa  xwendevanek  ji  bo wî emekê  mezin  sipasya  xwe  bidime MAMOSTAYÊ  hêja  û  bi  xeberên  wî  dewî  gotara  xwe  bînim:

Em, hemû, dost, heval, hogrê  wî, bi  wî  serbilindin !
Em  bawarin, ku  ew  xebata  wî  kirye  avê  da  naçe !

Ala  azayî  û  rizgarya welatê  xwe, ku  wî  bi mêranî  bilind  kir  pêşda  bir  di  destê    şîrhelaladane!

Em hîvya  berhm  û karên  wî, yê  nû  ne !

21. 01. 2004.