Ji şer ra erê yan na?

Pirsa İraqê roj bi roj germtir dibe, xuya ye, ger Saddam dev ji hukma xwe bernede şer nêzîk e.

Li dinyayê hin devlet û kes li gel êrîşa Amêrîkê ne, ango şer dixwazin. Gelek devlet û kes jî dijî şer in. Hin kes ji me dipirsin, gelo sîyaseta we çi ye, heya hin kes dibêjin, “raya we ne zelal e, hûn şer dixwazin yan na?”

Ez dibêm raya me wek sosyalîstên Kurd, her usa jî wek şexs ya min, di vî warî da zelal e. Lê ew ne bersîveke “erê” yan “na” ye. Ji ber ku ev pirseke gelek kompleks e, mîna giloka girêkan e. Gelek alîyên vê pirsgirêkê heye ku divê meriv bide ber çavan. Erê yan nayek  dibe ku hêsan e, lê têrê nake, nabe bersîva vê pirsê.

Berî hertiştî, wek sosyalîstên Kurd em ne şerxwaz in, em dixwazin li hemû dinyayê pirsgirêk bi rîya aşitîyê û gor dadîyê çareser bin, li kesî neheqî nebe.

Lê di dinyayê da neheqî heye, zulm heye. Dijî neheqî û zulmê berxwedan heq e.

Ango şerê ku zalim û neheq derdixin em ne pêra ne, li dij in. Lê em piştgirîya şerê bindestan dikin. Ango em ne pasîfîst în.

Her usa jî di dinyayê da her pirsgirêkek taybetîyên xwe heye, divê meriv wan taybetîyan bide ber çavan. Em bên mesela /raqê:

Amêrîka û Îngiliz çima şerê Saddam, yan jî şerê sazûmana Bexdayê dikin?

Yek ji tirsa terorê. Teror rastîyek e. Di 11 Îlona sala 2001 da çi bû, herkesî dît. Di dest Saddam da çekên kîmyewî û bîyolojîk jî hene; di salên çûyî da bi taybetî dijî Kurdan bî kar anî, sibe jî dikare dijî hinekên dinê bi kar bîne. Amêrîka, bi taybetî /sraîl ji vê yekê ditirsin. Sebebek ev e.

Helbet sebebên dinê jî hene. Wekî gelek kes dibêjin, sebebek mezin jî mafên şîrketên sîlahan û yên niftê ne. Ew, ku rola wan di aborî û sîyaseta Amêrîkê da gelek mezin e û îro hukma Bush wan temsîl dike, dixwazin dest daynin ser nifta /raqê û mintiqê bi tevayî bigrin bin qontrola xwe.

Helbet em li dijî şerekî han in ku bi vê armancê çêdibe, ango bi destê hêzekî mezin wek Amêrîka û bo mafê şêrketên sîlah û niftê. Teror jî tenê bi rîya şer çareser nabe. Sebebê terorê çi ye divê meriv li ser bisekine û sebeban (ku neheqî û zulm û zêrandin e, heya terora dewletan bi xwe ye) ji ortê hilîne. 

Heya Kurdên İraqê ku, ewqas ji Saddam zulm û xirabî dîtine, ne li gel şer in. Şer dikare careke din zirareke mezin bide Kurdan. Saddam dikare dîsa eskerê xwe bajo Kurdistanê û çekên kîmyewî bi kar bîne. Tirkîye û Îran dikarin têkil bin û Kurdistan cardin di bin lingan da here, destkevtîyên heyî, aşitî û aramîya heyî jî bikeve xeterê.

Lê xuya ye him hêza me têr nake ku pêşî li şer bigrin, him jî ew ne karê me Kurdan, sosyalîstan û mirovên demokrat e ku di şerê navbera Amêrîka û Saddam da dijî Amêrîka û Îngiliz derkevin û piştgirîya Saddam û sazûmana wî bikin.

Em di vî şerî da ne teref in.

Hin kes dibêjin Amêrîka emperyalîst e, divê em dij derkevin. Eva dîtineke gelek şematîk e. Evana xirabî û zulma sazûmana Saddam nagrin ber çavan û bibê nebê piştgirîya vî dîktatorê xwînxwar dikin.

Hin kes bi navê aşitîxwazî dijî şer in. Dibêjin zarokên bêgune, jin, mêr û êxtîyarên masûm wê bimirin, İraq ser û bin be. Eva bi alîyekê rast e. Lê ew jî nadin ber çavan ku şerxwazê herî mezin li heremê Saddam bi xwe ye. Kesî qasî wî jin û zarok ne kuştîye û ne bûye sebebê kuştina wan û ser û bin bûna İraqê..

Saddam bi salan şerê Kurdan kir, Kurdistan ser û bin kir. Heya çekên kîmyewî bi kar anî. Sê caran Kurd bi sed hezaran ajote sînorên Tirkîye û Îranê. Di enfalan da bi deh hezaran kurd Kuşt.

Şerê İraq-Îranê derxist, bû sebebê kuştina mîlyonek însan û ser û bin bûna herdu welatan.

Kuweyt dagir kir û bû sebebê şerê Kendavê û esker û milletê xwe di vî şerî da telef kir, welatê xwe xirab kir.

Ew êş, feqîrî û belengazîya ku xelkê İraqê dikişîne sebebê mezin Saddam bi xwe ye.

Mixalefeta İraqê jî, çi Kurd çi Ereb, dixwaze ku Saddam û rejîma wî biruxe, çekên kîmyewî û bîyolojîk nemînin, sazûmaneke demokrat û federal ava be. Eva daxwazeke baş e.

Ango em şer naxwazin, lê çûna Saddam û guhartineke han dixwazin. Ev yek bi rîya şer, bi destê Amêrîkê jî bibe tiştekî baş e.

Hin kes dibêjin, ev tişt ne karê Amêrîkê ye, divê  bi destê İraqîyan be. Xwezî usa bibûya, lê nebû. Xuya ye nabe jî. Saddam ew pelixandin, di wan da teqet ne hişt.

Hin kes dibêjin, ger dijî Saddam tiştek bê kirin divê bi dest û biryara RMY (Rêxistina Milletên Yekbûyî - UNO) be. Xwezî usa bibûya. Lê RMY li himber kirinên Saddam, bi taybetî yên dijî Kurdan bêdeng ma. Tiştê ku Saddam kir curma dijî mirovetîyê bû, jenosîd bû. Lê RMY li himber van tiştan wek kor û ker û lal bû. Çawa ku li himber kirinên Tirkîyê jî usa ye..

Milletên Yekbûyî (ya rastî dewletên yeknebûyî) çima bi yek destî bi pêsîra Saddam nagire, nabe mehkeme nake? Milletên Yekbûyî, mixabin dengê jaran, bindestan nabihîse.

Fransî, Alman û Ûris, ji ber ku pêvendîyên xwe û ticareta xwe bi İraqê ra baş in, naxwazin Saddam biçe.

Tirsa dewletên heremê, yên wek Tirkîyê, Îran, Suudî û yên dinê jî malûm e. Hemû, ji hilweşîna statûkoyê ditirsin. Hinekan wek İraqê pirsa wan ê Kurd heye, parçekî Kurdistanê dagir kirine, naxwazin sînor bilivin, yan federalî çêbe.

Bi dawî raya me ev e. Em şer naxwazin; lê dema Amêrîka û Îngiliz êrîşî ser Saddam bikin, hukma wî hilweşînin em gelek kêfxweş dibin.

Belê emperyalîzm xirab e. Lê Saddam û hukma wî jî xirab e. Mao gotibû: “Ger yekî xirab li yekî xirab xe, ew ji bo başan baş e!”

Em dixwazin ev dîktatorî hilweşe, li cî İraqeke demokrat û federal ava be.

Ger li Rojhilata Navîn statûko hilweşe û dor bê yên dinê jî baştir dibe. Ev ne xema me Sosyalîstên Kurdan e. Divê xema hemû sosyalîst, demokrat û aşitîxwazên heremê jî nebe..

Dîsa em gelek eşkere dijî têkilbûn û êrîşgerîya Tirkîyê ne. Ji ber ku şerê Amêrîkê dijî dîktatorîya İraqê ye, lê yê Tirkan dijî Kurdan e, ango dijî gel û milletekî ye.

Ma ev helwest ne zelal e? Divê em îlle bêjin erê yan na?..