Nasnama Kurd û Kampanyayeke Şaş..

Dorberên PKK bi navê “naskirina nasnameya Kurd“ li Ewrûpa kampanyayek vekirin. Lê tiştê balkêş ev e ku, naskirina nasnama Kurd ne ji Tîrkîyê, lê ji welatên Ewrûpa tê xwastin. Ev kampanya her usa jî li ser gelek beyanên şaş avabûye.

Bê şik Kurd dikarin ji welatên Ewrûpa jî gelek tiştan bixwazin. Îro li welatên Ewrûpa ji mîlyonî zêdetir Kurd heye. Li van welatan ji bo koçberan û hûrgelan gelek mafên baş hene. Wek xwendina bi zmanê dayik, weşana radyo û TV bi zmanê dayik, şêwirdarî di sazîyên resmî da û hin heqên civakî yên dinê. Kurd jî dikarin gor çarçuva van heq û azadîyan naskirina nasnama Kurd ji Ewrûpîyan bixwazin. Heya nuha rêxistinên Kurdan, wek KOMKAR’ê û Federasyona Komelên Kurd li Swêdê di vî warî da gelek kar û xebat kirin û hin tişt jî bi destxistin. Evana kar û xebatên hêja ne.

Di qonaxa teze da ku Tirkîye dixwaze bibe endamê Yekitîya Ewrûpa, ev kar û xebatên han divê bi awayekî firehtir bêne kirin.

Lê divê Kurd berê vê kampanyê berî hemûyan bidin Tirkîyê. Bi taybetî di van rojan da, ku li Tirkîyê ji bo guhartina Qanûna Esasî hazirîyek heye. Divê Kurd dengê xwe bilind bikin, bixwazin ku nasnama Kurd di Qanûna Esasî da cî bigre û heqê kurdan bêne naskirin. Bona vê yekê jî divê dewleta Tirk dev ji sîyaseta berê ya zordestî û asîmîlasyonê berde, rastîyê, ango hebûna Kurdan qebûl bike û êdî dil bike ku heqê Kurdan nas bike, vê pirsê li ser esasê wekhevîyê çareser bike.

Divê Kurd berî hertiştî naskirina nasnama xwe ji Tirkîyê bixwazin. Her usa jî, di vî warî da daxwazên xwe bigihînin welatên Ewrûpa, ku ew li Tirkîyê zextê bikin. Lê dema Kurd ji Tirkîyê vî tiştî nexwazin, heya dev ji daxwazên xwe yên esasî berdin û nasnama xwe tenê ji Ewrûpîyan bixwazin, hingê xelk bi merivan dikene.

Di vê kampanyaya PKK da, her usa jî gelek şaşîyên dinê têne kirin. Yek ji wan ev e ku, PKK nîşan dide wekî temamîya rêxistinên Kurd û tevgera Kurd li Ewrûpa hatîye qedexekirin. Ji Kurdan jî dixwaze ku bêjin “ez jî yek ji endamê PKK me, PKK serbest bikin û nasnama Kurd nas bikin!“

Berî hertiştî divê bê gotin ku, heval û alîgirên bi dehan partî û rêxistinên Kurdan ji çar parçeyê Kurdistanê û bi dehan komele û sazîyên Kurdan ku li welatên Ewrûpa sazbûne (wek federasyon, enstîtû, fond û hwd) di van welatan da bi serbestî kar dikin. Bi serbestî civînan çêdikin û tevî civînan dibin. Bi taybetî partîyên wek KDP-Iraq, YNK, PSK û KDP-Îran gelek pêvendîyên xwe yên dîplomatîk hene. Serok û nûnerên wan gelek caran bi şiklekî fermî hatin dawetkirin, tevî civînên Parlamena Ewrûpa bûn û qisekirin. Hîn çend roj berê KOMKAR’ê li Elmanya komcivîna xwe ya 17. çêkir û Serokkomarê Elmanya Johannes Rau û serokwezîrê gelek eyaletan jê ra pîrozbahî şandin. Par jî Serokbajarê Londonê, xebata xwe ya ji bo hilbijartinê bi civîneke li KOMKAR-Londonê dest pê kiribû.

Ji vê jî xuya ye ku sazîyên Kurd li Ewrûpa ne hatine qedeqekirin û gelek welatên Ewrûpa êtibareke baş didine wan. Yê ku hatîye qedexekirin tenê PKK ye û ew jî di rûbarî şaşîyên xwe da usa bûye. Ma li dinyayê kîjan dewlet qebûl dike û serbestî dide rêxistineke han, ku kuştina merivên sîwîl û bêgune, avêtina bombeyan, şewitandina komel û avahîyan ji xwe ra kirîye adet?. Serda jî ev tişt bi piranî dijî şoreşger û welatparêzên Kurd hatine kirin.. Ew tişkê ku PKK li Ewrûpa kirin ne gor aqilan bû û zirara xwe ne ku tenê da PKK, lê da tevgera Kurd bi giştî û êtibara Kurdan li dinyayê gelek daxist.

Helbet, heqê PKK ye ku ji van welatan serbestî bixwaze. Em jî dixwazin ku PKK li van welatan bi serbestî kar bike; lê karê demokratîk.. Ew jî wek herkesî bikaribe bi navê xwe sîyasetê bike. Lê ne ku serbestîya kuştina xelkê, êrîşa ser welatparêz û demokratan.. 

Mixabin, PKK van kiryarên şaş hîn jî didomîne. Hîn par li Londonê endamekî KOMKAR’ê birîndar kirin. Middetekî berê li Swîsrê êrîşî ser heval û dostên me kirin û çend kes birîndar kirin. Li Bêrlînê êrîşî ser Rizgarî kirin. Dîsa li çend cîyan êriş birin ser civînên rêxistina Kawa û li vir û wê kesên ku ji wan cuda bûbûn tehdît kirin, heya lêdan, birîndar kirin.

Bona vê yekê jî, divê PKK û hevalbendên xwe berî hertiştî dev ji van şaşîyan berdin, li welatên Ewrûpa tiştê usa xirab nekin, pêvendîyên xwe bi hêzên dinê ra bi şiklekî demokratîk rêva bibin.

Her usa jî nasnama Kurda tiştekî din e, pirsa PKK tiştekî din. Dema meriv nasnama Kurd bixwaze, şiklê wê ne ew e ku bêje “Ez jî endamê PKK me.“ Gotin û beyaneke han tesîra daxwaza nasnamê sist dike. Hemû Kurd ne endam û hevalbendê PKK ne û ne şert e ku bibin jî. Bi taybetî di qonaxa teze da, ku piştî Ocalan kete destê Tirkan, wî û PKK dev ji hemû daxwazên Kurdan yên bingehîn berdan û ji xwe ra rêyeke teze hilbijartin, gor dilê dewleta Tirk...