Rojên Mihîm

Ferhad CAN

Belavoka Partîya Sosyalîst ji bo meş û mîtînga Kolnê ku li 12´yê vê mehê, ango sê roj berê çêbû, bi van gotinan dest pê dikir:

“Em ji roj û demên gelek mihîm derbaz dibin. Yekitîya Ewrûpa van rojên pêş me wê biryar bide di derheqê endametîya Tirkîyê da. Her usa jî Amêrîka xwe hazir dike êrîşekê bibe ser Iraqê, sazûmana Saddam biruxîne. Ev herdu bûyer jî bo rewş û dahatûya milletê Kurd gelek mihîm in.

“Divê di demeke han da em bê helwest nebin û ray û daxwazên milletê Kurd nîşandin ji bo hemû dinyayê, dengê xwe bidin bihîstin.”

Belê, xwendevanên delal, bi rastî jî e ew roj û demên ku em jê derbaz dibin, ger em bizanin wek zêr in ji bo milletê Kurd. Ger em qîmeta van rojan nezanin û gor hewcedarîyên wan nekin, firsendên giranbuha ji dest me bifirin biçin..

Şerê Mezin ê Pêşîn û rojên berî Peymana Lozanê jî usa bûn.

Di şerê Pêşîn ê Mezin da Dewleta Osmanî windakir, bê mecal ket, xelkên bindest yên li bin bandûra vê dewleta rizîyayî serî hildan, ji bo azadî û serbestîya xwe kar û xebat kirin û gihan armanca xwe. Lê me Kurdan bi navê parastina seltanat û xelîfetê da dû paşayê Osmanî Mistefa Kemal, li dawî jî hatin xapandin, dewleta Osmanî belav bû çû, li cî Komara Tirk avabû û em dîsa bindest man..

Em di vî şerî da bi navê xwe tunebûn. Me ji bo armancên xwe şer nekir, da dû xelkê û ji bo daxwaz û armancên wan şer kir. Ango em bûn peyayê xelkê.

Di dema Konferansa Lozanê da jî em tune bûn. Bazarî li ser welatê me hate kirin û me sêr kir.. Xelkê dewlet çêkir, welatê me careke din hat parçekirin.

Ji wê rojê vir da 80 sal derbaz bûn, em dîsa bindest in.

¢ro jî Tirkîye dixwaze bikeve Yekitîya Ewrûpa. Divê gor qanûn û qeydeyên vê yekitîyê Tirkîye xwe teze bike, mafên mirovan û gelan nas bike. Yek ji babetên bazarîyê çareserîya pirsa Kurd e.

Lê ev bazarî jî wek ya Lozanê bi hebûn û berxwedana me girêdayî ye di meydana kar û xebatê da.

Dema dengê me bilind be, daxwazên me bêne bihîstin Yekitîya Ewrûpa wê qîmetê bide van deng û daxwazan, zorê bide ser Tirkîyê, şert û şirûtan li pêş dayne. Dema dengê me tune be, yan sist be, ma di bîra wan da ye, çima serê xwe pê biêşînin?.

Gelo em bi vê yekê hişyar in yan na?

Pirî caran em dibêjin em milletekî 40 mîlyon in û nêvîyê vî milletî lî nav sînorên dewleta Tirk da, ango li Kurdistana Bakûr û li Tirkîyê ye. Em dibêjin welatê me qasî Fransê ye û nîvê wê di nav sînorên dewleta Tirk da ye. Rastî jî usa ye.

Lê dema ew 20 mîlyon bi rewşa xwe hişyar nebe, rêz nebe, danekeve kûçe û kolanan, daxwazên xwe bilind neke, heqê xwe nexwaze, çi qîmeta xwe heye?

Ango ne roja bêdengî û sekinînê ye. Divê milletê Kurd bikele, rêz be, bicive, bimeşe, deng û daxwazên xwe bilind bike.

Divê Kurd bi hevra heyetên dîplomatîk avabikin, li derê yekitîya Ewrûpa bidin, li derê hemû welatên Ewrûpa bidin, hukumetan û partîyên sîyasî bibînin, deng û daxwazên xwe bigihînin wan.

Divê Kurd li meydanê bin!

*   *   *

Di vê demê da ji bo Kurdan pirseke mezin a dinê jî pirsa Iraqê ye. Amêrîka xwe hazir dike êrîşî Iraqê bike, hukma Saddam biruxîne. Bûyereke han li heremê statukoyê wê hilweşîne û tesîra xwe li ser rewşa rojhilata Navîn û bi taybetî li ser rewşa Kurdan bi xurtî nîşande.

Helbet şer xirab e û dikare zirarên xwe bide Kurdan jî. Lê hilweşîna statukoyê jî bi gelek alîyan baştir e. Dema sûzûmanên zordest û kevneperest yên li heremê hilweşin, ji bo hemû gelan, bi taybetî jî bo gelê Kurd baş dibe. Asoyên teze vedibin û firsendên teze derdikevin pêş.

Di vî warî da jî Kurd, bi taybetî jî Kurdên Başûr divê hazir bin û xwedî helwestekî bin, daxwazên wan zelal be.

Em dilşa ne ku di vî warî da tiştên baş dibin. Herdu partîyên mezin (PDK û YNK) di dema dawî da pêvendîyên xwe baştir kirin û di warê aşitî û hevkarîyê da gavên teze avêtin. Parlamena Kurd ku ji ber şerê navxweyî parçe bûbû, piştî şeş salan cardin li Hewlêrê civîya. Biryareke miştêrek heye ji bo hilbijartina giştî û tezekirina parlamenê.

Her usa jî Kurdên Başûr Iraqeke demokrat û federal dixwazin piştî Saddam. Muxalefeta Iraqê jî (Kurd jî di navda ne) di mehên borî da li London û Waşîngtonê civîya û li ser vê daxwazê li hev hat.

Evana bûyerên baş in. Xuya ye van roj û mehên pêş me guhartinên mezin pêk bînin li heremê û di rewşa Kurdan da jî tiştên baş çêbin.

Dijminên Kurd ji van bûyeran gelek aciz in, bi xem û tirs in. Bi taybetî jî dewleta Tirk.. Berpirsîyarên Tirk laf û gefan dixwin ku rê nadine dewleteke Kurd, heya bi şiklekî federal be jî. Dibêjin “tiştekî han dibe sedemê şer!.”

Lê tu heqê Tirkan tune ku têkilî karê Kurdên başûr bin. Êrîşeke han bi her awayî ne hêsan e, bedêla xwe giran e. Ne dinya rê dide vê yekê ne jî Kurd serê xwe li ber wan datînin. Tirk bi van laf û gefan dixwazin çavê Kurdan bitirsînin, di statûya teze da rol û mafê Kurdan piçûk bikin.

Ûsa xuya ye ku vêcar gor dilê wan nameşe û dîrok ji Kurdan ra wê bikene.. Bes bila Kurd yek bin û pêt bin..