Şiroveya Mehê

Tîrmeh 2000

Çîrokên Ser Komployê û Rastî

PKK van rojên dawî, dijî Partîya me û Sekriterê me yê Giştî hevrê Kemal Burkay, êrişeke bê edep bi rêva dibe.

Xwendevanên me baş dizanin ku eva ne cara pêşîn e, di dema borî da jî PKK gelek caran dijî me kampanyayên usa êrîşger bi rê va birîye. Li vê dawîyê jî Medya TV û rojnama Ozgur Polîtîka, wekî ji cîyekî îşaretek girtine, tevî hemû xulam û xizmekarên xwe dest bi êrîşê kirin.

Ji payîza sala 1998, ji roja ku Ocalan ji Sûrîyê hate derxistin vir da, PKK di rewşeke gelek xirab da ye. Di destpêkê da gelê Kurd li çarkoşeyê Kurdistanê dijî êrîşgerî û şovenîzma dewleta Tirk ji Ocalan ra xwedî derket, piştgirîya PKK kir ku tiştekî normal bû. Lê PKK, cîyê ku şaşîyên xwe bibîne û jê dersan bistîne, ev piştgirî ji sîyaseta xwe ya şaş ra kir wek perde.

Di vê demê da me jî wek PSK xwest û kar û xebat nîşan da ku Apo li welatên Ewrûpa penaberî bistîne. Lê Apo, çawa ku dema ji Sûrîyê hat derxistin cesaret ne kir biçe Kurdistanê, li İtalya jî ji mehkeme û hepsê, ji laf û gefên dewleta Tirk tirsî, li welatekî bê rîsk û rehet gerî, bona vê yekê ji İtalya derket, lê li dawîyê kete destê Tirkan. Lê bi rastî, kete destê wan, yan jî bi lingê xwe çû, ew jî hîn ne zelal e. Ji ber ku, dema ew hîn li Romayê bû, awûqatê wî yê Hollandî got, “ger Ocalan ji İtalyê derkeve ewê biçe Tirkîyê..” Hin kesên dinê jî ku di wan rojan da Apo dîtîbûn, wan jî evtişt gotin. Kesê ku Apo baş nasdikin û sistîyên wî dizanin, ji bo wan ne tiştekî ecêb e ku, Apo dema bikeve tengasîyê, bitirse û bêzar be, dikare xwe bavêje bextê dijminê xwe û ji wan ef bixwaze..

Piştî derxistina Apo ji Sûrîyê û girtina wî, PKK û dûvikên xwe zor dane çêkirina teorîyên komployê. Helbet, ku dijminê merivan hebe, divê meriv hişyarî hîle û dezgeyan be. Eva tiştekî adî ye. Dewleta Tirk jî bo destxistina Apo ger dafik danî be, ne ecêb e. Dîsa ne tiştekî sirrî ye ku DYA (Amêrîka) di vî warî da alîkarîya dewleta Tirk kirîye. Lê belê, Ocalan û PKK çiqas hişyar bûn, wan ji bo ku nekevine van dafikan çi kirin?

Ne xuyayî bû ku Sûrîye rojekî Ocalan bike der? Gelo, xelkê ev tişt bi dehan caran ji wan ra ne got? Piştî ku Ocalan ji Sûrîyê hat derxistin çima ne çû Kurdistanê cem hevalên xwe? PKK çima li welatên Ewrûpa ewqas teror kir û ev welat kirin dijminê xwe? Dîsa jî dewleta İtalya huqûq û prensîbên navnetewî ne da bin lingan, dijî daxwaz û êrîşên Tirkîyê berxwe da û got “ez Ocalan teslîmî Tirkîyê nakim” û ew parast. Digel vê jî, Ocalan çima ji İtalyayê derket?

Ger şaşî ne hatana kirin, Ocalan ne dikete destê Tirkan. Gelo Ocalan û ew berpirsîyarên PKK yên din ku ewqas qala komployê dikin, tucar li ser van tiştan, li ser şaşîyên xwe jî fikirîn?

Piştî ku Apo li Kenyayê hate girtin û birin Tirkîyê çi bû, çi ne bû, herkes pê dizane. Evana ne tiştên sirrî ne ku bi derewan bên veşartin. Hertişt li pêş çavê dinya alemê bû, kamerayên têlevîzyonan ew nîşandan. Ocalan, çawa paçê ser çavan hate vekirin, got “ger hûn firsendê bidin min (ango canê min bibexşînin) ezê xizmetê bikim. Ji xwe dîya min jî Tirk e!" Serok û serkarên Tirk jî ji xwe li benda vî tiştî bûn, ewana Apo gelek baş nasdikirin..

Apo di îfada xwe ya pêşîn da û di mehkemê da jî, ji bo ku canê xwe xilas bike, hertiştê ku heya wê rojê diparast dev jê berda. Êdî ne Kurdistana serbixwe, ne ya federal, heya ne jî xwemuxtarî ma! Got:

“Firsendê bidin min ezê gerîllayê serî çîyan daxinim jêrê, PKK belavkim. Vî tiştî tenê ez dikarim bikim! Ger ez ne tiştek bim jî, ger pênc qurişan nekim jî, bawerîya wan bi min heye… Bona vê yekê jî divê ez bijîm… Ger min şaşî kirîye, şaşîyên xwe rast bikim. Hûn çi dixwazin ezê wê bikim… Ezê wek neferekî di xizmeta dewleta Tirk da me û ji vê yekê serbilind im…"

Ev gotin ji bo kesekî han, ku serokê partîyekê ye û bi navê rizgarkirina milletekî derketîye meydanê, çiqas rûreşîyeke mezin e! Rezîlîyeke han di dinyayê da ne hatîye dîtin. Hemû ewladên Kurd yên xwedî haysîyet û şeref ji van gotinan fedî kirin. Dostên Kurdan li himber vê helwestê şaş û metel man. Bi hezaran malbatên Kurd, ku di vî şerî da zarokên xwe şehîd dabûn û hevalên wan şehîdan li serê çîyan, ew xortên ku ji bo bîr û bawerî heya ji xwe şewitandinê ra jî amade bûn û ew kesên ku di zindanan da li himber ewqas zulm, eza û cefa bi camêrî ber xwe didan, hemû li himber vê helwesta nizm şaş û metel man. Apo li himber dinya alemê Kurd fedîkar û serînizm kirin.

PKK dîsa jî bi dû vî merivî çû. Rêvebirîya PKK, ku navê xwe danîye “Konseya Serokatîyê”, ji hemû gotinên Apo ra xwedî derket. Apo got, hêzên xwe yên çekdar bikişînin der sînorên Tirkîyê, wan kişandin. Apo got, werin komik bi komik teslîm bin, ew hatin teslîm bûn. Apo ji hemû daxwazên gelê Kurd yên sîyasî û bingehîn dev jê berda, berxwedanên millêtê Kurd yên borî gunekar kir, pesn û senaya kemalîzmê da, ew jî wek berx û karan bi dû çûn. Bi vê jî ne man, ji hemû gotin û kirinên Apo ra kiras çêkirin, xwestin careke din gelê Kurd bixapînin. Baş zanibûn ku, çawa merivên tî û birçî hewcedarî nan û avê ne, Kurd jî usa hewcedarî aşitî û demokratîyê ne, ev teslîmbûna xwe bi van gotinên delal xemilandin û wek sîyaseteke bilind pêşkêşî xelkê kirin.

Ev rûreşîyeke mezin e û ne gor aqilan e. Apo li Cizîra İmralîyê, ji bo ku canê xwe xilas bike, zabitên Tirk jê ra çi dibêjin dike û PKK jî ya wî dike. Dewleta Tirk ji vê yekê gelek kêfxweş e û hewl dide ku bi vî awayî Kurdan bi temamî bê hêvî bike û teslîm bigre. Her usa jî dixwaze bi vî awayî li ber derîyê Yekitîya Ewrûpa, bê bedêl, ji hemû astengên pirsa Kurd xilas be. Vedigere ji Ewrûpîyan ra dibêje: “Ka binêrin, pirsa Kurd tune! Pirsa terorê hebû, ew jî va ye me dawîya wê anî. Kurd tiştekî naxwazin. Delîlê vê Ocalan û partîya xwe ne!..”

Belê, me wek Partîya Sosyalîst, bi daxuyanî, bi bend û miqale, bi civîn ev plan û dafik eşkere kir. Bi banga hevrê Kemal Burkay, li Stokholm û Kolnê bi sedan rewşenbîr û welatparêzên kurd civîyan, beyan derxistin û ew lîstik li pêş raya giştî ya der û hundur eşkere kirin. Dewleta Tirk û PKK, ev herdu jî bona vê yekê bi hêrs in. Plana wan xirab dibe. Hin kes va ye dibêjin "sultan tazî ye!.."

Ew Medya-TV, ku navê xwe danîye “TV’ya Kurd” û ew rojnama Ozgur Polîtîka û efendîyên ku li wir paldane, li wir dinivîsin û şirove dikin, dema Apo ji bo xilaskirina canê xwe yê şîrîn xwe ewqas nizm kir, milletê Kurd fedîkar kir, qet dengê xwe dernexistin, tiştek ne gotin, lê serda jî wek “Konseya Serokatî ya PKK” ji vê îxanet û rezîlîyê ra mane dîtin û kiras çêkirin. Lê nuha bi "mêranî”, wekî êrîşên leşkerê xaçparêzan, bi derew, îlawe û îftira êrişî ser PSK û Kemal Burkay dikin, ji ber ku Burkay û partîya xwe dijî vê sîyaseta rûreş derketine û ew eşkere kirine… Bi vî awayî dixwazin çavê me bitirsînin û Kurdan jî careke din bixapînin.

Dibêjin Kemal Burkay bangî dewleta Tirk kirîye û gotîye Apo dardakin… Dibêjin kemal Burkay bangî pêşmergên PKK kirîye û gotîye verin teslîmî dewleta Tirk bin... Evana derewên hişk û hol in. Xwedîyê van derewan xuya ye hîsên şerm û fedî winda kirine. Hurmeta wan ji gel ra jî ne maye. Xelkê dikin cîyê bom û bodeleyan û dixwazin bixapînin.

Kurd jî dostên Kurdan jî baş dizanin ku, PSK piştî girtina Ocalan gelek daxuyanî derxistin û bi rîya wan him serbestî ji bo Ocalan xwest, him jî rakirina ceza dardakirinê. Di daxuyanîya Kolnê da jî ev daxwaz heye, ku Hezirana çûyî derket û bi alîyê dusedî zêdetir rewşenbîr û welatparêzên Kurd hat îmzakirin. Par payîzî jî, bi dehhezaran heval û dostên me di meş û civîna Bonnê da cî girtin, ku daxwaza xwe ya bingehîn “ji Ocalan ra azadî" bû.

Dinya alem jî baş zane ku em dibêjin: “Ne teslîmbûn, ne jî maceraperestî!”

Lê yê ku bangî kadr û pêşmergeyên PKK kir, got werin teslîm bin, serokê PKK Ocalan bi xwe bû.

Di dest me da têlevîzyon tune ku rojê bîst û çar saetan xeberan biweşîne û propagande bike. Di dest me da rojnamên rojane jî tunin. Lê em rastîyê dibêjin, hêza me ev e. Lê van kesana him xwedî têlevîzyon, him jî xwedî çend rojname ne. Dîsa jî dijî me derewan bi kar tînin, xwe ewqas piçûk dikin. Ev yek jî nîşan dide ku êdî ji derewan pêve sermîyana wan ne maye. Evana reben in!

Herkesek zane ku ji PSK û Kemal Burkay bîhna derewan nayê. Yek ji hebûn û serbilindîya me şerefa me ye. Me tucar serê xwe li ber dijminê xwe danenî. Me tucar ji gelê xwe ra derew ne kirin.

Lê PKK li ser derewan ava bû û li ser derewan dimeşe.

PKK wek partîyeke parawan bi destê Dewleta Tirk hat avakirin. Avdilla Ocalan bi devê xwe çend caran di têlevîzyonan da got û di rojnameyan da nivîsand ku "dewleta Tirk di destpêkê da sê salan silah û xwarina wan da û ew parastin. Xwest wan dijî partîyên Kurd bi kar bîne” û anî jî. Apo dobêje: “MİT’a Tirk dora min girtibû, yek ji wan li alîyê min ê rastê, yek jî li alîyê çepê rûdinişt.” Bi xwe jî helbet di ortê da, di serî da bû.. Lê li himber vê yekê jî Apo û hevalên xwe bi salan em û rêxistin û kesên welatperwer "bi îxanetê û bi hevkarîya dijmin" gunekar kirin!

Dîsa Apo bi devê xwe dibêje ku ew “ji destê MİT’a Tirk filitî û derbazî Sûrîyê bû.” Lê vêcar jî kete bin destê Sûrîyê. Piştî wê sîyaseta PKK bi destê Sûrîyê hat rastkirin û ew bi salan gor maf û daxwazên wan xebitî. Lê wan dîsa jî partî û rêxistinên dinê, her usa jî PSK gunekar kirin, gotin "merivê xelkê" ye…

PKK tim jî usa kir, xwest reşê rûyê xwe bi xelkê bide. Eva şikl û metodekî şer bû ji bo wan, ku ji MİT’a Tirk hîn bûbûn. Bi xwe curmkar bûn, lê her usa jî dozkar bûn..

Çiqas tiştekî ecêb e ku, ew Kanî Yilmaz, ku Apo çend caran bo wî got “merivê Almanan e, nuha ew Kanî jî PSK û Burkay gunekar dike, dibêje “merivê Almanan in!” Helbet em rewşa Kanî fêmdikin. Ew nuha li serê çîyê di dest "hevalan"da ye.. Xuya ye gelek di tengasîyê da ye, çawa salên berê ketibû destê Tirkan, gund bi gund gerîya, navê bi sedan gundîyên reben da û bû sesebê girtin û eza û cefaya wan, ku nan û cil dabûne wî û hevalên wî… Nuha jî herhal mecbûr e van derewan bike, binivîse, yan jî binê wan îmza bike! Wekî wan rebenên dinê ku bi rîya têlefonê di bernamên Medya-TV da beşdar dibin û wek papaxanan gotinên serok û serkarên PKK, bêçare ducar dikin…

Serok û serkarên PKK bi salan em gunekar kirin, ji ber ku me ji bo Kurdistana Bakûr federasyon dixwest. Lê piştra roj hat bi xwe jî federasyon xwestin. Bi wê jî ne man, ji otonomî ra razî bûn. (Nuha ew jî ne maye!) Lê dema sîyaseta xwe sed û heyştê derece guhartin, tucar ne hat bîra wan ku ji ber van şaşî û neheqîyan tiştekî bêjin, di ber dilê xelkê da bên.

Serok û serkarên PKK bi salan ji gelê Kurd ra derew kirin, dîdemên gelek rengîn nîşan dan. Gotin, va ye em Kurdistanê rizgar dikin. Gotin “vê biharê û vê havînê hertişt temam e!” 15 sal bi vî awayî derbaz bû. Dema Ocalan ji Sûrîyê derket hat İtalya, me got herhal dawîya vê çîrokê hat; belkî PKK êdî ji Kurdan ra rastîyê bêje û ji wan ef bixwaze. Lê vêcar jî dawîya derewan ne hat, heya ji berê jî zêdetir bûn. Vêcar jî gotin “Waxt hat, bi alîkarîya Ewrûpa emê bibin dewlet!” Şemate û qelebelixeke usa kirin, wekî dewleta Kurd di şêmûgê da ye…

Lê piştî ku Ocalan ji İtalya derket û hate girtin, ew kilam jî sekinî; ne dewlet ma, ne federasyon, ne jî otonomî! Cîyê wê êrîşgerî, dijayetî, xemgînî, hêrs û rik girt, dijî welatên Ewrûpa. Pir ne borî, vêcar jî Apo û PKK bûn heval û hevbendê “komara demokratîk” û pesn û senaya sazûmana faşî ya Tirk dan..

Berpirsîyarên PKK û berdevikên wan ên li Medya-TV û Ozgur Polîtîka, li ser daxuyanîya me ya dawî jî gelek derewan dikin. Ocalan bi xwe ji İmralîyê bersîva me dide, dibêje: “Min kes tehdît ne kirîye û mirina kesî ne xwestîye.” Lê ew tiştên ku di “Serxwebûn”ê (weşana PKK ya rasmî) da, di meha Heziranê, hejmar 222 da hatine nivîsandin çi ne? Awûqatan roja 14 Heziranê li îmralîyê Apo dîtin, mesajê wî girtin û gihandin hevalên wî. Hevalan jî di Serxwebûnê da, di bin serenavê “Rayê Serokê Giştî yê PKK, Hevrê Ocalan” ew mesaj weşandin. Ocalan di vê mesaja dirêj da behsa gelek tiştan dike û di derheqa hevalên xwe yên revîyayî da usa dibêje:

“Kirinên wan wek karê çeteyan e. Helbet di rewşa şer da usûl û qeydeyên şer derbaz dibin. Curmê wan giran e, eva îxanet e, îxaneta hundur e. Di dema şer da ev tiştên han gelek bi xeter in. Divê dijî wan kiryara herî giran bi kar bê…”

Mana van gotinan çi ye? Ocalan van kesan wek xaîn nîşan dide, dibêje em di dema şer da ne û ji bo wan kiryarên herî giran, ango ceza kuştinê dixwaze. Gotina wî gelek vekirî ye. Bila gotinê ne zivirînin û kesî ne kin cîyê ehmeqan.

Ger tiştên ku li Serxwebûnê hatine nivîsandin derew in, ger komployek heye, hingê me û xelkê dinê bila gunekar ne kin, bila bi pêsîra Serxwebûnê bigrin, ango ji hevalên xwe, ji awûqatên ku ev mesaj neqil kirine, ji wan bipirsin.

Ev gotin di Serxwebûnê, hejmara Heziranê da hatin weşandin û bi vî awayî xelk pê hesîya. Herçî dostên Kurdan li Ewrûpa, tevî wan jî “Rêxistina Gelên Bindest”, ev fermanên çavtirsandin û kuştinê ji wir, ango ji we hîn bûn, ne ji me. Berê wan dengê xwe derxistin. Daxuyanîya me, mehkî piştî wan, li dawîya meha tîrmehê derket.

Dîsa çend meh in ku xeber belav bûne wekî di dest PKK da gelek girtî hene. Ango hinek ji hevalên wan revîne, hinek hatine girtin. Herkes baş dizane, dema endam û hevalbendên PKK bi sîyaseta wê razî ne bin û bên girtin, çi tê serê wan. Di vî warî da bi sedan nimûne heye. Bona vê yekê, gelek kes, heya li Ewrûpa hatin kuştin. Tiştekî ne sirrî ye ku li serê çîyan çi bê serê wan..

Serda jî, Ocalan, nuha van fermanên çavtirsandin û kuştinê ji nava çar dîwarên Cizîra İmralîyê dide. Ev yek ji ber du sebeban gelek balkêş e û bi xeter e. Yek ev e ku, Ocalan bi xwe mehkûmê ceza dardakirine ye û nuha di warê netewî û navnetewî da ji bo pêşîlêgirtina dardakirina wî, ji bo rakirina ceza îdamê, kar û xebateke xurt heye. Lê ew bi xwe, berekî va ji bo xilaskirina canê xwe hertiştî dide, li alîyê din jî, wek zemanê xwe yê Bekaa bi rehetî, mirina kesên dinê dixwaze!.. Weşanên PKK jî wek tiştekî adî van fermanên kuştinê belav dikin, didin bihîstin..

Sebebê duwemîn û xeterbar jî ev e ku, Ocalan û partîya wî, vî tiştî di demeke usa da dikin ku, wan dijî Tirkîyê şerê çekdarî sekinandine û gor gotinên xwe, bernameya aşitî û demokratîyê danîne pêşîya xwe. Lê xuya ye, ew PKK’ya ku bi sazûmana faşî ya Tirk ra ewqas aşitîyê dixwaze û dijî wê hemû êrîşên xwe disekinîne, dikeve xizmeta wê, li alî din, him ji endam û hevalbendên xwe ra, him jî rêxistin û kesên welatperwer ên din ra demokratî û heq nasnake, dijî wan êrîşgerîya xwe didomîne. Ocalan, berekî va, bo xatirê Tirkîyê û bi rîya hêzên xwe yên çekdar ku kişandîye Kurdistana Başûr, dixwaze li wir serêşîyan çêke, dezgeyê vî parçeyî xirab bike, berekî va jî ji bo hevalên xwe fermanên kuştinê dide ku vê sîyaseta şaş qebûl nakin û dij derdikevin; her usa jî partî, serok û rewşenbîrên Kurd tehdît dike ku vê sîyaseta şaş rexne dikin.

Lê tiştê ku ji van jî mihîmtir ev e ku, Ocalan van mesaj û fermanên çavtirsandin û kuştinê ji nav çar dîwarên Cizîra İmralîyê dişîne ku li wir hemû gotin û hereketên wî li ber çavê zabitên Tirkan e, ango hayê wan ji van hemû tiştan heye. Dema ew nexwazin û razî ne bin, Ocalan dikare vî tiştî bike? Çawa dibe ku, dewleta Tirk îzin dide yekî wek Ocalan, “serokê rêxistina terorê” û mehkûmê ceza dardakirinê, ku ew van mesajan bi rîya awûqatên xwe rehet rehet bişîne der, tu astengî jê ra çênake?. Gelo dewleta Tirk ewqas demokrat e û bi xwe bawer e?..

Herhal zarok jî bi vî tiştî dikenin. Ma kî nizane ku Ocalan, ji roja hatîye girtin bi testê Tirkan tê îdarekirin? Ew çi bixwazin bi Ocalan didin gotin, tiştê ku Ocalan dibêje jî bi destê awûqatên wî digihê PKK û raya giştî.. Yê ku vî tiştî hîn jî nabîne û fêm nake, herhal ehmeq e. Hertişt li ber çavan e. Ew mesajên han gor dil û daxwazên dewleta Tirk in. Dewleta Tirk bi rîya PKK tevgera Kurd qontrol dike, jê ra rê rast dike. Bona vê yekê jî, ji wan kesan aciz e ku dijî sîyaseta PKK derdikevin û jê vediqetin. Ewên veqetî ji kontrola dewleta Tirk jî derdikevin.. Bona vê yekê dewleta Tirk îznê dide Ocalan ku di derheqa wan da fermanên kuştinê bide û alîkarîya wî dike ku van fermanan bigihîne PKK û bi cî bîne. Ocalan li Cizîra İmralî rêxistina xwe gelek bi rehetî îdare dike, ku li Bekaa û Şamê jî ewqas rehet ne bû.. Li vir ji xeteran dûr e û di bin parastina ordîya Tirk da ye!

Apo roja hate girtin, bi Tirkan ra bazarî kir û canê xwe yê şîrîn ji xeterê xilas kir. Bona vê yekê Osman Ocalan (ku Apo bi wî henekê xwe dikir û digot, nikare du bizinan jî bajo!) bila ji bo kekê xwe xemgîn nebe. Elîheyder Qeytan û mirîdên dinê jî sebep tune ku ji bo şêx û pûtên xwe xemgîn bin. Dewleta Tirk yekî wek Apo, ku jê ra xizmeteke baş dike darda nake. Kes mirîşka ku hêkên zêr bike, serjê nake.. Dewleta Tirk jî, heya ku jê bê Apo wê bi kar bîne, piştî wê jî, bi rakirina ceza îdamê, cezayê wî bike “muebbeta giran” û wî di hucreya mapisxaneyekê da ku baş tê parastin tecrît bike, bihêle bila tê da birize. Plana dewleta Tirk ev e.

PSK û heval Burkay ev plan eşkere kirin. Bona vê yekê ye ku berpirsîyarên dewleta Tirk ji me aciz in. Pisporên vê sazûmana zordest, mensûbên MİT’ê yên berê û yên teze, kesên wek Mahîr kaynak, radibin rûdinin dibêjin ku “xetera mezin Burkay û PSK ye.” Ew bona vê yekê ji civînên Stokholm û Kolnê aciz in, ku di van civînan da bi sedan rewşenbîrên Kurd hatin ba hev û plana dewleta Tirk û rola PKK di vê planê da eşkere kirin. Ev kar û xebat, plan û dezgeya han dike xeterê.

Di vî warî da tirsa Dewleta Tirk li cî ye. Ocalan mehkûmê vê dewletê ye, û PKK jî mehkûmê Ocalan e.. Lê efendîno, hûn karmendên Medya-TV, nivîskarên Ozgur Polîtîka, hûn li kîjan alî ne? Hûn bi rastî "ozgur" in?. Yan hûn jî kesên mehkûm û bêçare ne, dûvikên dewleta Tirk in?..

Hûn tucar serbilind ne bûn.

Hûn tucar bi serê xwe, ango serbest ne bûn.

Hûn tucar xwedî bîr û rayekê ne bûn.

Hûn mirovên reben in!

Hûn ketin tengasîyê û we careke din xwe sparte teorîyên komployê. Herkes dijî we ye, herkes ji we ra dafikan çêdike... PDK û YNK ji Waşîngtonê, ji Enqerê emir girtine û hazirîya şerê we dikin… Komek kadr û pêşmergên we di vê demê da ji we revîn, çûn cem Yekitî; ev jî beşek e ji komployê… PSK di vê demê da, ji Almanyê emir girt û dijî we propagande dike; ev jî beşeke din e ji komployê… Li welatên Ewrûpa gelek dostê Kurdan di vê demê da dijî we kampanye vekirin, we gunekar dikin. Ew jî bi destê PSK dibe…

Xuya ye, we ji xwedîyan emir girtîye, bi vî awayî hezar derewî derdixinin, li hev tînin; lê nizanim bawer jî dikin?.

Hûn dikarin bi şiklekî dinê jî bifikirin: PSK we rexne dike, ji ber ku hûn şaşî û xirabîyên mezin dikin. Ger hûn dixwazin jîyana Apo xilas bikin, ew bi vî şiklî nabe. Bedêla canê Apo ne doz û dewaya Kurd e; divê ew bi berxwedaneke camêrî bibe. Hevalê we jî ji ber vê sîyaseta şaş ji we vediqetin. Dostên Kurd li Ewrûpayê we rexne dikin, ji ber ku ew gelek kar û xebat dikin ku li Tirkîyê ceza îdamê rabe û Apo jî neyê dardakirin, lê hûn ji bo hevalên xwe hîn jî fermana kuştinê didin. Jîyana girtîyên di dest we da jî di xeterê da ye.

Hûn bi PDK û YNK ra hatin himber hev, hûn qala şer dikin; lê sebebê vê dijberîyê hûn bi xwe ne. Hûn rêxistineke Kurdistana Bakûr in, divê usa bin; lê hûn li Kurdistana Başûr bi cî bûn, li wir jî rehet ne sekinîn. Hûn têkilî karê Başûr bûn û we şerê rêxistinên Başûr kir. Nuha jî we dijî Tirkîyê şer sekinandîye, lê hêzên xwe yên çekdar bi temamî kişandîye Başûr û Kurdên vî parçeyî bi şer tehdît dikin. Hûn dixwazin hukum û dezgeyê vî parçeyî xirab bikin. Ev yek gor mafê Tirkîyê û Îraqê ye, ango gor hêzên dagirker e û hûn vê yekê venaşêrin. Bi kurtahî, dostê we îro tenê Tirkîye, Îraq, İran û Sûrîye ne, ango çar dewletên ku Kurdistan di nav xwe da parçe kirine... Ji wan pêve herkes dijminê we ye. Rêxistinên Kurdan, dostên Kurdan li Ewrûpa, heya heval û alîgirên we ku êdî dijî vê sîyaseta şaş derdikevin, hemû dijminê we ne. Hûn şerê herkesî dikin û piştra jî dibêjin “dijî me komplo heye!” Ev çi aqil e, çi îzan e!.. Gelo hûn bi van gotinan kê dixapînin, zarokan yan jî mirîdên bê hiş?..

Di dest we da ewqas îmkanên mezin, têlevîzyon û rojname hene. Dîsa jî hûn ji PSK û Burkay ditirsin. Di dewleta Tirk da sendroma Kurd heye, di we da sendroma PSK û Burkay.. Dibe ku hûn, ji kirinên xwe yên şaş û xirab hişyar in. Hûn nikarin rastîyê bêjin, tirsonek in, durû ne, li ba neheqan in û di îxanetê da ne. Hûn ji rûreşîya xwe baş hişyar in û ev yek dilê we teng dike. Lê ji dest we nayê ku ji vê herî hezazê derkevin. Bona vê yekê jî zorê didine derewên han, dixwazin rastîyê veşêrin.

Lê hûn bi van derewan, bi van çîrokên komployê heya kîderê biçin û heya kîngê xelkê bixapînin?.

Ji bîra nekin, hukma derewan heya waxtekî ye. Ev împaratorîya we ya li ser derewan jî bibê nebê wê hilweşe, ser û bin be. Sebebê vê ser û binê ne ji wê be ku, “hin kesan çav berdaye mal û mêrata we” û we rexne dikin. Lê ji wê be ku, hûn bi navê rizgarîya millet û welatekî derketin, lê nuha we dev ji doz û dewayê berdaye û ketine xizmeta dijminê xwe. Ango êdî perdê rûyê we ket. Gelê Kurd êdî çima piştgirîya we bike?. Ev kadr û pêşmergeyên ku ji bo azadî û rizgarîya Kurd û Kurdistanê tev li we bûn, ji nuha şunda çima li cem we bimînin?. Jîyan û tevger vî tiştî qebûl nake. Hûnê bibînin ku xelk ne kerîyê pez e. Ji derdê we ra derman tune, têkçûna we dest pê kirîye û ev tirs û panîka ku hûn ketine nav îşareta vê yekê ye.

Lê bila kes netirse, milletê Kurd tiştekî winda nake. Heya milletê me wê gelek tiştan qezenc bike. Milletê Kurd wekî ji şeveke reş, ji derew û provokasyonê, ji komployê wê xilas be û pêşîya xwe ronî be. Rizgarîya milletê Kurd jî, ger careke din nekeve dafika Dewleta Tirk, bi plan û dezgeyên wê nexape, hingê wê hêsantir be.