Şişkin ve Pişkin Devlet..

IMF yüzbin işçi ve memuru işten çıkarın diye buyurmuş. Türk hükümetinin eli mahkum,  ek 10 milyar doların gelmesi için besbelli evet dedi. İlk elde 60 binin üzerinde işçi ve memura yol göründü. İnsanlar elli yaşında emekli, ya da iş akitleri iptal…

Bu da sözde “devleti küçültmenin” bir uygulaması..

Peki, halkın sırtında yük olan devlet bu fukara işçiler ve memurlar mı?

Hayır, onlar sadece ilk elde harcanan kurbanlar. Kimse askeri harcamalara, ordunun ve polisin oluşturduğu yüke, siyasilerin ve bürokrasinin saltanatına değinmiyor.

Bütçenin aslan payını ordu ve silahlanma masrafları yutuyor. Bu payı çok aşan bütçe dışı fonlar da cabası. Her yıl, IMF’nin verdiği borcun kat kat fazlası buraya gidiyor. Peki neden?

Türkiye halkının ekmeğini, işini, okul ve ilaç parasını silaha yatırmaya mecbur mu?

Türkiye’nin tüm komşularıyla bu kadar kanlı bıçaklı olması için ne sebep var? Türkiye onlarla barış içinde yaşayamaz mı? Türkiye’ye saldırmak için sınıra ordu yığanlar mı var?.

Hele hele Türkiye kendi halkıyla savaşmak zorunda mı?.

Kürtlerin haklarını verip, emekçilere ve tüm halka avrupa düzeyinde demokratik hak ve özgürlükler tanıyıp iç barış sağlanamaz mı?

Tanka, topa, savaş uçağına, savaş gemisine, füzelere giden onmilyarlarca dolar ülkede iş sahası yaratmak, okul-hastane açmak, adliye binası yapmak, halkın hayat standardını düzeltmek için kullanılamaz mı?

Kimse bu soruları sormuyor. Bu soruları sormak yasak. Sanki herkes sağır ve dilsiz!

Oysa sorunun özü, püf noktası budur. Çözüm de bundadır.

Türkiye iç ve dış barışa ulaşabilir, silaha verdiği parayı ekmeğe, işe, okula, ilaca çevirebilir.

Bu kadar büyük bir orduya, polis gücüne ve silaha gerek yok. Barışa ve demokrasiye gerek var.

Buna engel olanlar ülkeyi dünden bugüne yöneten çağdışı, ilkel, şoven, baskıcı kafalardır. Ülkenin ve halkın en büyük düşmanı onlar. Önce ülkeyi onlardan kurtarmak gerekir.

                             *   *   *

Devletin küçülmesi için, bunun yanısıra yapılması gereken başka işler var.

Örneğin yüzbinlerce lojman.. Bu lojmanlarda genellikle maaş düzeyi yüksek subaylar ve bürokratlar sembolik fiyatlarla oturuyor. Onlar neden herkes gibi kira ödemiyor?.

50 bin makam arabası… Birkısım bürokratlara sağlanan bu kıyak neden? Neden onlar da tüm yurttaşlar gibi genel araçları, otobüsü, treni, taksiyi, dolmuşu kullanmıyor?

Uygar ülkelerde kimseye böyle imtiyazlar yok.

37 bakanlık… ABD, Almanya Fransa, İngiltere gibi büyük ve zengin ülkelerde bile bakanlık sayısı yirmiyi aşmıyor.

550 milletvekili… Bu ülkeye çoktur. Zaten bir iş yaptıkları da yok.

Personel indirimine da Başbakanlıktan ve bakanların çevresinden başlamak lazım. Çünkü buralar tam bir çiftlik! İnsanın ağzını bir karış açıkta bırakacak şu rakamlara bir bakın hele:

Başbakanlık Tabipliği’nde 12’si doktor olmak üzere 30 personel çalışıyor..

Bir devlet bakanına en az 6 şoför, iki garson düşüyor.. Bazı devlet bakanlarının ise 8 sekreteri ve 9 şoförü var…

Şu pek mütevazi geçinen, bir dönem sözde tasarruf amacıyla yerli otomobil kullanan Başbakan Ecevit’in makamında 5 basın ve halkla ilişkiler müşaviri, 1 doktor, 1 hemşire, 2 Başbakanlık Halkla İlişkiler Müşaviri, 2 şef, 6 sekreter, 4 garson, 2 hostes, 4 hizmetli görev yapıyor.. Çankaya’daki Başbakanlık Konutu’nda ise 10 aşçı, 1 aşçıbaşı, 7 garson, 5 hizmetli, 4 teknisyen, 4 bahçıvan, 3 şoför, bir çamaşırcı…

Ayrıca bir “korumalar” ordusu…

Başbakanlık Müsteşarı nın personel kadrosu da hani Başbakan’dan aşağı kalmıyor. Müsteşar Ahmet Sagar’ın hizmetinde şunlar var: 4 müşavir, 3 basın ve halkla ilişkiler müşaviri, 3 memur, 3 bilgi iletmeni, 2 Başbakanlık müşaviri, 2 geçici görevli, 1 şoför, 1 hizmetli…

Başbakan Yardımcısı Devlet Bahçeli’nin makamında 1 özel kalem müdürü, 2 özel kalem müdür yardımcısı, 7 müşavir, 1 şube müdürü, 3 sözleşmeli personel, 1 şef, 2 memur, 3 sekreter, 2 garson, 6 şoför, 3 hizmetli görev yapıyor.

Başbakan Yardımcıları Hüsamettin Özkan ile Mesut Yılmaz’da da bir o kadar…

Bakanların makamında sekreterlere, şoförlere, şuna buna ek olarak ayrıca hostesler var! Örneğin Hasan Gemici’nin 2 hostesi, Mehmet Keçeciler, Abdülhalik çay, Fikret Ünlü, Edip Safter Gaydalı, Recep Önal’ın birer hostes… (Bu sonunculara haksızlık olmuş değil mi; neden bazısına iki tane de bazısına sadece bir?!.) Bu hosteslerin orada ne iş yaptıkları da ayrıca merak konusu..

Elbet bunlar “vezir..” Madem öyle, birkaç tane de balerinleri veya oryantal dansözleri olamaz mıydı?. Kimbilir, belki onlar da vardır!

İşte şişkin ve pişkin devletten bazı örnekler… Bu adamlar başbakan, bakan filan değil, kıral!

Dünyanın hiçbir uygar ülkesinde böyle birşey -daha doğrusu rezalet- yok.

Bir örnek: İsveç’te Başbakan Palme’nin öldürülmesinin ardından yeni Başbakan’a iki koruma verildi. Ama bu, mali külfet bakımından tartışma konusu olunca, sayı bire indirildi. Bir de Türkiye’deki korumalar ordusunu düşünün..

Peki “devlet küçülürken” bu çiftliklere de dokunulacak mı?