| |
|
Ramazan Yoldaş, seni unutmadık, unutmayacağız
|
|
2016-05-03 16:36
|
|
Kemal Burkay
|
|
|
Ramazan Adıgüzel Yoldaşımızın ölümünün üzerinden 29 yıl geçti. Apocu provokatör hareket, sistem tarafından örgütlendiği ilk günden itibaren bizim ve öteki devrimci yurtsever örgütlerin kadrolarına saldırdı. Mustafa Çamlıbel bu provokatör hareketin hedef seçip katlettiği ilk seçkin kadrolarımızdan biriydi. Bu hareket 1980"li yıllarda Avrupa’daki seçkin kadrolarımıza yöneldi. Hüseyin Ali Akagündüz Paris’te, Ramazan Adıgüzel (Ali Hoca) Hannover’de vuruldu. Bu dönemde başka devimci örgütlerden de birçok kadro PKK’nin hedefi oldu.
O dönemde bu sistemli saldırıların arkasında Faşist Cunta’nın olduğuna kuşku yoktu. Böylece o, yurt dışında kendisine karşı aktif bir muhalefet yürüten Kürt ve Türk devrimci hareketini sindirmeye, etkisiz kılmaya çalışıyordu. PKK bu lanetli projeye bir kez daha alet olmuştu.
Ramazan Yoldaşımız saldırı tehditinin nereden geldiğini gören ve bilen bir yoldaştı. Saldırıya hedef olmadan önce yazıp Partiye bıraktığı mektubunda o güne kadar hiçbir yurtseverin kanına girmediğini, yurtseverler arasında çatışmaya karşı olduğunu söylüyor, ama Apocu hareketin sömürgeci rejim tarafından bu iş için kullanıldığını belirterek şöyle devam ediyordu:
“Kardeş kanının akıtılmasını sömürgeci Türk burjuvazisi istiyor. Apocu hareketi TC’nin gazeteleri, emperyalist ajanslar, BBC radyoları propaganda ediyor. Kürt ulusal hareketini o yanlış kanala çekip boğmak istiyorlar. Apocuların tabanı okumayan, kulaktan vaaz bekleyen mürit hareketi gibidir. Şeyh müride ne derse mürit doğruluğuna inanır.
“Kürt ve Türk devrimcilerine düşmanlık Evrenlerin, Özalların, tekellerin görevidir. PKK, ne zamana kadar onların görevini üstleneceksin?!. Yazık o insanlara! Burjuvazi sahte, kukla bir aslan yaratmış, işine geldiği gibi kullanıyor….”
Ramazan yoldaş daha sonra ise şöyle diyordu: “Bir maşa tarafından öldürülürsem, halkımdan istediğim doğruyu korkmadan, usanmadan haykırmaktır.” (Bu mektubun tamamı Riya Azadi’nin Mayıs 1987 tarihli 104. Sayısında yayınlanmıştı.)
Ve o, ne yazık ki, tahmin ettiği üzere, “bir maşa tarafından” 3 Mayıs 1987 günü vuruldu. Biz ise yoldaşları olarak onun anısına ve vasiyetine sadık kaldık, gerçekleri korkmadan, usanmadan dile getirdik. Şu ya da bu bölge devletinin elinde bir maşa görevi yapanların rolü de bizim gerçekleri dile getirme kararlılığımız da o günden bu yana devam etti, ediyor.
Söz konusu sevgili yoldaşlarımızı katleden maşaları ve tetikçileri hatırlayan var mı? Onlar ve onlara bu lanetli işi yaptıranlar ise ancak nefretle anılacaklardır. Ama sistem ve maşaları tarafından katledilen tüm yoldaşlarımız gibi Ramazan Yoldaş da Kürt halkının özgürlük ve sosyalizm mücadelesinin sayfalarına silinmez harflerle yazıldılar. Onlar bugün de mücadelemizde yaşıyor yaşayacak.
Aşağıdaki şiirim sistemin işkencehanelerinde acı çeken ya da genç yaşta aramızdan koparılan böylesine yoldaşlar için yazılmıştır.
3 Mayıs 2016
UNUTMA
Dağda belde
Ilgıt ılgıt esen yelde
Meşeler göverince
Kasım bağlarına mor düşünce
Bacaların ince dumanında
Ak bir sakalın mutluluğunda
Sevdada, şenlikte, gülümserken
Geçmişi unutma!
Piyanoda usul usul gezinen
Güngörmüş yüreğin sesini
Suyun yaşam dolu türküsünü
Kızaran karanlığı
Bitmez bir yankı gibi
Acının çağrısını
Geçmişi unutma!
Yurdunda ya da denizler ötesinde
İşte, telaşta, gün ortası
Uykusuz gecenin dehlizinde
Göğün barışında, denizin ninnisinde
Şiirde, çimende, bulutta
Bir çift gözün ve bir gülün büyüsünde
Geçmişi unutma!
Bıçak izi değil, yaralı onurun sesidir
Gelip geçemez
İşkencede yoldaş yüzüdür
Gözden silinmez
Kuruttular nice umut pınarlarını
Kararttılar nice sevdayı, baharı
Toprağın, şiirin, yüreğin düşmanı onlar
Bir yürek varsa sende
Onları unutma!
Kasım 1993
(Can Taşır Dicle adlı kitabımdan)
|
|
|
|
|
|