YOL IZLENIMLERI
Bozkiri seyrediyorum.
Zamanin, rüzgârin, suyun biçim verdigi, kimi bir masayi, kimi kuleyi andiran kel tepeler Tek tük ardiç agaçlari. Yer yer de yamaçlara esmer çiller gibi serpilmis çalilar.
Dag eteginde bir kulübe, vadide bir türkü. Ötede yayilmis ak koyun sürüsü.
Her sey beni çagiriyor sanki: ‘Gelsene dost, konuk ol bize. Bir yel gibi geçip gitme böyle.
Burada hayat var tam sana göre Birlikte enginleri seyredelim, gün batimini Sirtini yamaca yasla, bozkirin türküsünü dinle. ‘
Zaman zaman eslik ediyor trene, sonbahar renklerine bürünmüs kavak dizileri, sögütler Arada sararmis, olgun misir ve çavdar tarlalarini andiran kamisliklar… Toprak ekilmis ne güzel! Yer yer suni sulama, fiskiyeler. Nadasli topraklar, gövermis ekin tarlalari
Bazen de gözde sizi, tende bir yara gibi tas ocaklari
Eskisehir’e dogru mese kapli tepeler; sari, kahverengi bir hali gibi. Arada bir tanidik, kiremit çatili evleri, beyaz bir kursun kalemini andiran minareleriyle köyler
Birecik’e dogru tünellerle asilan, mese ve çam kapli tepeler, daglar…Sakarya vadisinin dev kavaklari çirçiplak. Sanki üsümesin diye sarmasik bitkisiyle sarinmislar.
Gün aksama dönerken köse kapmaca oynuyor tepeler arasindan günes. Derken iki yanda bitek bir ova; bahçeler, baglar Siradaglar uzaklasirken Sakarya Ovasi basliyor. Dört bir yani sis basiyor. Bulutlar bati ufkundaki son sari aydinligi da örtüyor.
Sagimizda Sapanca Gölü beliriyor. Göl kursuni-gri; açik havalardaki maviden eser yok. Bahçeler arasindan Sakarya’ya, ardindan Izmit’e dogru yol aliyoruz. Sakarya nerede bitiyor, Izmit nerede basliyor, anlamak zor.
Izmit’e yaklasirken bulutlar biraz aralaniyor ve ansizin ufka yaklasan günes Ama bulutlar yine örtüyor ufku.
Derken Izmit Körfezi, Derince, Hereke Eski bir siirimden birkaç misra animsiyorum:
‘Simdi çikip gelsen koynunda bir kumruyla
Hereke koyundan üsümüs zeytin dali
Ve bir parça Marmara getirsen
’
Açikta gemiler, gemiler… Karsi kiyinin isiklari Az sonra Istanbul basliyor.
24 Kasim, 2018
Kemal Burkay