Yeni Zelandalilar aslen Türk mü acaba?

[24 Mart 2019] Yildiray Ogur kadar yazamam ama (bkz bu sitede 23 Mart 2019, Hepimiz Yeni Zelandali miyiz?), son terör saldirisi karsisinda, halki ve hükümetiyle Yeni Zelanda dünyaya çesitli dersler verdi gerçekten. Katliami hemen hiç fire vermeksizin kinadi, lânetledi. Elde var bir. Ama bununla kalmadi. Asil önemlisi, magdurlarla, kurbanlarla, Müslümanlarla benzersiz bir dayanisma gösterdi. Sirf adalet degil, ayni zamanda sevgi verdi. Kucakladi, çiçekler yagdirdi, içinde kopan duygu firtinalarini disa vurmak için hakagösterilerinde bulundu. El Nur ve Linonia camilerinde öldürülen elli kisiyi, ailelerini ve bütün camialarini, cemaatlerini hiç ikirciksiz bagrina basmakla; inanç farkliligindan en küçük bir sogukluk ve mesafe türetmemekle; tersine, onlar bizimdir, biz de onlariz demekle; cenazelerini hep birlikte kaldirmakla; parlamentoda Kuran okumakla… Huntington’dan baslayip Israil’den geçerek Trump’a uzanan bütün ‘çatistirmaci’ ve ‘duvarci’lara, ister cihadistlere ister Batili irkçilara en ciddî, en saygin alternatifi sundu.

Yeryüzündeki çesitli ülkelerin kendi kültür ve alt-kültürleri de belki payini almistir, daha dogrusu almasi gerekir, bütün bunlardan. Örnegin Türkiye, Yeni Zelanda’nin tuttugu aynada kendini gördü mü acaba? Yildiray’in sorulari çok hakli ve yerindeydi. Popüler tarih literatürümüz ve hattâ yer yer ders kitaplarimiz, 500 yil önce Ispanya’dan, Engizisyon’dan kaçan Yahudilere kucak açmisligimizla övünüp durur. Peki ya bugün? Israil’in politikalarina karsi olmak ile Yahudi düsmanligini ayirdedebiliyor mu bu memleket? Geçmiste Istanbul’un Yahudi cemaati çesitli terör saldirilarina ugrayip çok sayida kurban verdiginde, terörü lânetleme ve güvenlik önlemlerini arttirmanin — baska bir deyisle, kuru adaletin — ötesine geçip, Yeni Zelanda örnegine biraz olsun yaklasan bir sevgi ve dayanisma gösterebildik mi magdurlara? Açikçasi, bagrimizdaki varliklarina ‘lûtfen’ tahammül ettigimiz bir yabanci ve siginti grubundan baska ne oldu, Yahudi (ve Ermeni ve Rum ve sair gayrimüslim) topluluklarina bakisimiz?

Evet, Yildiray on iki yil önce Hrant’in cenazesi için topluca benimsenen ‘Hepimiz Ermeniyiz’ sloganina gösterilen fasizan tepkilere de parmak basmis. Ben birini daha hatirlatayim: Ertugrul Özkök. O zamanlar akli fikri, bu cinayet yüzünden Türkiye’nin dünyanin gözünde suçlanacagi ve küçük düseceginde degil miydi? Bunun disinda, Hrantiçin zerrece aci çekmis miydi acaba? Böyle insanî duygulara yer var miydi, zamanin darbeci, vesayetçi beyaztürklügünün bu seçkin Makyavelist temsilcisinin kafasinda ve yüreginde? Öncelikle katile ve katillerin zihniyetine karsi amasiz, fakatsiz bir tavir alacagina, ‘Türklerin duygusal kavruklugu’na isyan eden yazilar yazdi diye EtyenMahcupyan’i azarlamak yoluna gitmemis miydi?

Yukarida kullandigim bir ifadeyi tekrarlayacagim: popüler tarih edebiyatimizin ve hattâ yer yer ders kitaplarimizin favori böbürlenmelerinden biri de, biz Türklerin cömertligimiz, sefkatimiz, merhametimiz ve âlicenapligimizdir (hele kadinlara asla el kaldirmamamiz). Simdi bu bos lâflarin içini Yeni Zelanda mi doldurdu? Ama yok, durun bakalim. 1930’larin Türk Tarih Tezi’ne göre, neredeyse bütün insanlik Orta Asya’nin eski brakisefal (= üstün) Türk irkindan türemisti; ilkçagin büyük uygarliklarindan birçogunun (Sümer, Hitit, Çin, Hint, Etrüsk, Aka vb) kurucusu da Türklerdi aslinda.

Tuhaf sey, Yeni Zelanda yok muydu bu listede? Yoksa da atlamislardir. Ama nasil atlar, bütün o Resit Galip’ler, Âfet Inan’lar, Sadri Maksudî’ler, TTK’nin kurulusunda yer alan emekli general ve albaylar? Büyük bosluk, büyük ayip, Avrasya ile yetinirken, güney yariküreye ve Pasifik Okyanusu’na bakmamak. Zira Christchurch olayinda beyazi ve Maorisiyle Yeni Zelandalilarin sergiledikleri ahlâkî meziyetler, hepsinin aslen Türk olmasindan baska nasil açiklanabilir?
———————————————————————.
Serbestiyet-25 Mart 2019

Halil Berktay