Ancak bu böyle devam etmez
Yazimi yazmaya çalisacagim; Cihangir’den Besiktas’a ulasmanin imkânsizligini gördükten sonra Kapimin önünde yüzlerce polis Siraselviler’e çikan tüm sokaklar barikatlarla kapatilmis, gazete almaya bile gidemiyorsun. Kaç sikiyönetim, kaç darbe yasadim, böylesini görmedim. Apaçik görülüyor ki, siyasal iktidar çatismadan yarar umuyor. Ama, Besiktas’a ulasabilen partililer, isçiler ve sivil toplum kuruluslarinin akli-selim yolundan gidecekleri anlasiliyor. Gözüm, kulagim televizyonda, twitter’da Sanatçi arkadaslardan Besiktas’a ulasabilen partililer, isçiler ve sivil toplum kuruluslarinin akli-selim yolundan gidecekleri anlasiliyor.
Gözüm, kulagim televizyonda, twitter’da Sanatçi arkadaslardan Besiktas’a ulasabilenler oldugunu görüyorum, paylasilan fotograflardan. Oyuncular Sendikasi Baskani Meltem Cumbul ve arkadaslarini görüyorum. Umarim, durumlari iyidir. Iyi ki de oradalar; sanatçi onurunu en güzel biçimde temsil ediyorlar.
Tepemizde helikopterler. Camdan disari bakiyorum, polislerle göz göze geliyorum. Bu psikoloji ile sanattan söz etmenin kolay olmadigini tahmin edersiniz. Gene de, deneyelim Sanatsal etkinlikler tüm yogunluguyla sürüyor, her seye karsin. Belki de, bir açik pencere oluyor bu etkinlikler, azicik nefes alabilmemiz için. Kuzey- Güney kültürlerini bulusturan Jan Garbarek veTrilok Gurtu’dan, bizi kanatlarina alip, dünyanin farkli köselerinde nostaljik bir geziye çikaran Ute Lemper’e, Saray’in sansürlerine karsi yürekli bir direnis gösteren Fazil Say’dan, yeni çikan Çigdem Erken albümüne, Afife ödüllerinden, Isçi Filmleri Festivali’ne (unutmadan söyleyeyim, bu aksam Sisli Belediyesi Kent Kültür Merkezi’nde Deniz Yesil’in ‘Yollara Düstük’ belgeseliyle basliyor festival) Bütün bunlardan söz edecektim, ama ne çare
Çarsi grubu sloganlarla inletiyor Besiktas’i: ‘Sik bakalim.. sik bakalim’ Polis, DISK, KESK, TMMOB, Tabipler Birligi, Halkevleri, Istanbul Barosu yöneticileri, CHP ve HDP milletvekillerine, 500 kisilik bir gruba Taksim’e yürüme izni verebileceklerini bildiriyor. ‘Hayir,’ diyorlar, ‘1 Mayis’i Taksim’de hep birlikte kutlamak, 1977’de yitirdigimiz 34 cani hep birlikte anmak istiyoruz’.
Taksim’deydim, ben de 77’nin o karanlik gününde. Silahlar patladigi sirada Istiklal Caddesi’ne yakin bir konumdaydim, sinemaci arkadaslarimla birlikte. Caddenin basindaki lokantaya siginip, üst katin penceresinden meydanda olup bitenleri izlemeye basladik. Sular Idaresi/ Maksem’in (simdi, Belediye galerisi) üstünden ates açanlari görmüs, zamanin Belediye Baskani sevgili Ahmet Isvan’in yaptigi sorusturmada gördüklerimizi aktarmistik.
Ve basladi. Polis, TOMA’larla, plastik mermilerle, gaz bombalariyla saldiriyor Uyari bile yapilmadan basladi müdahale. Oysa, topluluk orada bir anma yaparak dagilma egilimindeydi. Taksim’e yürünemeyecegi belli olmustu. Ama, buna müsaade edilmedi. Göstericilerin, provokasyona gelmeyecegi belli olunca, saldiriyi baslattilar
‘Polisin saldirilari devam ederken, onlarca TV Saray’in yalanlarini yayinliyor’ diyor bir tweet Kimbilir, yarin havuz medyasi nasil verecek olup bitenleri. Belki, simdiden hazirdir mansetler. Nasilsa, istedikleri mizanseni uygulamayi basardilar. Türkiye’nin pek çok kösesinde sorunsuz kutlanan 1 Mayis Emek ve Dayanisma Bayrami’ndan görüntüler verecek degiller ya. Onlar, önlerine gelen malzemeyi pazarlamayi sürdürecek. Tek umudumuz, bu yalanlara inananlarin sayisinin azalmasi.
Sanata ve sanatçiya, bu baglamda önemli görevler düsüyor. Umutsuzluga karsi umudu, yilginliga karsi direnci savunmak; tüm olumsuzluklara karsin insanlara yasama sevinci ve direnme bilinci asilamak. Yapabilenler var; yapamayanlar var Yapabilenlere askolsun
1 Mayis ‘Isçi Marsi’da, böyle bir bilincin ürünüdür. Ankara Sanat Tiyatrosu’nun 1974’te sahneledigi Maksim Gorki/ Bertolt Brecht’in ‘Ana’si için yazilmis özgün bir parçadir aslinda. Söz ve müzigi Sarper Özsan’a ait olan marstan bir alintiyla bitirelim:
‘Günlerin bugün getirdigi, baski zulüm ve kandir.
Ancak bu böyle gitmez, sömürü devam etmez,
Yepyeni bir hayat gelir, bizde ve her yerde.’
———————————-
Taraf-2 Mayis
Vecdi Sayar
