Atatürk’ün izinde, jingle bells all the way

[1 Ocak 2014] Yeni Yilin ilk sabahi. Gri. Soguk. Daginik salonda kizim, sabahin kimbilir kaçina kadar ‘kaynattigi’ arkadaslariyla uyuyor. Kedimiz bu kalabaliktan sasirmis, nereye kivrilacagini bilemeden ortalikta dolaniyor. Ben de öyle. Bilgisayarimi ve sinavlarimi alip kizin odasina siginiyorum çaresiz. Belki biraz düsünür, olmazsa biraz kagit okurum.

Gene araya bir haftadan bile fazla, galiba on gün girdi. Güya ‘Bir elitin ölümü’nden devam edecektim. Sonra sira ‘Hakli ve haksiz muhalefet’teki fikrin ‘çatili ve çatisiz muhalefet’ ve ‘demokratik ve devirmeci muhalefet’ ayirimlariyla sürdürülmesine gelecekti. Heyhat, bir türlü vakit bulup yazamadim. Simdi bu planlarin hepsi altüst. Üstelik Türkiye de altüst. 17 Aralik’ta patlak veren ‘operasyon’ krizi derinleserek sürüyor.

Dün gece ailecek disari çiktik ilkin. Nisantasi tiklim tiklim. Abdi Ipekçi’ye boydan boya isikli bir kameriye yapilmis, trafige kapatilan caddenin zeminine kirmizi bir hali serilmis. Kaldirim kafelerinden birine oturduk. Sicak sarap içtik, konustuk, akin akin geçenleri seyrettik. Kavsakta big beat bir rock grubu; yolda dans edenler, durup resim çektirenler. Bir parti havasi. Iyi, güzel. Benim de bir parçasi oldugum bir kültür, böyle egleniyor iste.

Daha saat 10 gibiydi kalktigimizda. Geceyarisina dogru artacagini bildigimiz tatsiz izdihama kalmak istemedik. Tam Nisantasi dörtyola geldigimizde, eyvah. Nutuk atan Türk siyasetçisinin tipik, baska bir seyle karistirilmasi imkânsiz canhiras tonlamasi duyuldu, giderek yaklasan.

Geldi, geldi, tam önümüzde durdu. Korktugumuz gibi, bir seçim otobüsü, üzerindeki platformda Mustafa Sarigül, elinde mikrofon, bagiriyor avaz avaz: ‘Bizler… Atatürk’ün yolunda… Atamizin izinde… Onun devrimlerine bagliligimizda sasmadan, sarsilmadan… Daima bir adim daha ileri gitmek ugruna…’ Bir yandan da kesintisiz müzik yayiliyor ayni otobüsün hoparlörlerinden: Jingle bells, jingle bells, jingle all the way / Here comes good old Santa Claus, riding on a sleigh. Ünlü Noel sarkisi: ‘Çingil çingil çaliyor çanlar / yolun sonuna kadar / ve iste geliyor Noel Babamiz / geliyor kizagiyla.’

Su katilmadik, zerrece utanip sikilmayan bir densizlik ve görmemislik, yilbasi senligini kendi kisisel reklâmi ve propagandasi için bu sekilde kullanmaya yeltenmek. Saksakçisi da yok degil gerçi. Olmaz mi — burasi Nisantasi ve (Cemaatle ittifakini simdi degil, daha iki üç yil önce kurdugunu; tâ basbakanliga kadar bu destege bel bagladigini gazetelerden ögrendigimiz) Sarigül, (devirmecilik ugruna Cemaatin polisi ve savcilarinin baslattigi bu son krizde) CHP’nin yeni umudu. Yol kenarinda öbek öbek insanlar durup alkisliyor.

Komple paralellikler. Kizak = otobüs. Noel Baba = Mustafa Sarigül (acaba o bize ne hediyeler getirecek). Eh, Hiristiyanligin Noel’de dogan Isa’si da yolundan ayrilmayacagimiz Atatürk herhalde. Jingle bells esliginde, ilerlemeye devam edecegiz.

(1) Sahtekârlik bile degil; gülünçlü sahtekârlik, ya da tam bir sahtekârlik parodisi. (2) Üstelik, Noel Baba kadar masal; folklorik motif ve efsaneler âlemine ait. Ama (3) geçmisin ölü agirligi — ideolojik bir kamburlugun; miadini doldurmus bir inancin, bütün bir toplumu nasil asagi ve geri çekebileceginin çiplak karikatürü.

Gülsem mi, aglasam mi?

http://serbestiyet.com/ataturkun-izinde-jingle-bells-all-the-way/

Halil Berktay