| |
|
Çözümün yolu
|
|
2013-02-26 08:50
|
|
Hüseyin Kızılocak
|
|
|
Bir sorun varsa ve bu sorun gerçekten çözülmek isteniyorsa, o zaman önce sorun bütün yönleri ile incelenir. Daha sonra çözüm yolları irdelenir ve onlardan en iyisi seçilerek, sorun çözülür.
Sorunun derinliğine incelenmesi için bir uzmanlar kurulu kurulur. Bu kurul, sorunu araştırır ve sonuçlarını kamuoyuna sunar.
Hele bu sorun politik bir sorunsa, bu önce kamuoyuna açık bir şekilde tartışılır. Politikacılar, partiler, sorun hakkında kendi çözüm önerilerini sunarlar.
Sorun önemli bir sorunsa, bu tartışmalardan sonra, halka gidilir ve halkın oyunu alan taraf, parti, kendi çözümünü hayata geçirir.
Elbette bunları yazarken, tümüyle demokratik toplumda, sorunların nasıl çözüldüğünü yazmaya çalışıyorum.
Şimdi ele almak istediğimiz soruna bakalım.
Sorun elbette, Kürt sorunu!
Eskiden beri konuşulduğu gibi, sorunun önündeki en büyük engel, sorunun tartışılmasının yasak olmasıydı. Şimdi bunun yolu açıldı mı? Demokratik toplumlarda olacak kadar olmasa bile, epeyce yol alınmış durumda.
İkinci aşama, uzman komisyon ve kurulların oluşturulması ama nerde o kurul yada komisyon.
Neyse! Diyelim ki bu kurul ve komisyonlara gerek yok. O zaman bundan sonraki aşama, politikacıların, politik partilerin, ve konu ile ilgilenen herkesin sorunu kamuoyu önünde tartışması ve kendi çözüm önerilerini sunmalarıdır.
Var mı böyle bir tartışma? Yok.
Halk, hangi partinin, hangi çözümü önerdiğini biliyor mu? Hayır.
Tartışma yolu nispeten açık olmasına rağmen, sorun kapalı kapılar arkasında konuşularak, ‘çözülmeye’ çalışılıyor.
Kapalı kapılar arkasında tartışılsa bile, çözüm yolu halka sorulacak mı? Hayır.
Niye kapalı kapılar arkasında iş kotarılmaya çalışılıyor? Çünkü halkın gerçekleri öğrenmesinden korkuluyor.
Peki, halk da kim ki ona soralım diyenler olabilir de, bu sorunu, sözüm ona, çözmeye çalışan iki taraf, yani AKP ve PKK/DBP taraftarları, üyeleri, yöneticileri yada parlamenterlerine soruluyor mu? Ona da hayır.
Kimse ne olup bittiğini bilmiyor.
Sadece iki kişinin ağzından çıkacak sihirli kelimelerle sorunun çözüleceği zannediliyor.
Kusura bakmayın ama, bir kişinin iki dudağı arasından çıkacak sihirli kelimelerle bir sorunun çözümü, demokratik toplumlarda değil, diktatörlüklerde olur. Tabi ona çözüm denebilirse.
|
|
|
|
|
|