AX ALAN! WELATO TALAN!

Alan, endi vengê mi nêhesêneno.

Ez se bikerî, se vajî, bêfayde yo.

Ne Alanî mi nas kerd, ne mi ey. Awa deryayê Egeyî, ma pîya da naskerdene. Waxto ke mi Alanî dî;sarreyê xo kista awa deryayî de, kincê xo hît, destê xo dar, qorê xo, lingê xo, pelexin, hard ra zeleqîya bî.

Ma çimê xo?

Çimê xo, kîlitê keyeberê xîyalan, xîyalê xo qedîyabî. Welatê xo de visîyabî, ci ra senik bî, awa deryayî de zî, destê pîyê xo de visîyabî. Kam çi bizano ke Alanî, verê kêyeyê xo yê Kobanî de, sebebo ke ê kayanê xo de visnê ser o çi fikirîyêne. Ez rind zanena ke, no wêran û talanîye ra, nê herb û adirî ra, sas mendbî, çîyê fam nêkerdêne, newastê zî fam bikero.

Alan! Welato talan! De nika dima to de, Dünyaya mixenete, cabnazê sîyasetî, bazirganê bêserefî, rojnamevanê bêheysîyatî, meyîtê to biruçiknê!

Nika rojnameyan de, resmê meyîtê to, seba ke rojnameyanê xo zêde birosê, darde kenê, tos er o nusnenê.

WESÎYA TO, NA DINYA BÊSEREFE DE ‘PERE’ NÊKERD ALAN! MEYÎTÊ TO ‘PERE KENO’!

Ma, zaf mirenîme Alan! Ma zaf!

Koyan de, dewan de, rayîyan de, xerîbîye de, durî de, kuçanê seher û sukan de, der û dormeyê deryayan de, awan de, ma zaf…!

Ma, zaf vila bîme Alan! Ma zaf! Welatan de, dugelan de vila bîme.

Qîmetê ma çîn o Alan! Çike ma ‘hîna nêmerdîme’!

Dewleta ma çîn a ke, qîmetê ma bibo, Alan!

AX ALAN! WELATO TALAN!

Destê to, çimê to, henî wes bî ke! Resmê bêdewletîya ma, derd û xezebê tarixê ma zimîyêne cendekê to de.

Romanî xo de serm kerdî, sîîrî maneyê xo de visîyayî.

Ez, visîya, ez gina awa deryayê zerreyê xo, risîya.

Ez risîya Alan! Ez risîya!

Ilhami Sertkaya