Bu devlet alevi meselesini çözemez
Kürt meselesini de çözemedigi gibi.
Isin en can sikici tarafi, devletin arada sirada telaffuz ettigi degisim kavraminin bu topraklarda asla hayata geçememesi, dönüp dolasip eski, çözümsüzlük isteyen devlet reflekslerinin, tabiatinin hep öne çikmasi, galebe çalmasi.
Alevi meselesi ve kürt meselesi bu ülkenin iki temel problemi.
Bugüne kadar bu problemlere anlamli bir çözüm üretilemedi, bugünden sonra da, en azindan kisa ve orta vadede, üretilemeyecegi anlasiliyor.
Çünkü sorun ne aleviler, ne de kürtler.
Problemlerin ayak izleri dogrudan devlete çikiyor.
Aslinda bu iki temel problemi alevi meselesi, kürt meselesi diye ayristirmak da belki dogru ve anlamli degil.
Iki problemin özü de devletin vatandasa bakisindaki büyük sakatlik.
Alevi ve kürt problemleri ayni madalyonun iki es yüzü.
Bizim (!) devlet vatandasi ile hukuk temelli bir iliski kuramiyor, kurmak da istemiyor.
Hukuk temelli bir devlet-vatandas iliskisi yerine bizim devlet benzeri yapimiz vatandasla etnisitesini ve inancini öne çikararak iliski kurmakta israrli ve bundan asla vazgeçmek istemiyor.
Birileri size dönem dönem gündeme gelen çözüm iddialarinihatirlatirsa asla kulak asmayin.
Bu sütunda ve baska yerlerde hep yazdim, yaziyorum, laflari degil kurumsal-anayasal-hukuksal yapilari izleyin.
‘Kürt realitesini taniyoruz’ ya da ‘Hz. Ali’yi sevmeyen bizden degildir’ gibi bos laflari bir kenara birakin.
Zurnanin zirt dedigi anayasal-kurumsal yapilara bakin.
Lafi uzatmaya gerek yok.
Alevi meselesi denilen mesele aslinda alevi meselesi falan degildir, Diyanet Isleri Baskanligi kurumunda kristalize olan devlet mantigidir.
Kürt meselesi de ne kürt meselesidir, ne PKK meselesidir; azgin Türk milliyetçiligi ve özetle Anayasanin 66. maddesinde kibarca ifadesini bulan irkçilik meselesidir.
Bu kurumsal meseleler öncelikle çözüme kavusturulmadan, yani Diyanet Isleri Baskanligi merkezi bütçeden, vergi havuzundan finanse edilen bir kurulus olmayi sürdürdügü müddetçe; devlet de anayasa dili ile her vatandasina ve sadece vatandaslar kümesi olan millete de türk demeye devam ettigi sürece alevi ve kürt meseleleri çözülmeyecektir, herkesin bunu iyi görmesi, bilmesi gerekiyor.
Alevi ve kürt meseleleri aslinda, yukarida belirttigim gibi, sadece, devletin vatandasina etnik kökenini ve inancini, inanç pratiklerini görmeden, hukuk bazli yaklasamama sorunudur ve sadece de budur.
Devletin de, vatandasin inancina, inanç pratigine, etnik kökenine kör olabilme ihtimalini, bu bir hukuk devleti sartidir, bugün için çok çok uzak bir ihtimal olarak görüyorum.
Sayin Cumhurbaskani ABD ziyaretinde bir Diyanet Külliyesinin açilisini yapti.
Basina sizan bilgilerden bu külliyenin yüz milyon dolar maliyeti oldugu anlasiliyor.
Bu para tümüyle bagislardan karsilansa mükemmel bir durum.
Ama, maliyetin yüzde onu, Diyanet Isleri Baskani’nin açiklamasi, yani on milyon dolari, Diyanet bütçesinden yani seksen milyon vatandasin ödedigi vergilerden karsilanmis.
Bakiyesi de Diyanet Vakfindan ve bu vakfin da nasil finanse edildigi çok saydam degil.
Devletimiz, Diyanet Bütçesi, Diyanet Vakfi bu kadar bir parayi mesela cemevleri için verecek mi?
Devletin kör degil sasi oldugunu israrla yaziyorum, aslinda inanç ve etnik aidiyetlere kör olmasi sarttir, zira yine israrla sadece bir tarafa bakiyor ama o tarafta vatandaslarin tümü yok.
Devletin sasi gözlerinin baktigi yerde sadece kendini türk ve sünni Müslüman olarak tanimlayan vatandaslar bulunuyor.
Bu sasi bakislaTürkiye’nin alevi ve kürt meselelerini çözmesi mümkün degildir.
Alevi meselesi dedelere maas baglanmasi, seçimlik Ehl-i Beyt dersleri, elektrik-su parasi meselesi degildir.
Mesele sasi devletin gözlerine hukuksal vatandaslik gözlügü takmama israri meselesidir.
Laik bir devlette (Anayasa ikinci madde) din temelli bir parti olamayacagina göre 2002’den günümüze AKP’de kaç alevi vatandasimiz bakanlik ya da milletvekilligi yapmistir, bu sayinin ülke sayilarina orani nedir, bu sorularin dürüst yaniti da meselenin önemli bir boyutunu ortaya çikarmaya yeter.
———————————————————
Haberdar-8 Nisan
Eser Karakas
