HER ÇÎ HEWN BÎ, HER ÇÎ ZUR BÎ!

Yew roja payîzî bî, tanya tîje, Dinya ser o, germîya xo ya hamnanî antbîye, honik bî. Koyî, dewî, rayîrî, sey rîyê domananê ke sên û sênatîye ra, keyf û kay ra visîyabîy, bi çimanê xoyê girsî, ecêb û sasîye de pawetin bîy. La kamî, çikî, çi pawetêne, nêzanitêne. Vengê cemseyê eskeran, zime û neqebeyan ra, zimîyêne.

Ez, yew rojêde nîyanêne kewta raye. Sukan ra, seheran ra, sênatîye ra, maye û pîyê xo ra, wayî û birayanê xo ra, der, cîran, nas û hevalanê xo ra visîya, nika tik û tenya sêneyê koyan ê ke bêveng ê, tik û tenya ya. Herb dest kerdbî ci, herbo ke xora ma pawetêne, zanitêne ke yêno. Coka ke, ez bi xo na sas menda, ne zî seba mi çîyêde xerîb, çîyêde suprîz çînî bî. Merdena ameyabî nêzdîyê ma.

‘Çiman ser’ mi vatê xo bi xo.

Adiran de vîyarta, çemberê eskeran de vîyarta, tarîyan û mixenetîye ra vîyarta, vêsan û têsan menda, cemedîya, rastê vergan û hesan ameya, bê hewn menda, dirbetin bîya, ebe paçan gonîya xo da vinetene, xo bi xo bîya doktorê xo, dîyaxan dêne xo.

Sima zanenê; fekê mi ra qet kilamî kemî nêbîyêne, zerreyê mi ra qet moral nêqedîyêne.

Gelo no dîyax û na sênatîye, meydanê no herbo ke îmkan û quwetê dismenî mi ra, ma ra hazar qat zêdebî kotî ra ameyêne zerreyê mi?

No moralo girso ke dismenî pê sas mendêne, kotî ra ameyêne zerreyê mi?

Helbet omid ra.

Omid estbî. Omidê dawa serbestîya welatê ma.

Omidê dawa serbestîya kamîye û ziwanê ma.

Na dawa de, merdene ‘çiman ser’ ma vatê.

Koyan ra adir vara, dewan ra adir vecîya, zîndanî bîy pir, çewres hazar kes merd.

Kêyeyî, dewî vila û wêran bîyî, bi mîlyonan însanî ebe perîsanîye welat teriknayî, metropolanê Tirkîya û welatanê bînan de vila bîyî. Ez bi xo, seba ke her çî seba ke herbî bî, qebul kerdêne mi qet yew deqa ne ‘ax’ kerd ne zî ‘wax’.

Na ameyîme na roje!

Nika ma vênenîme ke, no herb, na perîsanîye, na vila bîyene, ebe sîyasetêde ecêb, ameyo fekê entegrasyonî.

Entegrasyono ke seba ey, qet nê bîyerî, na perîsanîye luzum nêkerdêne.

Nika se ke ez hewnê hîris serre der a, nê hewnî de hasar bîya, henî yo.

Gelo no hewn bî? Ax ke hewn bîyêne, ax ke nê bîyerî pêro zur bîyêne. La çi heyf ke rast bî. Rastîya tuje, rastîya ke mordemi kena xan û xirabe.

Ez , nika xan û xirabe ya. Armancê ê bîyeran, zur bî çi heyf!

Ne ziwan, ne kamîye, ne azadîya welatî, ne serbestîye!

Ma ra, rastîya ke deje tede vecîna mend.

Ma ra çîyê nêmend!

Kêyeyê felege bivêso, kêyeyê sîyasetî bivêso, kêyeyê mixenetîye bivêso!

Bedelê nê herbî; entegrasyon mêbîyêne!

Bedelê na handayê cefekar û fedekarîye; hal û merhaleyê na ‘virt û vale’ mebîyêne.

De nika…

Nika tasê awa serdine bisimê, sorê ‘derdê xo Sirri Sureya Onderan ra vajê’! O zî ebe sima buhuyo.

DHP yî kamê ke peyda kerdê, sorê ebe înan bixapîyê, ê zî ebe sima buhuyê, vajê; ‘demokratîk Tirkîya, halklarin kardeslixî’.

Nika kayê weçînitîsî esto, parlementoyê Tirkan, sandalî, rutbe, pere, henî bîyo wes ke! Qet qal mekerê.

Nê’rro kamî vatbî ‘ ez nînan pêrune, dewleta Tirkî ra girê dana’?

Henî zî keno.
Rastîye qebul bikerê, rastîye ra meqarîyê keko!
Tasê awe bisimê û zê pepugî vajê; KAMÎ KERD? MI KERD’.

Ilhami Sertkaya