Ji çîrokên pir kurt û dirêj
Hebû tunebû dilovanî li dê û bavê min û we bû.
Hebû besek ji miletê kurd, di sedsala bîst û yekê de nedixwestin dîroka nêzîk û dûr ya welatê xwe û miletên li rojhilata navîn bixwînin, wan dixwest careke din sastiyên dîrokî, yên ku bav û bavpîrên wan kirine, dûbare bikin.
Vêca di vê sedsalê de Ebû Musilimokên Kurdistana basûrê rojava dixwastin mîna Ebû Musilimê Elxuresanî, Sama serîf ji destêt xwediyên wê rizgar bikin û diyarî bidin destêt rejîma Tirk û Sultan û Xelîfeyê Osmaniyan û çeteyên wan ango ‘Biraderên Musilmanan.’
Lê çawa wan dîtin, ku ev pilan û kar û rêncberî û berdestiya ji dijmin re bi wan re naçe serî, rabûn wan berê xwe dan cem 30,000 000 û piçikeke din jî ji Ebû Musilmokan û pevre sê parên Kurdistanê ‘Kurdistana basûr û basûrê rojava’ dan destêt vê rejîma Tirk û Sultan û Xelîfeyê Osmaniyan û çeteyên wan ‘Biraderên Misilmanan’.
Dawî bas diyar bû, ku ew bes ji Kurdan pirtûkên jinanînê û jinberdanê tenê dixwînin, û ciwanmêran hîn ji xwendina pirtûkên dîroka xwe re ne vala ne.
Çîroka min ji we re xwes û riwê dijminên me û çeteyên wan bimîne res.
03.04.2020z ‘ 2720k
Bawerê Omerî