KÊYNEKA QISKEK

KÊYNEKA QISKEK

Eya ko bêr kîyon kuabî ez a
bêr kîyan kua mi yow bi yow.
Niyena vînayis ez
niyên vêr çiman kî merdî.

Hîrosîma di merda ez
des sêrr vîyêrt ser di nikay.
Yow kêyneka hot serrîya ez
nibên gird qij merdî.

Hêvêr adir guret gilê gijîk mi,
çim mi vêsaw kijilîyay.
Bîya yow çengê wel ez,
welê mi bî vila hewa di.

Ez sima ra semêd nêfs xwi
qe teway zî niwazena.
Neskên seker zî bûr
qijîg sê palax bîyêr vêsayis.

Bêr kîyan sima kuena ez
xalê, apo yow îmza bidên.
Wa qij mîyêr kistis
wa yi bêsk seker zî bûr.

QÎZA PIÇÛK

Ya ku derîyê malan kutabû ez bûm
derîyên malan kutayê min yek bi yek.
Nayêm dîtinê ez
mirî nayên ber çavên kesî.

Hîrosîmayê da mirîbûm
deh sal derbaz bûn neha ser da.
Qîzekî heft salî me ez,
mezin nabin zarokên mirî.

Berê agir girtin gulîyên porê min,
çavên min sewitin kijilîyan.
Bûm çengekî xwelî ez,
Xwelîya min belav bû di hewayê de.

Ez ji we ji bona nefsê xwe
qet tu tistekî jî naxwazim.
Nikarare sekir jî bixwe
zarokê fena palaxê sewitî.

Derîyê mala we dikutim ez
xaltî, apo îmzayekî bidin.
Bila zarok neyên kustin
bikarin sekir jî bixwin.

1956

Xwendevanên delal, ev helbesta jorîn ya Nazim Hîkmet’ê ye, min wergerandîye ser zazakî û kurmancîyê. Ev helbest rewsa zarokekî tîne ber çavan ku bi çekên atomê li Hîrosîmayê de hatîye kustinê. Em hêvî dikin ku bûyerekî weha hov û har dubare nebe li rûyê erdê da. Heyena careka din bimînin di nava xwesî û basîyê da.

Suphi Aydin