Parçalanmis ülke

Orhan Kemal CENGIZ

Konya’da oynanan Türkiye-Izlanda maçinda, isliklar ve bagirislarla bölünen ‘saygi durusunda’ bir Izlandali futbolcunun fal tasi gibi açilmis gözlerini gördüm…

Saskindi bu futbolcu, bu ülkenin zehirli ortamini teneffüs etmeyen birisinin asla anlayamayacagi bir seye taniklik ediyordu…

Kallesçe bir saldiri sonucu parçalanarak ölen 97 vatandasimiz için bir türbin dolusu insan saygi durusunda bulunmak, ölenler için küçük bir matem tutmak konusunda bile anlasamiyorlardi. Saygi durusu, isliklarla, tekbir sesleriyle bölünüyordu…

* * *

Korkunç bir katliamin bile acisini paylasmayi basaramayan insanlar bir arada yasayabilirler mi?

Bu kadar büyük bir katliamin yasini birlikte tutamayan insanlarin bir ulus olduklarindan söz edilebilir mi?

Bu korkunç katliamda canlarinin bir parçasinin kopup gittigini hisseden, artik her biri güvercin tedirginliginde sokakta yürüyen insanlarla katliam magdurlarinin anilmasina bile tahammül edemeyen insanlarin ortak bir gelecek tasavvurlari olabilir mi?

Korkunç bir katliamin yasini tutma konusunda bile bir araya gelemeyen insanlari hangi deger, hangi inanç bir arada tutabilir?

* * *

Sanki soludugumuz havaya bir gaz karismis ve bu gazdan etkilenerek bilincimizi kaybetmis gibi davraniyoruz…

Ülkede olusan inanilmaz boyutlardaki kutuplasma bir digerinin acisini anlamayi imkansiz hale getiriyor.

Bir tür toplumsal cinnet hali yasiyor olmasak, Berkin Elvan’in annesinin kalabalik gruplara yuhalatilmasini tüylerimiz diken diken olmadan izleyebilir miyiz? Bu cinnet halinden etkilenmesek 16 yasindaki Yasin Börü’nün bir binanin tepesinden asagi atilmasini, üzerinden araçlarla geçilmesini görmezlikten gelebilir miyiz?

* * *

Bir cinnet hali içinde olmasak mevsimlik isçilik için bati illerine gelen Kürtler’in yakilmak istenmesine alelade bir olay gibi taniklik edebilir miyiz?

Güvenlik güçlerinin öldürdügü bir militani arabanin arkasinda sürüklemesini içimize sindirebilir miyiz?

* * *

Bir cinnet halinde olmasak, polisin Ankara tren gari önünde, katliamin hemen ardindan yaralilarin üzerine biber gazi atmasini içimiz paralanmadan izleyebilir miyiz?

* * *

Iste o Izlandali futbolcu Konya’daki o stadyumda, bizim cinnet halimizin küçücük bir sahnesine tanik oluyordu sadece ve yüzünde gerçek olamayacak seyler görmüs insanlarin ifadesi vardi…

Biz kendimize ne yaptigimizin, hangi uçurumun, hangi toplu cinnet halinin kenarinda durdugumuzun farkinda miyiz gerçekten?

Bu ülkeyi yönetenler farkinda mi?
————————————————–
Bugün-15 Ekim

Orhan Kemal Cengiz