Annem Fatma’nin anisina
Yasami boyunca, iyilik yapan, kavga ettikleriyle barisan, affetmesini bilen, fedakâr olanlar, her zaman baskalarinin yüzüne gülerek bakma becerisini gösteren insanlar unutulmazlar. Hosgörülü olan, tebessüm eden, etrafa sevgi saçan insanlar, sevgi ve hasretle anilirlar.
Tüm zorluk ve sikintilara ragmen yasamayi seven, tüm horlama ve yoksulluga ragmen onurla direnen, kisiligini koruyan, güçsüzlere kanat geren, etrafa pozitif isik saçan insanlar asla unutulmazlar.
Bugün annemin sesini duymayisimin üçüncü yilindayim. Büyük kederler içindeyim. Ama bir seye seviniyorum. Annem, aci çekmeden, kimseye yük olmadan, dimdik ayaktayken, kocasinin, sevdigi can yoldasinin yanindayken, huzur içinde sonsuzluga gitti.
Annemi niye mi yazdim? Bu yaziyi okuyanlar, kaçiniz su anda annenizle birliktesiniz? Kaçiniz gurbet ellerde anne özlemiyle yasiyorsunuz? Yoksa anne özlemi içinde degil misiniz?
Kuzularinin hastretiyle yanip tutusan anneler. Soguk, açlik, ayaz demeden, hapishane kapilarinda bekleyen analar.
Binbir zorlukla büyütüp, kit kanaat okutup, henüz ekmek sahibi olmadan halki için mücadaleye gidip sehit düsen binlerce yurtseverin yaraticilari olan analar.
Bizi besleyip büyüten, üstümüze kanat geren, hasta yatagimizin basinda uykusuz bekleyen, fedakâr ve cefakâr analar.
Peki biz onlar için ne yaptik?
Artik yürümekte zorluk çeken, hasta yataginda bir tas çorba bekleyen, analarimiz için biz ne yaptik? Yoksa onlari unuttuk mu?
Günlük karmasa içinde, kendi dertlerimizle ugrasirken analarimizi unutacak duruma mi düstük?
Annelerini unutanlar!
Annenize hasretle sarilin, huzur veren o güzelim kokusunu burnunuza çekin
Üsüdügünüzde, çaresiz kaldiginizda, hastaliginizda, zor duruma düstügünüzde, isinizin rast gitmedigi zamanlarda annenizi düsünün. O zaman ne kadar huzurlu ve ne kadar güçlü oldugunuzu göreceksiniz.
Cefali, kahirli, kederli, azimli anam, seni unutmadim ve asla unutmayacagim.
Seni elbette çok özlüyorum. Hiç aklimdan çikmiyorsun.
Aramizdan ayrilisinin üçüncü yilinda 4 Subat 20013 günü kari koca olarak tüm ölülerimizi anmak ve hayir dagitmak için dost, arkadas ve komsularimiza bir yemek verdik.
Malum ölüleri anmak ve hayir dagitmak, Kürt kültürünün önemli bir görevidir. Biz sizden öyle ögrendik. Hem bu görevi yerine getirmek ve hem de çocuklarimiza kültürümüzü ögretmek için bu hayir yemegini verdik. Es dost ve komsularin katilimi ve katkisiyla önemli bir görevi huzur içinde tamamladik.
Fatma can, torunun Aryan da bugün evde senin adina bir yemek verecegimizi biliyordu. Çünkü ben ona söylemistim.
Aryan pazar günü kalkti, önce odasini düzenledi. Sonra yanima gelip sunu söyledi ‘Dayê! Emê îro ji bo pîrika Fatê fest amade bikin. Divê em çend mum jî vêxin.’ (Anne bu gün evde Fatê nîne için fest yapacagiz. O zaman mum da yakmamiz gerekir).
Kisacasi torunun Aryan, lokma dagitmamizi Alman Festivali gibi algiladi. Öyle bilsin. Kisacasi seni ve diger ölülerimizi andik. Yasamimizda iz birakan, bize emek veren tüm büyüklerimizi saygiyla andik. Es, dost ve komsularimiz da bize ortak oldular.
Bu önemli günde bizi yanliz birakmayan, eski ve yeni komsularima tesekürü bir borç bilirim. Biliyorum ki, insani insan yapan bir yani da dostluklardir.
Necla Çamlibel
