Eşik Aşındırmak

Mesud Tek

TC Başbakanı Erdoğan’ın ABD gezisiyle ilgili olarak yerli, yabancı basında yer alan haber  ve yorumlara göre, görüşmelerde PKK’nin “Kuzey Irak’daki varlığı önemli bir tutmuş. Zaten gezi öncesi, konuyla ilgili olarak yapılan yorumlarda da, görüşmelerde PKK’nin önemli bir yer tutacağı dile getiriliyordu.

Beklendiği gibi Erdoğan görüşmede ABD’nin, PKK’nin “Kuzey Irak”tan çıkartılması için insiyatif almasını, aktif müdahalede bulunması istemiş. Buna karşılık olarak ABD Başkanı Bush da bilinenleri tekrarlamış: “PKK teröristtir, Irak’da meşru bir hükümet vardır, konu Türkiye, Irak ve ABD arasında görüşülmelidir”, vs...

Gezi sonrasında basına yansıyan haber ve yorumlardan anlaşıldığı kadarıyla  PKK konusunda “bir arpa boyu” kadar bile yol alınmamış. “Eski tas eski hamam.”

Oysa PKK’yi “Kuzey Irak”tan çıkartmak için öyle okyanusları aşıp Beyaz Saray’ın eşiğini aşındırmaya gerek yok. Bir genel af pekala bunu sağlayabilir.

Öcalan avukatlarıyla yaptığı görüşmelerde ABD’nin “Kuzey Irak”daki PKK’yi Türkiye, İran ve Suriye’ye karşı kullanmak istediğini dile getirdi. Genel af çıkartılması halinde gerillaların silahlarını bırakıp sivil yaşama katılabileceklerini defalarca söyledi.

Mısırdaki Sağır Sultan’ın bile duyduğu Öcalan’ın bu ve benzeri görüşlerini, Türk devleti yetkililerinin duymaması mümkün olmadığına göre ortada bir “MİT Yeniği” mi var acaba?

Örneğin, Türk hükümeti niye bir genel af çıkartıp PKK’nin Kuzey Irak’taki varlığına son vererek, “Türkiye’nin güvenliğini tehdit eden” bir unsuru ortadan kaldırmıyor? Öcalan’ın söylemiyle, PKK’nin ABD tarafından Türkiye ve bölgenin öteki –hem de müslüman olan- ülkelerine karşı da kullanılmasına engel olmuyor?

“Zina” yeni TCK ve benzeri sorunlarda olduğu gibi, meclisdeki ezici çoğunluğunun verdiği gücü kullanarak istediğini yapan Erdoğan ve hükümeti, niye bu ve benzeri konularda aynı gücü kullan(a)maz?

Benzeri soruları çoğaltmak mümkün.

Oysa oynanan oyunu görmek için “allemeyi cihan” olmak gerekmiyor. Görmek isteyen gözler için herşey apaçık, gün gibi ortada.

Bilinenleri tekrar da olsa, gelişmeleri anlamak için bir iki noktayı hatırlatma da yarar var. Malum, hafızası “nisyan ile malul” olanların ezici çoğunluğu oluşturduğu bir coğrafyada yaşıyoruz.

Öcalan’ın avukat görüşmelerinde de itiraf ettiği gibi, gerillaların Kuzey Kürdistanı terkedip “Kuzey Irak”a yerleşmeleri bir “Genelkurmay yetkilisi”nin önerisi üzerine gerçekleşti. Amaç ise PKK eliyle Güney Kürdistan’daki gelişmeleri engellemek, PKK bahanesiyle Güneyli güçlere baskı yapmak, vs...

Zaten PKK de o güne kadar Güney Kürdistan’da yaptıklarıyla, Kürt örgütlerine karşı savaşmakla, yeniden inşa edilen köyleri yakıp yıkmakla, köprüleri havaya uçurmakla imtihanını başarıyla vermiş, bu konuda Türk devletinin güvenini kazanmıştı.

Elhak, PKK “Genelkurmay yetkilisinin  önerisi, Öcalan’ın emriyle “Kuzey Irak”a çekildikten sonra da kendisinden istenileni yaptı. Başta YNK olmak üzere Kürt örgütleriyle çatıştı. Güney Kürdistan’da gerginlik yaratmak isteyen Türk hükümetinin eline gerekli bahaneleri vermekle kalmadı. Aynı zamanda bir taraf olduğunu iddia ederek bu parçanın işlerine karıştı, kendisiyle Güneyli güçler arasında da gerginliğe neden oldu.

Tüm bunlar gün gibi orta iken, KADEK-KONGRE GEL-PKK yetkililerinin sık-sık  “Güney Kürdistan’daki varlığımız aynı zamanda Türkiye’nin bölgedeki çıkarları için bir güvencedir” yollu açıklamalarda bulundukları bilinirken, Türkiye’nin PKK’nin “Kuzey Irak”tan çıkartılmasını gerçekten istediğine inanmak mümkün mü?

Besbelli ki Türkiye bu isteğinde samimi değil, aksine Güney Kürdistan’da gerginliklere neden olan bir PKK’nin ilelebet “Kuzey Irak”da kalmasından yana.

Sivil ve askeri tüm Türk yetkilileri, fırsat buldukça ABD’den böylesi bir talepte bulunmakla,  ABD’yi PKK ile çatıştırarak Kürtlerle, özellikle de Kuzey Kürtleriyle karşı karşıya getirmek istiyorlar.

Türkiye başta olmak üzere onlarca ülkeyi kendi çıkarları için kullanan ABD bu zokayı yutar mı, ya da çıkarları için yutmuş gibi görünür mü? Bilinmez.

Ama Kürt sorununun ABD’nin PKK’yı “Kuzey Irak”tan çıkartmasıyla çözülemeyeceği,  çözümün okyanusların ötesinde değil, bizzat Türkiye’de olduğu biliniyor.

Erdoğan hükümeti, sorunu daha da karmaşıklaştırmak öte bir işe yaramayan ABD’ye zoka yutturma ve benzeri nafile çabaları bir yana bırakıp, Kürt sorununun çözümü doğrultusunda adım atarsa, örneğin bir genel af çıkartarak toplumsal yumuşamayı başlatırsa daha hayırlı bir iş yapmış olur.

Erdoğan hükümeti eşik aşındırmayı bir yana bırakıp, Kürt sorununun çözümü ve demokratikleşme alanında adım atmalıdır. Hükümetin bu doğrultuda atacağı adımlar AB üyeliğini yakınlaştırmanın yanısıra, sorunun eşitlik temelinde, barışçıl çözümüne yardımcı olur ve her iki halkın çıkarına olan da budur.

Derin devletin, militarist, ırkçı-şoven ve faşistlerin saldırıları karşısında geri adım atan, sinen, özellikle Kürtlerin özgürlükleri sozkonusu olduğunda onlarla aynı dili konuşan AKP iktidarından bu ve benzeri adımları atmasını beklemek aşırı iyimserlik olur. AKP olsa olsa iç ve dış dinamiklerin baskısıyla bu adımları atmaya mecbur kalır; ya da bırakılır.

AKP’nin adım atmak zorunda bırakılması, “askeri operasyonlar çözüm değil, siyası, ekonomik ve kültürel adımlar atmak gerekir” diyen ABD ve AB’den gelen baskıların ürün vermesi, herşeyden önce iç dinamiklerin örgütlenmesine, Kürt ulusal muhalefetinin ulusal ve demokratik bir temelde birliğine bağlı. 

“Kuzey Irak”daki PKK’ye (yoksa KONRA-GEL mi demem gerekiyordu?) düşen ise Kürdistan Federasyonu’nu, Irak Devlet Başkanı Talabani başta olmak üzere Güney Kürdistanlı örgüt ve liderlerini ne anlama geldiği belirsiz “Kürdistan Demokratik Konfederalizmi“ne katılmaya çağırmayı bir yana bırakarak, Federasyonu ve Bölge Hükümetini tanıdığını, iradesine saygı göstereceğini sağa-sola çekmeden resmen ilan etmelidir.

Ötesi laf-ı güzaftır!..

------------------------------------------
Yazarın önceki yazılarından

Rüzgarı Arkaya Almak İçin
GAF
Yapılacak Başka İşler De Var
Bayrak Ve Ekmek
Endişe
Ar Damarı
Kürdistan Parlamentosu
“Sözde”
Darısı Başımıza!...
Bayrak ve Asimilasyon
Adar û Newroz
AB Ve “Bölücü Tilkiler, Koyunlar”