Kemal Burkay

PKK’nın ANF adlı ajansında zaman zaman benimle ilgili, yalan, iftira, küfür ve tehdit içeren yazı ve haberlere, 7 Ağustos tarihli açıklamsıyla Murat Karayılan da katıldı.

Elbet böyle şeyler PKK’dan beklenmez değil. Kamuoyu buna alışıktır. Üstelik bu ajansın temel işlerinden biri budur. Öteden beri muhaliflerine karşı aynen Türk derin devleti gibi psikolojik savaş yöntemlerine başvurmaktadır. Bunu, ”karşıtına benzemek” olarak niteleyebiliriz. Ama bu ”karşıt” ifadesi PKK’ye uymaz. PKK derin devletin karşıtı sayılmaz. Çünkü kendileri, benim 32 yıldan beri söylediğim gibi, Türk derin devletinin ”görkemli” bir eseridir. Bir porovakasyon örgütü olarak ortaya çıkmış ve daha ortaya çıkar çıkmaz Kürt hareketini bir bütün olarak karşısına almıştır. Bugün de yaptığı budur.

Öcalan nasıl İmralı’dan Türk Genelkurmayı tarafından yönlendiriliyorsa, bu ajansın da Genelkurmay’ın adamları tarafından yönetildiğine kuşkum yoktur. Öcalan yakalandıktan sonra yeni bir düzenleme yapıldı. PKK’nın ve kurumlarının kilit noktalarına Genelkurmay’ın adamları yerleştirildi. Öcalan’ın bir avuktıyla Genelkurmay görevlisi bir subay arasında buna ilişkin yapılan görüşmenin belgesi, iki yıl kadar önce Ergenekon iddianamesine, oradan da medyaya yansımıştı. PKK içindeki 50 kadar genç Türk subayına ilişkin olarak medyada çıkan haberler ise taze sayılır.

Şimdi, tüm olup bitenler, söylenip yazılanlarla PKK’nın Genelkurmay güdümlü eylemleri ve işbirlikçi politikaları ortaya serilirken derin devletin ve PKK’nın bu şekilde savunmaya, hatta saldırıya geçmesi şaşırtıcı değil. Ama doğrusunu söyleyeyim, benimle ilgili böylesi düzeysiz söz ve iddiaları Karayılan’dan beklemiyordum. Çünkü, Neşe düzel’le söyleşide de özellikle belirttiğim gibi, ben PKK’nın tüm komutanlarını, hele hele sıradan savaşçılarını ajan filan diye nitelemiyorum, böyle bir kanıda değilim. Ama kilit noktalara sızmış bir miktar ajan zaten bir örgütü batağa çekmeye yeter.

PKK, 1989 yılında Öcalan’a yönelik bir suikast masalı uydurmuş ve bizzat Öcalan o zaman PKK içinde yüz dolayında ajan olduğunu, bunlardan 40 tanesinin (!) bu olay nedeniyle yakalandığını ileri sürmüştü. PKK’nın o zamanki yayın organı Serxwebûn gazetesi, eylül 1989’dan başlayarak dizi dizi ”ajan” resimleri ve onların itiraflarını yayımlamıştı! İddiaya göre geriye kalan onlarcası ise duruyordu ve onların ne olduğu anlaşılamadı… (Bakınız: PKK’nın ’Ajan Provokatörlerle’ Savaşı adlı yazı; Riya Azadi, sayı 131, Kasım 1989).

Yukardaki olaya ve Öcalan’la Serxwebûn’a bakılırsa PKK’nın içi ajan provokatör kaynıyor. İki tane ajan provokatör bile bir örgütün başına çorap örmeye yeterken, bunca ajan neler yapmaz! Tabi ben, Öcalan’a ve Serxwebûn’un aylar süren söz konusu resimli ve itiraflı ajan dizilerine rağmen PKK içinde bu kadar çok ajan olduğuna inanmadım. Her zamanki gibi, insanları aptal yerine koyup abartıyorlardı! Üstelik Öcalan gerçek ajanları değil, yurtseverleri, kendisine ters düşenleri ajan diye suçlar ve işini bitirirdi… Hep böyle oldu. Örneğin ajan ya da hain diye suçlanıp öldürülen Resul Altınok, Enver Ata, Çetin Güngör (Semir), Mehmet Şener, Hikmet Fidan ve daha onlarca, yüzlerce PKK’lı hain filan değillerdi. Bunlar, yurtsever duygularla, gerçekten de Kürt halkının kurtuluşu için PKK’ya katılmış, büyük emek vermiş, ama zamanla PKK’nın izlediği Kürt ulusal mücadelesine zarar veren yanlış politikaları ve karanlık ilişkileri fark ederek ona karşı tavır alan, eleştiri yönelten yürekli, yurtsever insanlardı.

Ben Öcalan’ın başından beri PKK içindeki bir nolu derin devlet adamı olduğundan hiç kuşku duymadım. Bunu daha 30 yıl önce belirttim. Elimde MİT’in arşivleri yoktu elbet, ama yaptıklarına bakarak bu sonuca varmak için kâhin olmaya gerek yoktu. Siyasetten azıcık anlayan ve Kürt hareketini iyi tanıyan, gözleyen biri bu sonuca kolaylıkla varırdı. Zaten bunu Öcalan’ın kendisi pek çok kez, aklı olanın anlayacağı biçimde itiraf etti. PKK içindeki diğer bazı ajanlar, derin devlet adamları ise çeşitli Kürt çevrelerince ve bizzat PKK’dan ayrılanlarca, inanılır kanıtları, delilleriyle deşifre edildiler. Bunlara hiçbir şey olmadı. Onlar bugün de PKK içinde aktifler ve etkin konumdalar.

Ama Murat Karayılan’la ilgili bugüne kadar böyle bir iddiada bulunmadım. PKK içinde ve silahlı örgütte bulunduğu konuma rağmen onu ve bazı başkalarını ajan diye suçlamadım. Yeterince kanıt yokken kimsenin günahına girmem. Onların her şeye rağmen yurtsever duygular taşıdığını düşündüm ve kendilerini ulu orta suçlamadım. Ama belli ki ajan olmamak yetmiyor. Bunlar aynen, kimi Türk subayları gibi, sonunda ”devlet politikası”nı (PKK üye ve yöneticileri bakımından örgüt politikasını) hayata geçirmekteler. O politika ise ne yazık ki ”olağanüstü güçlere sahip Serok” tarafından değil, Genelkurmay tarafından tespit ediliyor. Öyle olunca da Murat Karayılan gibilerin yapabilecekleri fazla bir şey yok. Sonuçta o bir emir kulu. Nitekim bana saldırma işini de, Karasu yetmemiş ki, bu kez ona vermişler.

Bu durum elbet Karayılan’ı sorumluluktan kurtarmıyor. Üstelik böylesine yalan, iftira, küfür dolu bir beyanın altına imza atmakla düzeyinin düşüklüğünü de göstermiş oluyor.

PKK kendisi, 1970’li yıllarda, derin devlet ürünü bir provoksyon örgütü olarak ortaya çıkmışken, ilk işi bizi ve diğer Kürt örgütlerini sömürgeci rejime işbirlikçilikle suçlamak oldu. Bir MİT ajanı olarak Kürt siyasetine sokulan Öcalan ve adamları, başkalarını ajanlık ve hainlikle suçlayarak kamuoyunda tam bir bilgi kirliliği ve güdümlü eylemlerine, cürümlerine gerekçe yaratmaya çalıştılar. Öcalan, yukarda da değindiğim gibi, bunu örgüt içinde de sürdürdü ve Bekaa ile Kürdistan dağlarını, örgüte güvenip temiz duygularla kendilerine katılmış pek çok Kürt genci için infaz yerine, mezarlığa çevirdi.

Karayılan da aynı yönteme başvuruyor, PKK’yi eleştiren ve görüşleri medyaya yansıyan pek çok Kürt aydınını ve yurtseverini ”özel savaşın”  adamı ve ajan olmakla suçluyor. Özel olarak da benim adımı veriyor. Besbelli buna kargalar güler. Oysa kimin Türk derin devletinin özel savaşına hizmet ettiği, bundan da öte, eski adı Kontrgerilla” olan Özel Harp Dairesi’nce yönlendirildiği son derece açık. Son dönemdeki eylemleriyle PKK artık yüzündeki maskeyi tümüyle sıyırıp atarak statükonun tam gaz hizmetinde olduğunu göstermedi mi? Karakol baskınlarının şike eylem, danışıklı döğüş olduğunu artık çocuklar bile öğrendi. Reşadiye, Dörtyol eylemleri JİTEM ve Ergenekon eylemleri iken, PKK gönüllü olarak üstlendi. Büyük ihtimalle daha önceki İskenderun ve Ciwarek (Yayladere) eylemleri de öyleydi.

Son dönemde sıkışan Ergenekon ve Genelkurmay, PKK eylemleriyle durumu tersine çevirmek için canhıraş bir çaba içinde. PKK ise istenilen yönde eylem yapmakla kalmıyor, JİTEM’in yaptığı eylemleri bile üstleniyor. İşi Genelkurmay’ın masumiyetini savunmaya, yani sözde savaştığı militarist odağın avukatlığını yapmaya kadar vardırıyor.

Böyle bir durumda bazı Kürt aydınlarının yaptığı, Kürt halkına tam bir ihanet olan bu politikayı eleştirmek, kamuoyunu tuzaklar karşısında uyarmaktır. Ama belli ki PKK şefleri bu kadarına bile tahammül edemiyorlar. Ergenekon’un bir işaretiyle bize karşı saldırıya geçiyorlar. Hem suçlu, hem güçlü pozundalar.

Karayılan benim PKK’ya ”100 özel savaş elemanının veremiyeceği zararı otuz yıldan beri verdiğimi” ileri sürmektedir. Bunu nasıl yapıyorum? Görüşlerimi söyleyip yazarak!..

Peki ben PKK’yı 30 yıldan beri boşuna mı eleştiriyorum? PKK ortaya çıktığı gün, partimiz PSK dahil, sahnedeki tüm Kürt yurtsever ve devrimci örgütlerine savaş ilan etti, bizi yok etmeye çalıştı. Bu tam da sömürgeci rejimin istediği şeydi. PKK darbe öncesi, MHP ve benzeri örgütlerle birlikte ortamı ve Kürt hareketini terörize etti. Bu tam da12 Eylül faşist cuntasının istediği şeydi. PKK daha sonra kadrolarının bir bölümünü Suriye’ye geçirdi ve Suriye’nin denetimine girdi. 1984 yılında Suriye güdümlü silahlı eylemi başlattı. Türk rejimi de bundan yararlanıp Kürdistan’a karşı düşündüğü planı hayata geçirdi; 4-5 bin köyü yakıp yıktı, milyonlarca insanı sürdü, Kürdistan’ın kırsal alanlarını boşalttı. Bununla ve 17.000 faili meçhul cinayetle Kürt aydınlarını ve demokrasi güçlerini sindirdi.

Sonuçta PKK’nın yaptığı, bu zamansız ve güdümlü savaşla Küdistan’ı kurtarmak değil, Kürt devrimine düşük yaptırmak oldu.

Ya 1980’li yıllarda, Avrupa’da bize ve öteki yurtsever güçlere karşı yürütülen terör; Newroz baskınları, cinayetler, dernek yakmalar?.. Ya 1990’lı yıllarda güneyli Kürtlere karşı yürütülen savaşlar?.. Bütün bunlar ne içindi, kimin hesabınaydı?..

Bütün bunlara karşı susmak mümkün müydü?

Evet ben başından beri tüm bunları söyledim, yazdım; PKK’nin kötülüklerine karşı Kürt halkını ve dostlarımızı uyarmaya çalıştım. ”Bu halk savaşı değil, halka karşı bir savaş” dedim. Ayrıca, Kürdistan’ı bölüşmüş Suriye, İran ve Irak yönetimlerinin desteğiyle, onların güdümünde, istense bile Kürdistan’ın kurtarılamıyacağını söyledim. Öcalan ve PKK ile ilgili tahminim şuydu: Suriye günü gelir de PKK ile işi biter, ya da sıkışırsa desteğini çeker; Öcalan’ı ya kendi eliyle öldürür, ya Türkiye’ye teslim eder,  ya da sınırdışı eder. Bu üçüncüsü gerçekleşti.

Peki Öcalan sınırdışı edilip, sığınacak ülke bulamayıp yakalandıktan sonra olup biten ne?  Daha ilk saatten itibaren ”Anam da Türk, fırsat verilirse hizmete hazırım, yukardakilere söyleyin, onlar bilirler…” lafları ne?..

Öcalan duruşmaya çıktığında, onlarca kameranın önünde, ”Yaptıklarımdan pişmanım, yanlış yaptım, fırsat verin yanlışımı düzelteyim. Ben bir hiç olabilirim, beş para etmez biri olabilirim, ama bu halk bana inanmış; ancak ben PKK’yı dağdan indirebilirim. Ne istiyorsanız onu yapayım!..” lafları ne?..

Benimle ilgili ”namus ve vicdanı olsaydı” diyecek kadar ağzını bozan, terbiyesizleşen Karayılan, Seroku’nun bu sözlerine ne diyor? Bunlar yüz kızarcıtı değil mi? Karayılan serokunu yere göğe koymazken kimin ve neyin ardından gittiğinin farkında değil mi?

Peki daha sonra, PKK, bu ”hizmetteki Serok”un, ”güneş”in yönlendirmesiyle yıllar yılı savunur göründüğü bağımsız Kürdistan talebiyle birlikte, federasyonu ve otonomiyi bile ”ilkellik” sayıp reddederken, ”demokratik cumhuriyet” adı altında üniter devleti ve Kemalizmi savunur hale gelirken Karayılan ve arkadaşları ne yaptılar? Bu tam bir teslimiyet değil miydi.

Bütün bunların ”namus ve vicdanla” bağdaşır yanı var mı?..

Madem böyle bir politikaya yöneldiniz, programınızı terk ettiniz, adınızı bıraktınız ve ”resmi dil yine Türkçe, bayrak yine Türk bayrağı olsun” diyorsunuz, o zaman bu savaş neyin nesi? O zaman kendin ne diye o dağlarda duruyorsun, o kadar genç insanı neden orada tutuyorsun?

Bu saaten sonra savaşın sadace Türk derin devletine, Türk militarizmine, değişim, barış, diğer bir deyişle çözüm karşıtı statükocu güçlere yaradığının farkında değil misiniz?

Evet tam da budur. Ne yazık ki siz şu anda yaptıklarınızla Türk militarizminin, Ergenekoncuların, cuntacıların yanında ve hizmetindesiniz.

Türk militarizmi ile Siyam İkizi gibisiniz!

  Yazarın önceki yazılarından:

Militarist-faşist güçlerin son çırpınışları
Biz hiç susmadık;Ama bizi görüp duymadınız…
Kimlik sorunu- 3
Kadın sorunu ve sosyalizm
Kimlik sorunu -2
Kimlik sorunu -1
27 Mayıs “Devrimi”

Viyana-İzlanda, Dil ve Şiir
Bir Dünyalıyım
Kovancılar Depremi, Lazaref, Dema Nû ve Newroz...
Geçmişten bir sayfa...
Çok laf değil, somut adımlar...
KÜRT SORUNUNDA BU DURUMA NASIL GELİNDİ? 1960 VE SONRASI...
Pervasızlığın bu kadarı:
“Balyoz” derbe planı...
Kar – Şiir
Ali Baba Kırk Haramiler Mağarasında
Açılımda eksikler ve yanlışlar
İki ihtimal
Ergenekon eylemde
Tüm barış ve demokrasi güçleri uyanık olmalı
TBMM’de Kürt Sorunu ve Dersim…
Statükocu güçler, Ergenekon ve şiddet birbirine bağlı
Hey, Hürriyet! Orada kimse yok mu?..
Aptallık insana özgüdür
Alevi sorununu çözmeye Munzur’dan başlayın!
Abdülmelik Fırat’ın ardından
Aldatanlar ve aldananlar...
Sisteme kurban edilenler...
Ayıp diye bir şey vardır, Bay Akyol!
Şu bölme, bölünme hikâyesi...
Dema Nu ile söyleşi
Ne yazmalı?
Bu nasıl devlet, bu nasıl yargı?!
Statüko ile değişim arasında
Ahmet Altan sapla samanı karıştırıyor
Kelepir fiyatına çözüm!
Barış ve çözüm ortamı var mı?
Mardin olayı üzerine
Nesimi, Mahzuni, İhsani…
“Korku imparatorluğu”
ve arkadaşım Turgut Kazan...
Hizbullah-PKK, Jandarma silahları;
DTP’ye yönelik son operasyon
Güngören bombaları
Ve bir kez daha haklı çıkarken…
Ergenekon davası
Ve hukuk adına telaşlı çığlıklar...
Obama’nın ziyareti derde derman oldu mu?
29 Mart Yerel Seçimlerinin Sonuçları
Gül Kürdistan deyince...
Kar, bahar ve Newroz üzerine…
DTP sorumluları bu işlere ne der?
Bir hastane yazısı
Yerel Seçimler Üzerine
“Ergenekon”un kısa bir tarihçesi
İşte buna şaşıyorum!
Ergenekon üstüne titreyenler...
Bu telaş neyin nesi?
Onlar yalnız Ermenilerin değil, kendi halklarının da düşmanı
Din-siyaset ilişkileri
Ergenekon ve 33 asker
Din üzerine bir sohbet
Takke düştü, kel göründü
Türkiye sorunlarını neden çözemiyor?
Bezele de Dağlıca gibi bir provokasyon
Ergenekon ve Sol
Pirçandî û Pirsa Kurd
İçe kapanma olayı ya da kaplumbağa politikası
Kürtçe ve Türkçe yazma üzerine
Cambaza mı bakalım, hırsıza mı?
Komplolar, cinayetler, provokasyonlar… ”Devlet sırları!”
Sistemde açılan bu gedik önemlidir
Abant Platformu ve sömürgeci tezlerin yeni versiyonları
Ergenekon ve Dağlıca
”Bilgi Destek Planı” yıllardır yürürlükte..
Baskın Hoca’nın genellemeleri…
Bu nasıl bir ülkedir?
Umut ne AKP’de, ne Kemalizmde
AKP’nin “çözüm” paketi ve GAP
Kürt sorununda ekonomi ve siyasetin bağı
Sabancı Cinayeti’nin belgeleri de ortaya dökülürken...
AKP değişimin partisi değil
Eski film yeniden gösterimde mi?
Kedinin boynuna çanı kim takacak?
Ülkeyi batağa sokanlardan çözüm beklenemez
Yeni bir halk hareketine gerek var
Canım tepki göstermek istemiyor
Sadun Hoca ve Hasretyan
Geçmiş olsun Sırp yoldaşlar!
Aslan Asker Şwayk ”Panodaki Şiir”e Karşı!
Türban ve laiklik üzerine
Ergenekon ve Türk medyasının çözülen dili
Düzenli köşe yazılarıma son verirken…
Hrant Dink’i anarken
AKP sistemle kaynaşırken..
Sekiz asker, bomba olayı ve Erdoğan…
Tarih, akıl ve ahmaklık üzerine
Kandil Operasyonu; hedefler, sonuçlar
Kürtlerin temsil sorunu
Sabah’taki söyleşi, DTP ve temsil sorunu üzerine
Oyunun yeni perdesi ve değişen taktikler
DTP’ye yönelik kapatma davası
Bush-Erdoğan görüşmesi ne sonuç verdi?
Militarizm Türkiye’yi teslim almak istiyor
Katil kim?.
PKK’nın silah bırakmasına veya yeni bir ateşkese karşıyım!
Bu çılgınlıkla nereye?..
Nasıl bir anayasa? – 3
Militarizm barışa, demokrasiye, gelişmeye engel
Türkiye Malezya olur mu? Keşke olabilse!
Nasıl bir anayasa? – 2 Kemalizm ayak bağı oldu
Nasıl bir anayasa?
Bir genel af  ”PKK sorununu” bitirir mi?
DTP’nin temel yanlışı ne?
Yedi kızın acı öyküsü Yaşamadan Öldüler
Yakın tarihe kısa bir gezinti
Kürdistan gerçeği, Kürt ulusal sorunu ve onurlu tavır
Türk dış politikasının rüşvetleri…
Yezidi Kürtlere yapılan saldırı
Türk Parlamentosu ve Kürtler
Seçimlerde Türkiye solu, Kürt Ulusal hareketi
22 Temmuz Seçimleri üzerine
Orman yangınları kimin işi?
Dink Davası ve Sivas
Bir mum yakmaya devam…
Kuzeyde bir hafta
Norveç sınırı, Laponlar, beyaz geceler…
Darbe ayağa düştü
Darbe planı işlemekte
Barzani “PKK terörü”nü destekliyor mu?
Hükümet gerçekleri halka anlatmalı
Sayın Sezer, nereden nereye!
Son terör eylemlerinin ardında kimlerin eli  var?
Sistem ne laik ne demokrat
“Dil Devrimi” ve “Güneş Dil Teorisi” komedisi
“Türk Tarih Tezi” komedisi
Paşalar Cumhuriyeti, berdevam mı?.
Kürt Dili nasıl kurtulur?
Türk medyası ya da Yalancı Çoban
General, istifa et!
Heyy, orada bir Müslüman yok mu?!.
Irkçı görüşlerin temeli yalan ve safsata-2
Türk-İslam sentezi ve Kürtler, Aleviler...
Irkçı görüşlerin temeli yalan ve safsata-1
Kim olursa olsun!
“Bu ırkçılık nerden çıktı?!”
Aman, 301’i değiştirmeyin!
Yanlışta direnenler, Sopayı çözüm sananlar...
“Halkın oyları” ve çıkar yol
Türkiye batağa nasıl saplandı..
Kerkük Kürdistan’a katılırsa...
Gerçek katil kim?
Ankara Konferansı üzerine
AB’ye sırtını dönen Türkiye’de Savaş hazırlığı mı, blöf mü?
Saddam cezasını buldu
Çıkara dayalı yanlış hesaplar
AB’nin son kararı üzerine
Baker Raporu ölü mü doğdu?
PKK neden taktik değiştirdi?
İlkesizlik ve Irak’ta çözüm
Bir kez daha Ermeni sorunu üzerine
Değişime direnen Türkiye
Sel, yangın vb. “doğal felaketler” üzerine..
Kürdistan, zenginlik içinde yoksul ülke..
Bir şarkı, bir şiir
Fransız Parlamentosu’nun kararı Ve Cezayir..
En büyük devletsiz ulus..
Oyunu gerçek sanmak-2
Oyunu gerçek sanmak.. (1)
Ana-babalar kirli savaşı sorgulamalı
Linç salgını yayılırken…
Lübnan’dan uzak dur, Kürdistan’a hücum!..
Uygarlıklar Savaşı mı?
Türkiye’nin Kerkük Sorunu!
Halkı yalanla besleyen rejimler…
Irak’ı bekleyen: Ya üçlü konfederasyon, ya üç ayrı devlet
Bölgemizde ve Dünyada barış ve istikrar için..
Statükonun yıkımına kim ağlar?
Terör ve PKK bahane, Hedefler çok başka…
Hürriyet’in tehlike çanları!
Kırk katır mı, kırk satır mı?..
Demirel, Çiller, Ağar, Güreş… Bunlar tanık mı, sanık mı?.
Şemdin’in yakalanması, destanlar, balonlar…
Başı türbanlı bir kadın neden cumhurbaşkanı olmasın?..
Çetelerle mücadelede hükümete destek vermeli
Ülkeyi esir alan ahtapot...
Sular ısınırken...
”Sanki herkes kör, herkes zincirlerle bağlı…”
Bu bir darbe değil mi?
Terör ne, terörizm ne?
TBMM Başkanı Arınç’ın kunuşması ve demokrasi üzerine..
Şemdinli’deki askeri yığınak neyin nesi?..
Rejimin Kürt halkına topyekün saldırısı
Baş terörist kim, PKK mı, Türk devleti mi?
Önyargı, tutku ve akıl...
Derin devlet oyununda Rejisör, figüran ve seyirci…
Suç ve Ceza
Yine bir şeyler dönüyor…
Sistem çürümüş, dökülüyor
Irak’ta iç savaş kaygısı ve kendi kendine gelin güvey olanlar..
ŞOVENİZMİN ESİR ALDIĞI BEYİNLER (*)
At izi it izine karışırken..
HAMAS ve PKK…
Sağduyu ve hoşgörü gerekli
Şemdinli’nin üstü örtülüyor
Adalet mi rezalet mi?.
Genelkurmay Gladyosuna sahip çıktı!
Türk Gladyosu tasfiye edilmedikçe…
Yalancının mumu yatsıya kadar yanar
“Demokratik Cumhuriyet”in patenti Bay Öcalan’ın mı?
Türk rejimi neden Apo´ya sarıldı?
Kürt sorununa çözüm çeşitlemeleri üzerine…
Türkiye Kürtler konusunda İran’ın bile çok gerisinde…
Erdoğan’ın Şemdinli ziyareti ve alt kimlik-üst kimlik üzerine
Paris olayları ve küreselleşme üzerine
Olaylar böyle mi aydınlanacak?
Şemdinli bir fırsattır
Bu nasıl bir ilerleme?
Değişimi anlamak ve Kürt sorununda akılcı çözüm
Bilimsiz üniversite, hukuksuz adliye..
Türkiye’nin AB üyeliği ne Sevr’dir, ne de Lozan…
AB ile müzakereler başlarken umutlar - kaygılar...
3 Ekim bir dönüm noktası olacak
Sevgisiz bir ülke..
“Demokrat, özgür ve çağdaş Kürtlerin sesi…”
Provokasyon dumanları…
Asıl ölüm susmaktır
PKK’yı muhatap yapan kim?
Erdoğan’ın son tavrı
Doğu Kürdistan’daki son gelişmeler üzerine
Kürtçe şu anda zincirlerle bağlı
Öcalan İmralı´dan alınmalı
Derin Devlet ve PKK el ele..
Bir kez daha terör ve uluslararası sorunlar üzerine
Bir toplum nasıl kandırılır?
Bazı dostların ardından
AKP Alevileri yok sayıyor
ÇIKAR YOL - III Buyrun, örgüt de var, iş de!
Erdoğan’ın ABD gezisi: Türk tarafı için düş kırıklığıürk tarafı için düş kırıklığı
ÇIKAR YOL – II Teslimiyete karşı ulusal seçenek
Fransız Referandumu üzerine düşünceler
ÇIKAR YOL - I En başta umut gerekli
İşe yaramaz bir karar…
NE DEĞİŞMİŞ?.
Soykırım ve Yüzyıllık Nazizm
Kendi ordusunun işgali altında…
Türkiye’nin Kürt Politikası: Döverek Islah..
PKK’yı kim çözsün?.
Dün cami, bugün bayrak…
İstanbul sorunu artık Kürdistan sorunudur
Ermeni Soykırımı ve Orhan Pamuk Olayı
Bir kez daha laiklik sorunu ve Aleviler konusu
Ş I M A R I K…
Kürt Devleti ve Deli Dumrullar…
Dezînformasyon û Prowokasyon
Derin Devlet Tiyatrosunda Kürtler ve Türkler...